ای چشم تو دلفریب و جادودر چشم تو خیره چشم آهودر چشم منی و غایب از چشمزآن چشم همی‌کنم به هر سوصد چشمه ز چشم من گشایدچون چشم برافکنم بر آن روچشمم بستی به زلف دلبندهوشم بردی به چشم جادوهر شب چو چراغ چشم دارمتا چشم من و چراغ من کواین چشم و دهان و گردن و گوشچشمت مرساد و دست و بازومه گر چه به چشم خلق زیباستتو خوبتری به چشم و ابروبا این همه چشم زنگی شبچشم سیه تو راست هندوسعدی به دو چشم تو که داردچشمی و هزار دانه لولو

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزندهزار فتنه به هر گوشه‌ای برانگیزندچگونه انس نگیرند با تو آدمیانکه از لطافت خوی تو وحش نگریزندچنان که در رخ خوبان حلال نیست نظرحلال نیست که از تو نظر بپرهیزندغلام آن سر و پایم که از لطافت و حسنبه سر سزاست که پیشش به پای برخیزندتو قدر خویش ندانی ز دردمندان پرسکز اشتیاق جمالت چه اشک می‌ریزندقرار عقل برفت و مجال صبر نماندکه چشم و زلف تو از حد برون دلاویزندمرا مگوی نصیحت که پارسایی و عشقدو خصلتند که با یک دگر نیامیزندرضا به حکم قضا اختیار کن سعدیکه شرط نیست که با زورمند بستیزند

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

تو آن نه‌ای که دل از صحبت تو برگیرندو گر ملول شوی صاحبی دگر گیرندو گر به خشم برانی طریق رفتن نیستکجا روند که یار از تو خوبتر گیرندبه تیغ اگر بزنی بی‌دریغ و برگردیچو روی باز کنی دوستی ز سر گیرندهلاک نفس به نزدیک طالبان مراداگر چه کار بزرگست مختصر گیرندروا بود همه خوبان آفرینش راکه پیش صاحب ما دست بر کمر گیرندقمر مقابله با روی او نیارد کردو گر کند همه کس عیب بر قمر گیرندبه چند سال نشاید گرفت ملکی راکه خسروان ملاحت به یک نظر گیرندخدنگ غمزه خوبان خطا نمی‌افتداگر چه طایفه‌ای زهد را سپر گیرندکم از مطالعه‌ای بوستان سلطان راچو باغبان نگذارد کز او ثمر گیرندوصال کعبه میسر نمی‌شود سعدیمگر که راه بیابان پرخطر گیرند

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

کمان سخت که داد آن لطیف بازو راکه تیر غمزه تمامست صید آهو راهزار صید دلت پیش تیر بازآیدبدین صفت که تو داری کمان ابرو راتو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجیکه روز معرکه بر خود زره کنی مو رادیار هند و اقالیم ترک بسپارندچو چشم ترک تو بینند و زلف هندو رامغان که خدمت بت می‌کنند در فرخارندیده‌اند مگر دلبران بت رو راحصار قلعه باغی به منجنیق مدهبه بام قصر برافکن کمند گیسو رامرا که عزلت عنقا گرفتمی همه عمرچنان اسیر گرفتی که باز تیهو رالبت بدیدم و لعلم بیوفتاد از چشمسخن بگفتی و قیمت برفت لؤلؤ رابهای روی تو بازار ماه و خور بشکستچنان که معجز موسی طلسم جادو رابه رنج بردن بیهوده گنج نتوان بردکه بخت راست فضیلت نه زور بازو رابه عشق روی نکو دل کسی دهد سعدیکه احتمال کند خوی زشت نیکو را

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

ای باد صبحدم خبر دلستان بگویوصف جمال آن بت نامهربان بگویبگذار مشک و بوی سر زلف او بیاریاد شکر مکن سخنی زآن دهان بگویبستم به عشق موی میانش کمر چو مورگر وقت بینی این سخن اندر میان بگویبا بلبلان سوخته بال ضمیر منپیغام آن دو طوطی شکرفشان بگویدانم که باز بر سر کویش گذر کنیگر بشنود حدیث منش در نهان بگویکای دل ربوده از بر من حکم از آن توستگر نیز گوییم به مثل ترک جان بگویهر لحظه راز دل جهدم بر سر زباندل می‌تپد که عمر بشد وارهان بگویسر دل از زبان نشود هرگز آشکارگر دل موافقت نکند کای زبان بگویای باد صبح دشمن سعدی مراد یافتنزدیک دوستان وی این داستان بگوی

