Ένα τσιγάρο πριν τα 50 επεσόδια και το Τζυμκάτα, η ομάδα μας εκτοξεύεται στο διάστημα, εκεί όπου ένας αφεντικός-λαμπατέρ, στέλνει κάτι μεροκαματιάρηδες αστροναύτες σε μια αποστολή αυτοκτονίας, με αστρόπλοιο χωρίς ζώνες ασφαλείας και με οδηγό που πάσχει απο PTSD.

To καστ είναι ονειρικό, η σκηνοθεσία μπάνικη, οι σκοτωμοί όχι και τόσο αλλά οκ και το σενάριο το αφήνουμε στον θάλαμο αναμονής.

Στην πραγματικότητα είναι μια ταινία που θες να τηνε δεις και να γελάσεις, αλλά ο κιαρατάς ο Τζέημς Κάμερον, που ουσιαστικά έτρεξε την ταινία και ακόμα πιο ουσιαστικά την έσωσε, σε κάνει να τηνε θαυμάσεις και λίγο.

Αυτό απο μόνο του λέει πολλά για τον Τζέμης κι ας μας φλόμωσε στο μπλε βερνιλακ πολλα χρόνια αργότερις.