Te gast zijn de broeders Simon en Jelle Verwer, echte en gepassioneerde onderwijsmensen, met wie ik dieper inga op de thema’s vakmanschap en pedagogisch denken over onderwijs.

Vakmanschap is voor Simon allereerst het ambacht van mooie lessen maken en geven. Daarnaast gaat het over kunnen handelen en reflecteren tegelijkertijd. Situationeel bewustzijn of situationeel leraarschap noemt hij dat.

Voor Jelle bestaat vakmanschap allereerst uit breed gevormd zijn als leraar in de lerarenopleiding en vervolgens continu willen verbeteren, individueel maar juist ook met je team. Dit is ook de visie van Stichting Leerkracht, waar hij directeur van is.

Vervolgens spreken we over onderwijs vanuit pedagogisch perspectief. Simon leert veel van het denken van Gert Biesta over subjectificatie en van Philippe Meirieu over de paradox tussen opvoedbaarheid en vrijheid. Jelle denkt hier meer in de geesteswetenschappelijke lijn van filosofen als Martha Nussbaum en Hanna Arendt. Andere pedagogen die voorbij komen, zijn Joop Berding, Wouter Pols en Jan Masschelein.

Aanvullend op deze grote denkers brachten we met elkaar ook onderwijspedagogische vakmensen in beeld, zoals Piet Roos, Iris Driessen, Roos Warmerdam en Bert Snater.

De vraag naar mooi onderwijs kwam via Simon ook op tafel. Voor Simon is dat onvoorspelbaar onderwijs, dat de lesplanning onderbreekt en poëtisch van aard is. Jelle heeft dan brede vorming voor ogen, voorbij het smalle idee van toetsresultaten en basisvakken, en waarin voor hem ook de literatuur en de geesteswetenschappen een plek hebben.

Deze podcast is mede mogelijk gemaakt door ATTC, schoolleidersopleiding in Hilversum, en De vallei van het goede leven.