Hoe kun je door muziek leren anders naar de wereld te kijken? Dat weet Terzij De Horde-zanger en homo universalis Joost Vervoort als de beste. Het belang van Extinction Rebellion, de schoonheid van Marsman, de levenskracht van dode muziek: het zit er allemaal in. Nu inclusief indiefolk en psychedelische jazz!

(uit: Verzamelde gedichten (1941) van Hendrik Marsman)

De kenner weet nu al genoeg: naast mij staat Joost Vervoort, de homo universalis van de tegenwoordige tijd. Hij is gepromoveerd ecoloog, was onderzoeker in Oxford, en werkt tegenwoordig als universitair hoofddocent Transformatieve Verbeelding bij de Universiteit Utrecht. Daarbij betrekt hij onder meer games, psychedelica en de fossiele industrie. Zijn doel: de grenzen doorbreken van de manier hoe we momenteel met de toekomst omgaan. 

Maar goed, dat is slechts het begin. Joost is ook zanger van de Nederlandse blackmetalband Terzij De Horde. Hij leidt een meditatiegroep. Vertaalt gedichten. En hij schildert, waaronder het artwork van albums. 

In dit uur van Dood & Verderf praten we over het prisma dat al zijn denken en doen transformeert naar zijn werk en expressie: maatschappelijke verbeelding. Hoe kan deze wereld ook zijn? En hoe bereik je dat? Om daarachter te komen, beluisteren we zijn favoriete platen en bespreken we wat die betekenen voor die maatschappelijke verbeelding.

6. Harm’s Way - Devour (Common Suffering, 2023)

Maarten Ondersteijn, hoofdredacteur van Zware Metalen, spreekt van een lastige opdracht om een plaat te vinden voor een hoek waarvan Joost waarschijnlijk de ontwikkelingen wel kent. 

“Ik ga daarom puur af op de thematiek van deze aflevering”, zegt Maarten. “Maatschappelijke problemen, technologie en de apocalyps. Dit alles staat ook centraal op Common Suffering, de nieuwe van Harm's Way.”

Frontman James Pligge is, net als Joost, in het dagelijks leven docent en bekend van zijn running man-meme. Op Common Suffering komen de drie thema's van Terzij De Horde volgens Maarten op een vernietigende wijze aan bod:

“Soms is een koerswijziging overbodig en weegt authenticiteit zwaarder. Harm’s Way levert al jaren het bewijs en dat is met het massieve Common Suffering niet anders. Kennelijk heb je als band vijf albums én vijf jaar pauze nodig om met de meest destructieve plaat op de proppen te komen. Wij zullen in de toekomst weer geduldig zijn. Hulde!"

“Daarnaast zou Terzij De Horde enkele weken geleden in DB's een hardcore-setlist spelen, dus ik verwacht dat Joost niet vies is van wat hardcore en metalcore.”