Ένας Κόργκι Φέρμαν φοβερός, με τρεξίματα με πλεμόνια, με αναφορές στους αρχαίοι Έλληνες, ένας Ντον Σουέζνι ίδιος ο αδερφός του και καλύτερος μη σου πω και ένας Σκοτ Ρηκς ΚΟΥΡΟΣ να τόνε χαίρεσαι κάθε φορά που έπεφτε η κάμερα πάνω του σαν ερωτευμένη χωριατοπούλα. Μιλάμε για τριολέ δραματικό που θα ζήλευε και ένας Αρίγκο Σάκι στα καλά του εκεί με τους τρεις Ολλανδούς, Ράηκαρ, Γκούλιν και Παουτάσο να χαλάνε τον κόσμο τι να λέμε τώρα, όλο γυρισμένο στην Πάρνηθα πριν τις φωτιές, μια κούκλα σκέτη να ντρέπεσαι να κατουρήσεις πεύκο.

Έτζ οφ χόρορ το λένε κάπως έτσι, η άκρη της καραμούζας νομίζω μεταφράζεται, την έφερε ο Στέλιος ο Καραπλάνης ένα παιδί σπουδαγμένο, ευθυτενής εκεί σαν τον γίγαντα της Ρόδου εκείνον στον λιμάνι με τα ανοιχτά πόδια απο την Φιλιπίνα λέει μας πήγε Πάρνηθα απο Πάρνηθα χειμώνα μιλάμε σου βγάζει τα μάτια τα κάνει μπίλιες. Να είχες χίλιες μπίλιες να του δώσεις να σου δίνει ταινίες σε δάση και εξπλοτέσον με όπλα και φόνους.

Για αυτό βλέπει ο κόσμος την Αγία Ζώνη, γιατί έχει ποιότητα σε όλες τις γραμμές.