De Matthäus van Bach is als het kijken naar de sterrenhemel. Je voelt je klein en nietig, ook als je er niets vanaf weet. Maar als je zijn podcasts over de Matthäus en de Johannes beluistert, ervaar je nóg meer plezier. We spreken over de evangelist, de aria's, de choralen. En de les die we uit dit alles kunnen trekken: 'Mededogen, dát brengt ons verder.'

De liefdevolle blik, dat is het uitgangspunt voor de voorstellingen die ze samen met Yentl maakt. We luisteren naar De Jeugd van Tegenwoordig en we spreken over de houdbaarheid van kleinkunst, over moed. Waarom een technicus aan de crack niet grappig is. En waarom het wel grappig is als je niet weet of de vader van je goede vriend Bob nou wel of niet is overleden.

Ze schuwt het persoonlijke niet. Als ze er via haar eigen verhaal in slaagt om andere mensen te raken, dan gaat het uiteindelijk over hen. We spraken over verlies, over de kracht van Maria en over moederschap.

Ruimte innemen, dat gaat haar het beste af op een podium. Op dit moment doet ze dat met een voorstelling over de kunst van het liefhebben. Dus we spraken over opnieuw beginnen, haar liefde voor Frénk, de lichtheid koesteren en de kunst van het vergeven, je realiseren 'dat niet alles over jou gaat, het leven gaat ook over andere mensen'.

We spraken over de vruchtbaarheidsongelijkheid, over me-too, consent als ondergrens, over wanneer het zin heeft om individuele ervaringen te delen, en waarom ze jeuk krijgt van de term 'gebroken gezin'.

In zijn rapteksten spreekt hij zichzelf toe. En het werkt. Toveren, noemt hij het zelf. Hiphop beschouwt hij overigens als de thermostaat van de samenleving. En een tool om de wereld te veranderen. Verder: waarom de islam zijn thuis is, waarom je consequent moet groeten, zeker in Amsterdam-Noord. Waarom keuzes waardevoller zijn dan kansen. En waarom je je altijd moet afvragen: 'Wat zou Tupac doen?'

Inlevingsvermogen, empathie en vriendelijkheid. Dat zijn waarden die we hogere prioriteit mogen geven, wat hem betreft. En ons daarnaast meer richten op mooie dingen bedenken en maken, in plaats van al die meningen de wereld in slingeren. Verder spraken we over He-Man, Tina Turner en zijn onderbroekendroomdeal.

Inmiddels weet hij wat werkt in zijn strijd tegen de klimaatcrisis. Je uitspreken, dus zeggen dat je je zorgen maakt én verkondigen wat je doet, het liefst zo luid mogelijk. Het gesprek aangaan, zonder opgeheven vingertje. En actie. Dus demonstreren. Tot aan het punt waarop je geweld toepast.

Er schuilt een complotdenker in ons allemaal. Simpelweg omdat we vanuit ons overlevingsinstinct uit moeten gaan van het slechtst denkbare scenario. En we houden nou eenmaal van verhalen, ook omdat ze ons helpen in het begrijpen van de werkelijkheid.

We overschatten onszelf, we verzinnen verhalen om onze eigen inconsequenties recht te breien. We denken onszelf te kennen, maar dat valt vaak tegen. We denken op de momenten waarop we eigenlijk iets moeten doen. We luisteren naar onze kleuterstem en zetten ons verstand op nul, terwijl we dat eigenlijk met ons gevoel zouden moeten doen.