Daar zitten we dan, met ons oerbrein in een samenleving die eigenlijk te modern voor ons is. We bespreken voetbal als vredesmiddel, de verkeerde knoppen die we indrukken bij diversiteitsbeleid en - let op hier volgt een impopulaire visie - mannen en vrouwen zijn wél verschillend.

Het echte verhaal wil ze vertellen, over haar werk als strafrechtadvocaat. Dus ze zegt het nog maar eens: Ze vertegenwoordigt de dader, niet de daad. En ze pleit voor meer stilte, zowel van de kant van de advocaat als van de journalisten. Oh en altijd fijn: waar wij in Nederland goed in zijn op het gebied van rechtspraak!

Het was geruststellend, de gesprekken die ze voor haar podcast 'Lang zal ze leven' voerde met vrouwelijke 70-plussers. Want er kan nog zoveel gebeuren in die tweede helft. Ook maken we de balans op, vier jaar nadat ze de documentaire 'Waarom werken vrouwen niet' maakte over waarom er zoveel vrouwen parttime werken.

Als kind keek hij er iedere maand naar uit: Avro's Kinderbios. Met Yokidrink en een saucijzenbroodje op de bank. Vervolgens het lange wachten en je honger stillen met het bijbehorende plakboek. Zo ontstond zijn liefde voor TV. We spreken over De Verraders, kijkcijfers, Wagner, zijn Leitmotiv en over de tijd waarin geluk nog heel gewoon was: 'Nederland was groot, en niemand ging nog dood.'

Drie jaar geleden schreef ze een boek waarin ze uitlegt waarom ze afstand neemt van de islam. Vervolgens veranderde haar hele leven. Ze verloor haar anonimiteit, haar veiligheid, haar huis en het contact met haar ouders. In haar nieuwste boek beschrijft ze de hoge prijs die ze betaalde voor die nieuwe vrijheid, die minder vrij was dan ze dacht. Hoe boosheid verandert in verdriet. En hoe je nieuwe antwoorden vindt op levensvragen: 'Ik heb het hiernamaals ingeleverd.'

'Ik kan ook gewoon gaan tennissen', dacht ze nadat ze filosoof werd en ontdekte dat ze toch geen antwoord kreeg op de existentiële vragen. We spreken over de hoge verwachtingen die ze altijd heeft, en over taboes: zeggen dat je kinderen gewoon niet leuk vindt, dat je vakanties ingewikkeld vindt en dat je een nieuwe hond neemt, een dag nadat je vorige is doodgegaan.

Ze loopt niet meer over eieren, ze zijn inmiddels allemaal gebroken. Dus mag iedereen weten hoe ze over racisme denkt, over diversiteit en over Gaza. Bovendien, ze gelooft niet in de cancelcultuur. Die man met die snor roept nog steeds wat hij wil. We spreken over Curaçao en haar podcast over de moord op Helmin Wiels. En over Op 1, 'een jas die niet lekker zat'.

Hij wil eerlijk zijn over het geloof en vindt dat meer mensen dat zouden moeten doen. Dus lees je in zijn biografie over zijn worstelingen, zijn twijfels en legt hij uit waarom hij het geloof soms sektarisch en manipulatief vindt. Het leidde ertoe dat hij  wordt omarmd door niet-gelovigen en bekritiseerd door gelovigen, een plek waar hij zich vrijer voelt dan ooit.

Hij kijkt met dezelfde blik de wereld in - ironisch en empathisch - maar het resulteert niet meer in sketches, maar in foto's. We spreken over zijn straatfotografie, de kracht van de mismatch. En over humor en stereotyperingen: kan dat eigenlijk nog anno 2024?

Pieter Post was zijn held toen hij klein was. Iedereen bijpraten, nieuws brengen, verhalen vertellen. Hij doet het nu op de radio, in podcasts en op X. En hij heeft een fascinatie voor mensen die groot durven te dromen, alles bereiken en vervolgens weer naar beneden vallen. We spreken over zijn vader, over het songfestival en natuurlijk over Lee Harvey Oswald. En jawel er is karaoke ik herhaal er is karaoke!