تمام کتاب ‌مقدس، کلام زنده و پُرقدرت خداست و بر ما تأثیرات خوب می‌گذارد. اما باید مراقب تأثيرات بد بر زندگی خود باشيم و با کمک روح‌القدس و کلام خدا، تأثيرات مثبت بر زندگی ديگران داشته باشیم.‏

اين چه محبتی است که ما پيروان مسيح را فرزندن خدا، می‌خواند؟ ما که گناهکار و از جلال خدا قاصر بوديم و لیاقت نیکویی خدا را نداشتيم؟ اين، محبت خالص و پُر از فيضِ خدای آسمانها و زمین است.‏

ایمان مسيحی، نبايد فقط در چهارچوبِ خدمت در کليسا ديده شود. خدا می‌خواهد از هر ايماندارِ مسيحی برای پیش‌برد ملکوت و جلال نامش و همچنين صید جان‌های گمشده استفاده کند.‏

به انتظارات شخصی و خوابها و آرزوهای‌ خود تمرکز نکنيم. بلکه به راهِ نجات که با خون‌ گرانبهای مسيح برصليب و قيامش از مردگان فراهم شده، توجه داشته باشيم و طبق کلام خدا زندگی کنيم.‏

خداوندِ ما عیسی مسيح، جان مبارک خود را به‌خاطر ما بر صليب فدا کرد تا ما یکدیگر را محبت کنیم و از همين محبتِ ما به يکديگر، همه پی می‌برند که شاگردان مسيح هستيم.‏

ما که در ایمان قوی هستیم، وظیفه داریم که ناتوانی افراد ضعیف را تحمّل کنیم و در فکرِ راحتی خود نباشیم. به‌خاطر خیریت و تقویت اطرافیان خود در فکر راحتی آنها باشیم.‏

مسيح، خداوند، نجات‌دهنده، رهبر و سرمشق ما است. او همیشه خدای پدر را خشنود می‌ساخت. ما نيز بايد از مسيح نمونه بگيريم و خود را به خدا بسپاريم و کلامش، کتاب ‌مقدس را اطاعت کنيم.‏

سعی کنيم هر‌روزه کلام خدا، کتاب ‌مقدس را با تعمق مطالعه کنيم تا با کمک روح‌القدس، خدا را بهتر شناخته، و او را محبت و خدمت کنيم.‏

مسیح، بر صليب بارِ سنگين گناه بشر و غضب خدا را بر خود گرفت. پس خدا در مورد ايمانداران مسيحی دیدگاه غضبناکی ندارد، بلکه او پدر مهربانی ا‌ست که همیشه با فيض و محبت با ما رفتار می‌کند.‏

اگر می‌خواهیم در ايمان به مسيح رشد کنیم، و به شباهت عیسی مسیح درآییم، لازمه‌اش این است که تسليم ارادۀ خدا شويم و با ايمان و صبر، به‌دنبال وعده‌های خدا باشيم و اين وعده‌ها را از آن خود بدانيم.‏