Ηταν το τελευταίο καλοκαίρι σας…

Το πήρατε χαμπάρι ή ακόμα σχεδιάζετε διακοπές στο χωριό για του χρόνου; (Για νησί έτσι κι αλλιώς δεν βγαίνουμε). Ούτε στο χωριό. Σε καταφύγιο θα κάνουμε “staycation” που είναι και της μόδας. Ο κακός Πούτιν έρχεται. Και αν μπορούσε να έρθει και νωρίτερα, π.χ. Χριστούγεννα, χάρη θα μας έκανε γιατί θέλουμε επειγόντως έναν εχθρό - μπαμπούλα για να φάμε το φαϊ μας.

Αυτό της ισχυρής Ευρώπης (και Ελλάδας βεβαίως) που πείστηκε ότι μόνο από τον Τραμπ μπορεί να πάρει φυσικό αέριο κι ας είναι 13 φορές ακριβότερο απ’ ότι το πουλάει στην ίδια του τη χώρα. Οχι μόνο αυτό αλλά μέσω της Ευρώπης θα ζεσταθεί μέχρι και η Ουκρανία. Κι αν δεν αποφασίσεις να πληρώσεις, ξέρεις, πάντα ένας πόλεμος μπορεί να σε πείσει… 

Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:

-----

Γιώργος Σμπώκος, Νομικός Περιβάλλοντος: «ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ»

Ο Γιώργος Σμπώκος, νομικός περιβάλλοντος, μιλά για την αιφνιδιαστική και προβληματική στροφή της ευρωπαϊκής (και ελληνικής) ενεργειακής πολιτικής, η οποία απομακρύνεται από την «επιτυχημένη» επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και στρέφεται σε αυξημένη εξάρτηση από τους υδρογονάνθρακες, αποδίδοντάς τη σε γεωπολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, με ιδιαίτερη έμφαση στην επιρροή των ΗΠΑ, στη χαλάρωση των κανονισμών και στη δημιουργία εξωτερικών απειλών.

Ο ίδιος ξεκινά τη συζήτηση εκφράζοντας την πεποίθηση ότι επίκειται ένας νέος "ψυχρός πόλεμος" ή μια διαρκής αναζήτηση νέων εξοπλισμών και επένδυση στην οικονομία του πολέμου και περιγράφει τον πόλεμο ως μια "ιδέα," ένα "μαύρο σύννεφο" πάνω από χώρες που διεκδικούν δικαιώματα και πρόσβαση σε πόρους.

Επιπλέον εκφράζει την έκπληξή του για την ξαφνική στροφή της ενεργειακής πολιτικής ενώ ως νομικός περιβάλλοντος παρακολουθεί την υποχρέωση της ΕΕ για 45% παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) έως το 2030, στόχο που η Ελλάδα έχει ήδη ξεπεράσει (με 50-58% παραγωγή, που οδηγεί ακόμη και σε περικοπές ως προς την εισροή ρεύματος από ΑΠΕ στο ηλεκτρικό σύστημα). Οπως λέει, αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται μια αντίστροφη πορεία και αντί για απολιγνιτοποίηση και περιορισμό των υδρογονανθράκων, παρατηρείται υπερπρομήθεια αυτών.

Ο Γ. Σμπώκος αποδίδει αυτή την αλλαγή σε πολυεθνικές, κυρίως αμερικανικές, που αντιλήφθηκαν τα τεράστια περιθώρια κέρδους στην Ευρώπη (13 φορές πάνω) ενώ η Ευρώπη, έχοντας κόψει την παροχή ενέργειας από την Ουκρανία/Ρωσία, στρέφεται στην εισαγωγή Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) από την Αμερική, με την Ελλάδα να γίνεται κόμβος διέλευσης, παρά την ικανότητά της να εξάγει καθαρή ενέργεια. Αυτό, όπως σημείωσε, συνιστά σύγκρουση δύο ενεργειακών πολιτικών, όπου η πολιτική των ΑΠΕ υποβιβάζεται υπέρ των ορυκτών καυσίμων, λόγω μιας νέας ατζέντας επιβαλλόμενης από την Αμερική. 

Επίσης αναφέρεται στην απορρύθμιση του Περιβαλλοντικού Δικαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την πρόσφατη ψήφιση για μείωση της υποχρέωσης δημοσιότητας των εταιρειών για περιβαλλοντικές πληροφορίες και επισημαίνει τρία μηνύματα: Περαιτέρω φιλελευθεροποίηση, την οποία χαρακτηρίζει ως "διαταγή Τραμπ", μια νέα τάξη πραγμάτων, όπου η ατζέντα της ακροδεξιάς έχει ήδη περάσει, ακόμη και χωρίς την εκλογική της επικράτηση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος, που δυστυχώς έρχεται τρίτο στις ατζέντες, αν και είναι το σημαντικότερο για την επιβίωση. 

Τέλος, σχολιάζει ότι η πολιτική χρειάζεται πάντα έναν εξωτερικό κίνδυνο (π.χ., "Πούτιν") για να δικαιολογήσει δύσκολες αποφάσεις, όπως τους εξοπλισμούς, λέγοντας πως αυτή η ανάγκη κρύβει πίσω της αστοχίες της ΕΕ, όπως η αδυναμία ανταγωνισμού με την Κίνα τεχνολογικά, οδηγώντας στην επιλογή της πολεμικής βιομηχανίας.

www.pisoselides.gr