امید، یکی از وعده‌های خداست. امید ما ایمانداران، به خدا می‌باشد و منتظران خدا، هرگز خجل نخواهند شد. امید به مسیح، هرگز باعث شرمساری نمی‌شود.‏

مسیح، با مرگش بر صلیب، اوج محبت خود را به ما ثابت کرد و ابعاد این محبت، فیض و آمرزش و شفا و نجات بود. امروز ما ایمانداران، باید با نگاه بر صلیب و محبت خدا نسبت به ما، دیگران را محبت کنیم.‏

اگر افکار ما متمرکز بر بالا باشد، خیلی آسانتر می‌توانیم از موانع زندگی بگذریم. چون مسیح، خداوند و نجات‌دهندۀ ما، اکنون در آسمان است به همین دلیل ما به آسمان که وطن و خانۀ ابدی ما است فکر می‌کنیم.‏

مطالعۀ کلام مقدس خدا، راهی برای شناخت شخصیت ما است. کلام خدا، مانند آینه‌ای ما را به‌طور واضح و همان‌طور که هستیم به ما نشان می‌دهد. همۀ ما منحصر‌به‌فرد هستیم و این زیبایی، کار خداست.‏

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که سرشار از ناامیدی است و اين باعث می‌شود غصه بخوریم. اما ما ایماندارانِ به مسيح می‌توانیم تمام غصه‌ها را به مسیح بدهیم و دراتحاد با او، آزاد باشيم.‏

با بررسی مفهوم اسامی در اول تواریخ، نقشۀ نجات و کار عظیم خدا از طریق عیسی مسیح را به‌طور واضح خواهیم دید. همه چیز در کتاب مقدس، دارای مفهومی روحانی می‌باشد.‏

در فرهنگ یهودی، اسامی مطابق با خواسته و آرزویِ روحانی انتخاب می‌شوند. با مطالعۀ مفهوم اسامی در اول تواریخ، می‌توانیم نقشۀ نجات خداوند را مشاهده کنیم.‏

هرکجا که ایمان باشد، شک دور می‌شود. شما مقدسین، با ایمان و بدون شک و ترس و با انتظار و اطمينان، می‌توانید کوه‌های زندگی‌تان را جا‌به‌جا کنید.‏

اگر می‌خواهیم کوه‌های زیادی را در زندگی اجتماعی و خانوادگی‌مان جا‌به‌جا کنیم، می‌بایست تمرکز ایمان و اطمینان ما بر خدا باشد. هرقدر خدا را عمیق‌تر و بهتر بشناسیم، ايمان ما افزایش می‌يابد.‏

شکرگزاری و خوشنود نمودن خدا و همچنین رابطۀ صمیمانه و نزدیک با خدا، جزو معیارهای روحانی هستند. یک شخص روحانی، هدفش شبیه مسیح شدن است.‏