Πρωτοξάδερφος του Αλμπέρτο Εσκενάζυ (απο την όχι τόσο γοητευτική μεριά της οικογένειας) δηλώνει βετεράνος του πολέμου του Βιετνάμ και με τον πόλεμο να έχει βαρέσει λήξη, διαμένει σε κοινόβιο θεματικό πάρκο στην ΤΑΥΛΑΝΔΗ με την γυναίκα του και την φαμίλια της και πηγαίνει ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ στο ΒΙΕΤΝΑΜ για να σώσει ομήρους. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.

Το γιατί υπάρχουν χόστατζες σε βιετναμέζικα στρατόπεδα αφού ο πόλεμος έχει τελειώσει δεν γίνεται ποτέ ξεκάθαρο, άλλα έτσι ανεξήγητα ξηγιούνται τα βρωμερά κομμούνια. Μαζί με τα βρωμερά ντόπια κομμούνια ΠΡΟΦΑΝΩΣ παίζουν μπάλα και τα βρωμερά αλλοδαπά κομμούνια απο την Ρωσία, γιατί ΙΤ ΜΕΗΚΣ ΠΕΡΦΕΚΤ ΣΕΝΣ και όλοι μαζί έχουν βάνει στο μάτι τον ηρωικό Κομάντερ και τους δύο φίλους του, τον Ορέστη και τον Αντώνη, που δεν τους λένε έτσι, αλλά είναι όντως δύο.

Μέσα σε αυτό το υπέροχο κατσαρόλι ρίχνουμε ριγέ μπλούζες, αδικαιολόγητα πολλές εκρήξεις, ένα τεθωρακισμένο που δεν πρέπει να ανατιναχτεί, μια λίμνη ανακύκλωσης πτωμάτων (χρήσιμο), ένα πλεούμενο γεμάτο πολύτιμη σοβιετική τεχνολογία (περιέργως όχι τόσο χρήσιμο) και ένα όπλο που είναι έξι ή επτά όπλα, το οποίο όμως είναι απο τα ΙΚΕΑ, γιατί είναι λίγο μανίκι στην συναρμολόγηση.

Τι μα δώνει όλο αυτό; ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΕΥΜΑ ΠΡΩΤΗΣ ΔΙΑΛΟΓΗΣ, ένα ζεστό πιάτο, γιομάτο γεύσεις, εντάσεις, λύπες, χαρές και γλυκες και ένα απο τα καλύτερα γκουρμέ αριστουργήματα που έχει προσφέρει ποτέ το υπόγειο της Κυψέλης.

ΦΑΤΕ ΝΑ ΣΚΑΣΕΤΕ.