นี่คือชีวิตจริงของอาจารย์มหาวิทยาลัยท่านหนึ่ง ที่ล้มป่วยด้วยโรคเอแอลเอส ซึ่งเป็นโรคที่ยังไม่มีทางรักษา โรคนี้ทำให้กล้ามเนื้อส่วนต่างๆของร่างกายค่อยๆลีบ ไม่มีแรง และตายไปในขณะที่อวัยวะส่วนนั้นยังรู้สึกเจ็บและชา ความโหดร้ายของโรคนี้ อยู่ตรงที่มันจะไม่กระทบกระเทือนสมอง คนไข้จึงยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน และรับรู้ความตายที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามาจากปลายเท้า ขึ้นมาด้านบนของลำตัว รับรู้ความเสื่อมของร่างกายที่มีแต่ทรุดโทรดลงทุกวัน เป็นการรับรู้ซึ่งปวดร้าว เป็นสภาพที่ทรมาน และมีผลกระทบต่อจิตใจอย่างแสนสาหัส

แต่ "ครูมอร์รี" กลับยอมรับความจริงนี้ได้อย่างกล้าหาญ และได้แสดงคติพจน์อันลุ่มลึกไว้เตือนใจ ทั้งคนที่กำลังต่อสู้กับโรคร้ายทำนองเดียวกับครูและคนที่กำลังต่อสู้กับมรสุมชีวิต ให้รู้จักหยุดพักสักนิดและใช้ชีวิตด้วยมุมมองใหม่ เนื้อหาอันลุ่มลึกในเล่มจะช่วยจุดประกายทางความคิดและเติมพลังแห่งชีวิตให้กับทุกคนได้เป็นอย่างดี