"สติตัวจริง เราจะไม่สุดโต่งตามอำนาจกิเลส ส่วนใหญ่มี 2 ฝั่ง หลงไปคือฟุ้งซ่านไป นั่งสมาธิแล้วคิดโน่นคิดนี่ไป ลืมกายลืมใจตัวเอง ไม่มีสติ อีกอันหนึ่งเพ่งกายเพ่งใจ ร่างกายก็มี จิตใจก็เพ่งเอาไว้ให้นิ่งๆ บอกว่ามีสติ รู้กายอยู่ รู้ใจอยู่ แต่มันรู้ด้วยโลภะ ตราบใดที่ยังมีโลภะอยู่ สติไม่เกิดหรอก เพราะฉะนั้นหลวงพ่อถึงย้ำนักย้ำหนา เราภาวนา รู้สึกกายรู้สึกใจไป ไม่เผลอลืมกายลืมใจ ไม่เพ่งกายเพ่งใจ ไม่เผลอกับไม่เพ่ง เราถึงจะมีสติตัวจริง ถ้าเผลอไปก็มีความฟุ้งซ่าน ไม่มีสติ ถ้าเพ่งไปก็มีโลภะ มีโทสะ ไม่มีสติ" หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 28 มิถุนายน 2568