Ο Ethan Hunt επιστρέφει με μια νέα αποστολή στην «Έσχατη Τιμωρία» – και οι δημοσιογράφοι του Βήματος, Αντώνης Καρπετόπουλος και Γιάννης Ζουμπουλάκης εξετάζουν αν το σινεμά του Tom Cruise μπορεί ακόμα να κρατάει τον κόσμο με κομμένη την ανάσα. Την ίδια στιγμή, ο Γιάννης Ζουμπυολάκης άρτι αφιχθείς από το Φεστιβάλ των Καννών, μεταφέρει εικόνες, στιγμές και highlights από το μεγαλύτερο κινηματογραφικό γεγονός της χρονιάς.

Από το «Pulp Fiction» μέχρι το «Anatomy of a Fall», ο Αντώνης Καρπετόπουλος και ο Γιάννης Ζουμπουλάκης ανατρέχουν στους νικητές του Χρυσού Φοίνικα από το 1990 μέχρι σήμερα. Ήταν όντως οι καλύτερες; Ή απλώς οι πιο επίκαιρες, προκλητικές ή "βολικές"; Με σινεφίλ βλέμμα, ελαφρώς κυνικό χιούμορ και πολλές ιστορίες για το πιο θρυλικό φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο.

Στην γαλλική ταινία «Ο καλός καθηγητής» του Τεντί Λουσί-Μοντέστ που από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στις αίθουσες, ο Φρανσουά Σιβίλ, υποδύεται έναν καλοπροαίρετο καθηγητή γυμνασίου ο οποίος θα βρεθεί στην θέση του κατηγορουμένου όταν μια μαθήτρια ισχυρίζεται ότι η ίδια έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από εκείνον. Το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης στην εκπαίδευση δεν είναι βέβαια καινούργιο και κορυφαία παραμένει η ταινία το δανέζικο «Κυνήγι» (2012) του Τόμας Βίντερμπεργκ με τον Μαντς Μίκελσεν στον ρόλο του δασκάλου που πέφτει θύμα συκοφαντίας για τον ίδιο λόγο. Γενικότερα όμως, το ζήτημα της εκπαίδευσης, επίσης δεν είναι ένα θέμα που έχει αφήσει αδιάφορο τον κινηματογράφο, όπως δεν αφήνει και τους Αντώνη Καρπετόπουλο και Γιάννη Ζουμπουλάκη που σε αυτό το επεισόδιο κάνουν μια αναδρομή όχι μόνο στο είδος, αλλά και στην δική τους εμπειρία απέναντι σε εκπαιδευτικούς. 

Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας "Thunderbolts", ο Αντώνης Καρπετόπουλος και ο Γιάννης Ζουμπουλάκης κάνουν μια αναδρομή στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Ποιες ταινίες έγραψαν ιστορία και ποιες πέρασαν απαρατήρητες; Είναι η Marvel σε κρίση ή απλώς μεγαλώνει μαζί μας; Μια κουβέντα για ήρωες που αλλάζουν, ένα κοινό που κουράζεται και μια μαγεία που κάπου χάθηκε – ή περιμένει να ξαναβρεθεί.

Πλήθος κόσμου συρρέει από τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για να αποχαιρετίσει τον Πάπα Φραγκίσκο, που πέθανε τη Δευτέρα 21/4 σε ηλικία 88 ετών και κηδεύεται το Σάββατο 26/4. Μάλιστα, ο αριθμός των ξένων επισκεπτών στην Ιταλία έχει ήδη φθάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Εν τω μεταξύ, η Καθολική Εκκλησία ετοιμάζεται για το κονκλάβιο που θα εκλέξει τον επόμενο Πάπα, ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει οι προβλέψεις, οι εικασίες, αλλά και τα στοιχήματα για το ποιός θα φορέσει την Παπική μίτρα. Αλλά ο Αντώνης Καρπετόπουλος και ο Γιάννης Ζουμπουλάκης αδιαφορούν για όλα αυτά. Με το μυαλό τους στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, οι δύο δημοσιογράφοι κάνουν μια αναδρομή στους Πάπες του οπτικοακουστικού θεάματος και στα μυστικά της διαδικασίας για την εκλογή τους. 

Η πιο δημοφιλής εορταστική περίοδος (τουλάχιστον στην χριστιανική θρησκεία) είναι το Πάσχα και στον κινηματογράφο όπως και στην τηλεόραση ο απόλυτος σταρ είναι ο Ιησούς Χριστός. Οι Πασχαλινές ταινίες ασχολούνται αποκλειστικά με τα πάθη του, τα οποία ενώ μεν είναι πάντα τα ίδια, μπορούν να  προσφέρουν διαφορετικές "γωνίες προσέγγισής" τους. Γι'αυτό και οι ταινίες είναι τόσες πολλές, αλλά και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Γιατί άλλο ο "Ιησούς από τη Ναζαρέτ" του Φράνκο Τζεφιρέλι και άλλο το "Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο" του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Πάνω σε αυτα τα δύσκολα ζητήματα αναλογίζονται με χαλαρότητα στο podcast «Σινεμά στη Σέντρα» ο Αντώνης Καρπετόπουλος και ο Γιάννης Ζουμπουλάκης, με τον πρώτο, πραγματικά ισοπεδωτικό, ν'αρχίζει και να μην σταματά. 
 

