Serce się łamie na widok małej sarenki takiej samej w lesie. Od razu chcemy zabrać ją w bezpieczne miejsce. Ale zaraz, zaraz – przecież świat zwierząt i ludzi różni się od siebie! Może w tym jest jakiś ukryty sens?

Mama sarna wcale nie ma serca z kamienia. Ona dobrze wie, jak przetrwać w lesie i zapewnić swoim dzieciom długie i szczęśliwe życie! Ludzie po prostu muszą zrozumieć, jak to działa, a nie zabierać małą sarenkę z jej bezpiecznego miejsca.

Mała sarna po przyjściu na świat potrzebuje czasu, żeby nabrać sił i dlatego potrzebuje bardzo dużo snu. Mama karmi ją i czym prędzej ucieka, a maleństwo zwija się w kłębek i zasypia. Ptaszki ćwierkają, wieje wiaterek, ale gdzie się podziała nasza sarenka!?

Nie martw się – jak tylko maleństwo zapiszczy mama przybiegnie w podskokach. I nigdy przenigdy nie dotykaj małej sarenki – chociaż wygląda słodko, to głaszcząc ją zostawiasz na niej swój zapach. Nie przenoś jej i nie próbuj ratować, bo mama jej już nie znajdzie, a bez niej maleństwo może nie przetrwać.