Pragnęła żyć w zamkniętym zakonie o surowych zasadach. Kiedy trafiła do karmelitanek bosych w Krakowie, zauważono, że zaczyna zachowywać się coraz bardziej niepokojąco. Była agresywna. Miała halucynacje, słyszała głosy, zdzierała z siebie habit i stawała w oknie całkowicie nago. Zakonnice nie miały wątpliwości — uważały, że to choroba psychiczna. Zamurowane okno, słoma służąca za materac i naga, wychudzona kobieta z obłędem wymalowanym na wymęczonej twarzy – w takich warunkach znaleziono siostrę Barbarę Ubryk. Boże służebnice przez 21 lat więziły ją, ukrywając w ciemnej celi. Sprawą z Krakowa żył cały świat. Co stało się w 1848 r.?