ใครฟังตอนนี้แล้วสนใจรับอุปการะครอบครัวนกเงือก

สามารถโหลด+กรอกฟอร์มจากลิงค์นี้ จากนั้นติดต่อยืนยันกับโครงการผ่านเพจ THAILAND HORNBILL PROJECT

หรือโทร 02-201-5532 หรืออีเมล [email protected]

ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ทาง http://hornbill.or.th/th/

หากขี้เกียจปรินต์ฟอร์มออกมา ลองติดต่อโดยตรงผ่านเพจโครงการ หรือติดต่อผ่านเพจ WiTcast ให้เราช่วยจัดการให้ก็ได้นะครับ

ถ้าตัดสินใจรับอุปการะนกเงือกแล้ว ฝากมาบอกพวกเราด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆ และขอบคุณแทนนกเงือกกับชาวบ้านที่ช่วยดูแลป่าด้วยคร้าบ

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1104349009588298&id=123945877628621&__xts__%5B0%5D=68.ARCyPZCdYuqHT5zzgACbzWZcwUs6-psLNgrp2jo2YdJUzFalGCEI56ybS8QmY572a4hld4vpBTNaLlLigOO2oSFuVXQNau4xevHgTchLD38_UQP5sGmvv1etgFDvEdD5mj0Hc88hyvFftK7X0n1B5zklv4E_0ST_tr6zKZ-nqUooCtLwUczm3RKfQddEyiRpQkpLbumdquVefwd9y0eCKvLru1LBM8t6NLUFY5yaF6RmQSssgwW5kn_0aPZI1jLbWpTi7V8CE1HtThuypOHnaO2FzX_k36zu58PUJsTfyabsJZrMVOeW08T-Xf8OcL4u3tPQl3Cp4Egsdil5rLr5X-U5aw&__tn__=-R

 

ภาพประกอบ

ไปถึงวันแรกเจอพี่ปรีดาสอนศิลปะเด็กๆ อยู่ เหมือนที่เคยมาเมื่อ 12 ปีที่แล้วเลย (ฟังเรื่องราวได้ใน WiTcast ep 0.1 และ 0.2)

ย่านดาโอ๊ะ ใบไม้สีทอง สัญลักษณ์ของที่นี่ เห็นปุ๊บจำได้ทันที

ทีมวิจัยนกเงือกจากม.มหิดล ที่ลงไปดูแลโครงการทุกๆ เดือน: พี่ปุ๊ก (ซ้าย) พี่กัญญา (ขวา)

ช็อคที่กำลังสัมภาษณ์ๆ อยู่แล้วเจอเลือดนองเท้า คือโดนทากกัด

การแต่งกายเข้าป่าอย่างถูกต้องของคุณนัท หัวหน้าทีมช่างภาพสารคดี บาบูนสู่รู้ หนึ่งในผู้ก่อตั้ง The Matter และเจ้าของผลงานวิดิโอต่างๆ ในเพจ Research Cafe

อาบันมีคนให้ยืมถุงเท้ากันทาก ดีใจมาก

เริ่มออกเดินทาง รู้สึกไม่ค่อยสบาย (อาหารเป็นพิษ) แต่ยังยิ้มได้

ทางเริ่มชันขึ้นๆ

ซักพัก ปากเริ่มซีด

นั่งดมยาดมสักพัก แล้วฮึดไปต่อ

การขึ้นเขาสไตล์ซอมบี้

ขึ้นๆ หยุดๆ เป็นระยะๆ

ยังไหว...

ยังไหว...

สักพัก ไม่ไหวแล้ว...

ข้าศึกบุก ต้องหลบเข้าหลังต้นไม้

อาบันหัวเราะชอบใจ

ขึ้น 3 ช.ม. ในที่สุดก็ถึงซุ้มดูนกแล้ว เข้าไปรอข้างในเงียบๆ

มุมมองจากในซุ้ม เห็นโพรงรังนกเงือก รอพ่อนกมาป้อนอาหารให้แม่นกที่อยู่ข้างใน

รอจนหลับ

สภาพแขนที่โดนยุงกัด

อบแค่ไหน ให้ดูจากเหงื่ออาบัน

คุณฮัน สาวท้องถิ่นผู้ดูแลนกเงือก ขึ้นเขาทุกวัน ชิวมาก

ขาลง ก็ยังเหนื่อยไม่แพ้ขาขึ้น

อาบันเล็บจิกรองเท้า ไม่ไหวแล้ว..

แต่ระหว่างทางโชคดียังได้เจอนกกก ไกด์ท้องถิ่นชี้ให้ดู ถ่ายได้จากไกลลิบๆ

ถึงข้างล่างแล้วรีบเติมพลังทันที

ชาวบ้านใจดี เอาใบกระท่อมมาให้กิน

รสชาติขมใช้ได้

ทุกคนช่วยกันลุ้น ให้หายไวๆ

สภาพคืนนั้นคือ สลบอย่างมีความสุข

ขอบคุณอาบันที่มาช่วยเช็ดหน้าผากยามกลางคืน แต่ภาพที่ลืมตามาเห็นคือภาพนี้...

 

 

ก่อนกลับ แค้นที่ไม่ได้รูปนกเงือกเข้ารัง เลยถ่ายรูปนกไก่แทนละกัน

นกเป็ดด้วย

จบครึ่งแรก