Και βγαίνω που λέτε απο μια εκεί ψυχιατρική κλινική/φυλάκα και πιάνω ένα δωμάτιο στην πανσιόν "Θλίψη" που την τρέχει μια κυρα-Διαμάντω εκεί που δεν μου φαίνεται πολύ καλά, αλλά δεν μπαίνω εγώ στα χωράφια του άλλου. Τώρα βέβαια, μαλακία κάπου που έχει αίματα το πάτωμα, δηλαδή συγγνώμη κιόλας, είπαμε φτηνό δωμάτιο, αλλά αν το πάμε έτσι χέστε και στους τοίχους τι φάση.

Tέλος πάντω, σαν πολύ περίεργα μου τα λένε, κάτι ανωμαλόφατσες μαζεύονται εκεί κάτω στο σαλόνι, εγώ κάνω πως δεν βλέπω, αλλά στην τελική απο την φυλάκα βγήκα δεν είμαι καμιά χτεσινή και πάλι καλά που έχω βρει εδώ ένα παλικάρι και με πάει σε κάτι σαντουιτσάδικα και τρώω και τίποτα γιατί άντε να πούμε.

Ρε, λες να είναι καμιά σέκτα όλοι αυτοί της πανσιόν και να βρω κανένα μπελά;

Και κάπως έτσι φίλες και φίλοι του υπογείου/ημιυπογείου οριοθετείται το Girl in Room 2A, ένα τζιάλο που θέλει να είναι πολύ περισσότερο τζιάλο από όσο τελικά είναι.