Samen met zijn ezel Lodewijk liep theatermaker Tjerk Ridder door Europa. Hij ontmoette veel behulpzame mensen, maar hij kwam ook vooral zichzelf tegen. 
 
Tijdens zijn reis was Tjerk afhankelijk van de hulp van mensen die hij onderweg ontmoette. ‘Ik heb ontdekt dat mensen heel graag willen helpen. Dat staat haaks op alle verhalen die we in de media horen over egoïsme, individualisme en polarisatie.’
 
Zijn ezel Lodewijk was tijdens de wandeling een grote leermeester. Zoals het een ware ezel betaamt, besloot hij op den duur niet verder te willen. ‘Toen kreeg je het klassieke beeld van de ezel die koppig bleef staan: ik trekken, hij trekken…’

Tjerk besloot Lodewijk los te laten en alleen verder te gaan. Na een poosje zag hij dat het ezeltje hem toch was gevolgd. ‘Hij leerde me: niet maar aan iets blijven trekken wat niet met je mee wil. Koppel het los en volg moedig je eigen pad, en hopelijk volgt datgene je dan vanzelf.’