Na dia niafina sy natahotra aza i Gideona, dia nasehon’Andriamanitra taminy fa faly Izy mampiasa izay lazaina fa toa farahidiny indrindra, ny malemy indrindra, ary ny olon-tsotra indrindra mba hanao fahagagana, rehefa misy olona toy izany ka manolo-tena hanao izay asain’Andriamanitra ataony. Rehefa miantso anao hanao asa ho Azy Andriamanitra ka manaiky ianao dia zava-dehibe ny mahalala fa Izy no naniraka ka Izy koa no homba anao.

Asehon'ny bokin'ny Mpitsara amintsika fa tena mahafaly an’Andriamanitra ny mampiasa olona tsotra toa ahy sy ianao, mba hanao zavatra mahagaga tsy takatry ny saina. Ny fandalinana ny toetran’ireo Mpitsara ireo dia hahazoantsika maka sary an-tsaina sy manantena sahady amin’ireo fotoana izay hahatsapantsika ho tsy mendrika na rehefa mahatsiaro isika fa tsy ho vita ny hiatrika ireo fanamby sarotra eo amin’ny fiainantsika. Rehefa sendra fihemorana dia misy ihany koa ny voka-dratsy mahatsiravina aterak’izany, sehatra iray afaka ampiasain’Andriamanitra io hanehoany amintsika marina fa Andriamanitra mahatoky sady mihazona ny teny fikasany ho an’ny olony Izy.

Ny bokin’ny Mpitsara dia mirakitra ireo 400 taona taorian’ny nahazoana ny Tany Nampanantenaina sy taorian’ny nilazan’ny Israelita hoe: “Hanompo an’I Jehovah Andriamanitray izahay ka hankatò Azy”. Kanefa tamin’io vanim-potoanan’ny tantaran’ny Hebreo io, dia mbola nanao izay nampetipety azy ihany ny olona. Efa nampanantena ve ianao fa hametraka an’Andriamanitra ho lohalaharana teo amin’ny fiainanao, nefa tsy nanao izany voady izany akory taty aoriana? Tsy indray mandeha, fa impito, no nanaovan’ny Israelita izany rehefa avy nanorim-ponenana tany Kanana izy ireo!

Azo lazaina hoe boky tantara avokoa ireo boky fito ambin'ny folo voalohany ao amin'ny Testamenta Taloha. Fa nahoana tokoa moa isika no tokony hianatra ny tantaran’io firenena kelin’ Israely io? Ny antony iray amin’izany dia ny fitadiavana ohatra sy fampitandremana ho an’ny fiainantsika. Rehefa nankatò ny Tenin’Andriamanitra ry zareo Hebreo, dia nitahy azy ireo Andriamanitra, ary ohatra azontsika raisina izany. Rehefa tsy nankatò izy ireo dia niaina teo ambanin’ny ozon’Andriamanitra, ary ny fiainany dia fampitandremana ho ahy sy ho anao.

Ny bokin’i Josoa dia feno fanoharana izay mampianatra antsika ny fomba handresena ireo fahavalon’ny finoantsika. Ny fahavalo voalohany amin’ny finoantsika, dia izao tontolo izao, izay aseho amin’ny alalan’i Jeriko. Ny faharoa, dia izay asehon’ny faharesen’ny Israely, maneho ny nofontsika. Nanao fifanekena tamin’ny Israely ny mponina tao Gibeona, ka namitaka azy ireto farany. Ny devoly dia mamitaka antsika toy izany koa ary izy no fahavalontsika fahatelo. Nanao fanamby ny vahoakany i Josoa mba hihazona ny finoany amin’ny alalan’ny fanaovana fifanekena amin’Andriamanitra.

Inona no atao hoe finoana? Ahoana no fiasan'ny finoana? Manome fanoharana enina ambin’ny folo ny bokin’i Josoa mba hanehoana ny finoana. Hizaha toetra ny finoanao Andriamanitra indraindray, nefa afaka manana antoka ianao fa tsy hitondra anao any amin’izay tsy mahasoa anao Izy. Raha fantatrao fa mitarika anao hanao zavatra Andriamanitra dia ataovy izany. Marina foana ny planiny. Nampianatra antsika i Josoa fa azo atao fampiharana ny finoana. Rehefa mandeha ny finoana dia miasa, ary rehefa miasa ny finoana dia mandresy amin’ny ady amin’ny fiainana.

Finoana no ambaran’ny bokin’i Josoa iray manontolo, ilay karazana finoana izay mandresy sy mihazona ny sitrapon’Andriamanitra ho an’ny olony. Maro amintsika no tsy afaka miaina ny fitahiana ara-panahy izay tian’Andriamanitra horaisintsika, tahaka ny Israelita: ny vavaka, ny Soratra Masina, ny fiombonana, ny fiankohofana – izany rehetra izany dia omen’Andriamanitra ho an’ny mino rehetra. Amin’ny alalan’ny vavaka no hihazonanao ny harena ara-bavaka. Avy amin’ny famakiana, sy ny fahazoana ary ny fampiharana ny Soratra Masina no hihazonanao ny haren-dehibe ao anatiny. Mandrombaka ny fanananao ara-panahy ianao isaky ny mitombo ara-panahy.

Ny toriteny nataon’i Mosesy dia mampianatra momba ny setriny avalintsika ny fahasoavan’Andriamanitra, ny fihemorana, sy ny amin’ireo izay tsy mamaly ny fahasoavan’Andriamanitra intsony. Nitory momba ny ampahafolon-karena i Mosesy, nampiseho izy fa Andriamanitra no voalohany eo amin’ny fiainantsika ary nampianatra koa momba ny fiantrana ny mahantra. Nitory hafatra mafonja izy ny amin’ny fandraran’Andriamanitra ny fanompoan-tsampy, ny fanaovana sikidy, ny fifandraisana amin’ny maty, ary ny fampiasana ody ratsy. Nolazainy taminy koa ny momba ny Mpaminany Mpisorona sy ny Mpanjaka izay ho avy hamonjy azy ireo indray andro any.

Ao amin’ny bokin’ny Deoteronomia manontolo, amin’ny toritenin’i Mosesy, dia tsindriany mafy ny maha-zava-dehibe ny fankatoavana ny Tenin’Andriamanitra. Rehefa mankatò ny lalàn’Andriamanitra ny Israely, dia nitahy azy ireo Izy. Rehefa tsy mankatò ny lalàn’Andriamanitra ny Israely, dia tsy mahazo ireo fitahian’Andriamanitra. Ao amin'ny iray amin'ireo toriteny farany nataon'i Mosesy dia nilaza tamintsika izy fa tsy mitahy antsika Andriamanitra satria tsara isika. Fa mitahy antsika Andriamanitra satria tsara Izy ary tia antsika. Izany no atao hoe fahasoavana.

Ny Deoteronomia dia midika hoe famerenana indray ny Lalàna. Naverina nambara tamin’ny taranaka faharoan’ny vahoakan’Andriamanitra indray ny Lalàna, talohan’ny niampitan’izy ireo an’i Jordana ka niditra tao amin’ny tany Kanana. Ity boky ity dia feno lesona ho an’ireo izay nanapa-kevitra ny handray andraikitra, matotra kokoa, mijery ny fiainany vaovao ao amin’I Kristy ary manolo-tena tanteraka ho Azy. Nampianatra an’ireo tia an’Andriamanitra i Mosesy mba hahalala sy hankatò ny Teniny, ary ny hampita ireo soatoavina ireo amin’ny taranany.