Το γνωστό ηλεκτρονικό beat 'em up εισβάλλει στην παλαίστρα του σινεμά και φέρνει μαζί του, όλη την ένταση που μας χάριζε όταν το συναντούσαμε στα μπλιμπλικάδικα της νιότης μας.

Ή και όχι. Βασικά καθόλου. Ούτε τόσο δα. Το Τάπολ Τράκον πρέπει να είναι ένα απο τα κορυφαία παραδείγματα του περίφημου "έχουμε λεφτά για ταινία, ας φάμε όμως αυτά που θα πάνε στο σενάριο σε σουβλάκια", αλλά σώζεται ΙΣΩΣ, ΛΙΓΟ, απο την παρουσία του Μαρκ Ντακάσκος, του Ρόμπερτ Πάτρικ και της Αλίσα Μιλάνο, οι οποίοι πασχίζουν φιλότιμα να καλύψουν τον λάκκο με σκατά στον οποίο παίζουν, καθώς και να μας κάνουν να αγνοήσουμε τον Σκοτ Γουλφ.

Δεν τα καταφέρνουν πάντα. Ο Σκοτ Γουλφ ειδικά, κάνει τις σκηνές καράτε του Μάρκου Λεζέ στο Δε Κόπανοι να φαντάζουν deleted scenes απο το Έντερ Δε Ντράγκον όταν τις συγκρίνεις με τις δικές του.

Αλλά εντάξει, είναι φρέσκια φατσούλα.

Τάπολ Τράκον. Να μια ταινία που δεν πρέπει να δεις ποτέ.