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنییا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنیدل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راستتا ندانند حریفان که تو منظور منیدیگران چون بروند از نظر از دل بروندتو چنان در دل من رفته که جان در بدنیتو همایی و من خسته بیچاره گدایپادشاهی کنم ار سایه به من برفکنیبنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنمور جوابم ندهی می‌رسدت کبر و منیمرد راضیست که در پای تو افتد چون گویتا بدان ساعد سیمینش به چوگان بزنیمست بی خویشتن از خمر ظلوم است و جهولمستی از عشق نکو باشد و بی خویشتنیتو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغباغبان بیند و گوید که تو سرو چمنیمن بر از شاخ امیدت نتوانم خوردنغالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنیخوان درویش به شیرینی و چربی بخورندسعدیا چرب زبانی کن و شیرین سخنی

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

دو چشم مست تو برداشت رسم هشیاریو گرنه فتنه ندیدی به خواب بیداریزمانه با تو چه دعوی کند به بدمهریسپهر با تو چه پهلو زند به غداریمعلمت همه شوخی و دلبری آموختبه دوستیت وصیت نکرد و دلداریچو گل لطیف، ولیکن حریف اوباشیچو زر عزیز، ولیکن به دست اغیاریبه صید کردن دل‌ها چه شوخ و شیرینیبه خیره کشتن تن‌ها چه جلد و عیاریدلم ربودی و جان می‌دهم به طیبت نفسکه هست راحت درویش در سبکباریگر افتدت گذری بر وجود کشته عشقسخن بگوی که در جسم مرده جان آریگرت ارادت باشد به شورش دل خلقبشور زلف که در هر خمی دلی داریچو بت به کعبه نگونسار بر زمین افتدبه پیش قبله رویت بتان فرخاریدهان پر شکرت را مثل به نقطه زنندکه روی چون قمرت شمسه‌ایست پرگاریبه گرد نقطه سرخت عذار سبز چنانکه نیم دایره‌ای برکشند زنگاریهزار نامه پیاپی نویسمت که جواباگر چه تلخ دهی در سخن شکرباریز خلق گوی لطافت تو برده‌ای امروزبه خوبرویی و سعدی به خوب گفتاری

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستیمرا بر آتش سوزان نشاندی و ننشستیبنای مهر نمودی که پایدار نماندمرا به بند ببستی خود از کمند بجستیدلم شکستی و رفتی خلاف شرط مودتبه احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستیچراغ چون تو نباشد به هیچ خانه ولیکنکس این سرای نبندد در این چنین که تو بستیگرم عذاب نمایی به داغ و درد جداییشکنجه صبر ندارم بریز خونم و رستیبیا که ما سر هستی و کبریا و رعونتبه زیر پای نهادیم و پای بر سر هستیگرت به گوشه چشمی نظر بود به اسیراندوای درد من اول که بی‌گناه بخستیهر آن کست که ببیند روا بود که بگویدکه من بهشت بدیدم به راستی و درستیگرت کسی بپرستد ملامتش نکنم منتو هم در آینه بنگر که خویشتن بپرستیعجب مدار که سعدی به یاد دوست بنالدکه عشق موجب شوق است و خمر علت مستی

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

امروز در فراق تو دیگر به شام شدای دیده پاس دار که خفتن حرام شدبیش احتمال سنگ جفا خوردنم نماندکز رقت اندرون ضعیفم چو جام شدافسوس خلق می‌شنوم در قفای خویشکاین پخته بین که در سر سودای خام شدتنها نه من به دانه خالت مقیدماین دانه هر که دید گرفتار دام شدگفتم یکی به گوشه چشمت نظر کنمچشمم در او بماند و زیادت مقام شدای دل نگفتمت که عنان نظر بتاباکنونت افکند که ز دستت لگام شدنامم به عاشقی شد و گویند توبه کنتوبت کنون چه فایده دارد که نام شداز من به عشق روی تو می‌زاید این سخنطوطی شکر شکست که شیرین کلام شدابنای روزگار غلامان به زر خرندسعدی تو را به طوع و ارادت غلام شدآن مدعی که دست ندادی به بند کساین بار در کمند تو افتاد و رام شدشرح غمت به وصف نخواهد شدن تمامجهدم به آخر آمد و دفتر تمام شد

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هستیا شب و روز به جز فکر توام کاری هستبه کمند سر زلفت نه من افتادم و بسکه به هر حلقه موییت گرفتاری هستگر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیستدر و دیوار گواهی بدهد کاری هستهر که عیبم کند از عشق و ملامت گویدتا ندیدست تو را بر منش انکاری هستصبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنمهمه دانند که در صحبت گل خاری هستنه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بسکه چو من سوخته در خیل تو بسیاری هستباد خاکی ز مقام تو بیاورد و ببردآب هر طیب که در کلبه عطاری هستمن چه در پای تو ریزم که پسند تو بودجان و سر را نتوان گفت که مقداری هستمن از این دلق مرقع به درآیم روزیتا همه خلق بدانند که زناری هستهمه را هست همین داغ محبت که مراستکه نه مستم من و در دور تو هشیاری هستعشق سعدی نه حدیثیست که پنهان ماندداستانیست که بر هر سر بازاری هست

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.