Η «εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο» λέει η παλιά ρήση. Αυτό από την μια πλευρά. Από την άλλη, τo ότι όλοι μας είμαστε (ή οφείλουμε να είμαστε) εχθροί της εκδίκησης – πόσο μάλλον της αυτοδικίας - είναι αυτονόητο. Όμως, το σινεμά έχει τους δικούς του κανόνες και έναν «μαγικό» τρόπο να καταφέρνει να προκαλεί συναισθήματα ταύτισης των θεατών με τους αυτοδίκες που βλέπουν στην οθόνη. Και από αυτό ακριβώς το σημείο, ο Αντώνης Καρπετόπουλος και ο Γιάννης Ζουμπουλάκης «πιάστηκαν» στο τελευταίο επεισόδιο του podcast «Σινεμά στη Σέντρα». Με αφορμή την ταινία «Ο ερασιττέχνης» με τον Ράμι Μάλεκ που από την Πέμπτη 10 Απριλίου προβάλλεται στις αίθουσες, οι δύο δημοσιογράφοι κουβεντιάζουν περί εκδίκησης και αυτοδικίας, φέρνοντας και πάλι στο προσκήνιο ταινίες που έχουν αγαπήσει ή και αντιπαθήσει.
 

Το ντοκιμαντέρ «Εδώ μιλάνε για λατρεία» εξιστορεί την πορεία ενός από τα πιο αλλόκοτα ελληνικά μουσικά συγκροτήματα των τελευταίων τριάντα χρόνων, του Κόρε. Ύδρο. Ο Αντώνης Καρπετόπουλος -που θέλει να δει την ταινία- ήξερε την μουσική των Κόρε. Υδρο. Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης -που είδε την ταινία και ενθουσιάστηκε- ως τώρα δεν ήξερε καν την ύπαρξη του γκρουπ. Η συζήτηση δεν θα μπορούσε παρά να έχει ενδιαφέρον με ανταλλαγές απόψεων για το τι σημαίνει μουσικό ντοκιμαντέρ, ποιες ιστορίες μουσικών αξίζουν να γίνουν ντοκιμαντέρ και ποια ντοκιμαντέρ έχουν ενθουσιάσει ή απογοητεύσει και τους δύο. 
 

Έχει κάνει πάταγο σε όλο τον πλανήτη και όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, έχει διχάσει. Βλέποντας την μίνι σειρά του NETFLIX Adolescence (γύρω από το χάος που προκαλεί σε μια οικογένεια «κανονικών» ανθρώπων το γεγονός ότι ο 13χρονος γιός τους δολοφόνησε), υπήρξαν κάποιοι που δήλωσαν τυχεροί που δεν έχουν κάνει παιδιά και κάποιοι που έχουν αρχίσει να ανησυχούν επειδή... έχουν κάνει. Χωρίς να λέει κάτι πραγματικά καινούργιο (η βία στην προεφηβεία δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε άγνωστο), η σειρά αυτή πέτυχε διότι με ένα εντελώς δικό της, πρωτότυπο στιλ γυρίσματος (και καταπληκτικές ερμηνείες) έβαλε μέσα στο σαλόνι των σπιτιών μας τον φόβο του «μη τυχόν και το δικό μου παιδί…». Ολα αυτά και άλλα πολλά, δίνουν την αφορμή στον Αντώνη Καρπετόπουλο και τον Γιάννη Ζουμπουλάκη να κουβεντιάσουν στο Podcαst Σινεμά στη Σέντρα. 

H φετινή επιστροφή στον χιλιοειπωμένο, αλλά πάντα αγαπητό μύθο της «Χιονάτης και των επτά νάνων» στην ταινία του Μαρκ Γουέμπ «Χιονάτη», έδωσε την ευκαιρία στον Αντώνη Καρπετόπουλο και τον Γιάννη Ζουμπουλάκη να θυμηθούν κλασικά παραμύθια (με την έννοια του παραδοσιακού παραμυθιού) που έχουν περάσει από την λογοτεχνία στο σελιλόιντ. Μια χαλαρή κουβέντα με ποικίλες αναμνήσεις γύρω από τον κόσμο των αδελφών Γκριμ, του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, του Ιουλίου Βερν και βεβαίως του Σαρλ Περό της «Ωραίας κοιμωμένης» και του «Παπουτσωμένου γάτου», διατρέχει το τελευταίο Podcast του Σινεμά στη Σέντρα.