Όταν ο Στυλιανός Καρακάσης μιλάει, όταν ο Στυλιανός Καρακάσης προτείνει, όταν ο Στυλιανός Καρακάσης χτυπάει την γροθιά στο τραπέζι , εκτοξεύοντας τα Πουφουλέτι στον βαρύ απο τέχνη αέρα του υπογείου, καμία άλλη κουβέντα δεν χωράει. Οπότε Φέηταλ Τιβιέσιο; ΦΕΗΤΑΛ ΤΙΒΙΕΣΙΟ θα δούμε και σε στάση προσοχής μάλιστα. ΤΕΛΟΣ.

Το στόρι ενός μαχητικού, παρεξηγημένου και ελαφρώς ευέξαπτου χωριατο-καρατέκα, ο οποίος επιστρέφει στο όχι και τόσο φιλόξενο κατσικοχώρι του για να μάθει ποιος έφαγε μπαμπέσικα τον πατέρα του, τον Γιώργο Σφέτα της Ιρλανδίας.

Δεν είναι όμως μονάχος. Μαζί του, μια ξανθιά μπαρόβια (περίπου) και ένας μάγος με εμφανώς κατουρημένη ποδιά, που θα τον οδηγήσουν στο Ιρλανδικό Κουμιτέ, ένα σταβλο-ταβερνοξυλικο τουρνουά όπου όλα επιτρέπονται και τίποτα δεν είναι οφ λίμιτς, εκτός αν θες κανονικό φωτισμό, οπότε ναι, είναι οφ λίμιτς, με το ζόρι πήραμε 20 μπαταρίες απο το περίπτερο για τις κάμερες. Οκ, την ΜΙΑ κάμερα.

Κάποιοι γελοίοι μίλησαν για τη χειρότερη ταινία όλων των εποχών. Όχι όμως ο Στυλιανός Καρακάσης ο οποίος έβαλε τα στήθια του μπροστά και είπε περήφανα "ως εδω. το ρηντεμψιο σονγκ της σπουδαιότερης ξυλοφορτόγκας που έχει γίνει με ένα καφάσι Γκίνες ξεκινάει ΕΔΩ. Απο την Αγία Ζώνη".

Ηντζόη.