In de eerste lezing beantwoordde ds. Rijsdijk de vraag of je een kleingelovige mag zijn op een positieve manier, maar in deze tweede lezing trekt hij een andere conclusie. Laten we opnieuw vers 31 lezen: “Jezus stak meteen zijn hand uit, greep hem vast en zei tegen Petrus: ‘Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?’” Dit vers toont ons duidelijk de berisping van Jezus, specifiek gericht op Petrus, die ondanks zijn eerdere daden en geloof toch twijfelde.

Op meerdere plaatsen in het evangelie van Mattheüs berispt Jezus zijn discipelen voor hun kleingeloof, telkens in verschillende contexten: bezorgdheid, angst, vrees, en twijfel. Bij Petrus zien we hetzelfde patroon. Hoewel hij een groot geloof toonde door op het water te stappen, verloor hij zijn vertrouwen toen hij zich op de omstandigheden richtte, in plaats van op Jezus.

Kleingeloof is onterecht en ongepast, vooral na alles wat Jezus ons heeft laten zien en ervaren. Hij verwacht van zijn volgelingen een volledig vertrouwen in Zijn macht en genade, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden. Jezus laat ons echter niet los, zelfs niet wanneer we falen. Zijn geduld en trouw zijn groter dan onze twijfels, en Hij zal ons altijd redden, zoals Hij Petrus redde.