In de expositie 'Kinderen van Rotterdam' geven acht jongeren hun visie op onderwijs. Ze vertellen over wat ze nodig hadden en wat ze daarin soms wel en soms niet hebben gekregen. In hun mooie, persoonlijke verhalen tonen ze ons de bronnen waaruit ze - binnen en buiten school - hebben geput om zich te ontwikkelen tot waar ze nu zijn. In deze aflevering luister je naar het verhaal van Mustafa.
De expositie die vanaf 2 okober 2023 te zien en te beluisteren is in het Rotterdamse Dokhuis, is een samenwerking tussen fotograaf Iris van 't Riet en stichting NIVOZ. Waar Iris de Rotterdamse jongeren op beeld vastlegde, ging redacteur Marco Martens met hen in gesprek.
‘School was een probleem, ik werd er bijna gek. Eenmaal op de middelbare school bleef ik constant thuis, zeven of acht jaar lang. Dan kwam er begeleiding, die mij hielpen om nieuwe plekjes te vinden. En daar ging ik dan heen, voor mijn hobby, het tekenen. En om mijn creativiteit aan te duwen. Zo ben ik bij Acato gekomen, waar ik gewoon mezelf kon zijn. Ik werd meer sociaal, ging meer praten. Het voelde gezelliger, het opende de wereld. Ik zag hoe mensen echt waren, hoe ze reageren en de connecties.’
Als ze mensen iets willen, dan gaan ze geweld gebruiken om alsnog te krijgen wat ze willen. Het is de natuur. Maar woede was voor mij nooit een optie, vanwege mijn autisme. Dus trek ik me terug, zoek ik vooruitgang in dingen die ik wel leuk vind. Ik heb support gekregen van leraren die zeiden van: dit kan je, dat moet je doen. En dat is een probleem dat scholen vaak hebben. Die gaan jouw dingen leren, dat je later juist niet gaat gebruiken.’
Ik ben laatstderen van Rotterdam' geven acht jongeren hun visie op onderwijs. Ze vertellen over wat ze nodig hadden en wat ze daarin soms wel en soms niet hebben gekregen. In hun mooie, persoonlijke verhalen tonen ze ons de bronnen waaruit ze - binnen en buiten school - hebben geput om zich te ontwikkelen tot waar ze nu zijn. In deze aflevering luister je naar het verhaal van Richendrieson.
De expositie die vanaf 2 okober 2023 te zien en te beluisteren is in het Rottedamse Dokhuis, is een samenwerking tussen fotograaf Iris van 't Riet en stichting NIVOZ. Waar Iris de Rotterdamse jongeren op beeld vastlegde, ging redacteur Marco Martens met hen in gesprek.
‘Ik zit op het Montfort College. Bij het Zuidplein. Je kan er veel leren, maar het is ook een beetje moeilijk, omdat je ook soms 80 minuten in de klas moet zitten. Dat vind ik lastig, want dan ga ik me ook een beetje vervelen. Wiskunde is interessant. Duits is moeilijk, dat zijn heel veel woorden die ik niet ken.’
Terwijl je wel goed bent met woorden, want je liet me al een filmpje zien van iets wat je zelf hebt gemaakt.
‘Een rap ja. Ik heb een beat gehoord en toen ging ik wat maken.’
Hoe is dat gekomen?
‘Mijn stiefvader was ook rapper. Ik ging een keer met hem naar de studio en toen dacht ik: dat wil ik ook doen. Iemand anders ging me helpen met een rijmwoord zoeken, maar daarna kon ik die rijmwoorden zelf uit mijn hoofd verzinnen.’
Kun je mij leren hoe dat werkt?
‘Begin als eerst met een zin over je leven en dan, als je begint met hoeveel jaar je bent, dan zeg je wat rijmt op hoe oud je bent.’
Hou oud ben je?
‘Twaalf.’
Dat is net een woord waar niks op rijmt.
‘Dan doe ik gewoon. “Ik ben Richendrieson, ik ben twaalf jaar”.’
Wat een goede. En wat komt er dan als tweede zin?
‘Ik ben Richendrieson. Ik ben 12 jaar… “Maar ik ben nog niet klaar”.’
Hoppa! Vet hoor.
