bazen kat edilen yollardan sonra nihai bir manzara yerine kapalı kapılara ya da yüksek duvarlara tosladığımız anlar vardır. ancak bazı duvarlar aşılır, o kapılar da açılır elbet. bazen çıkmaz sokak yoktur da erken pes edenler vardır diyebiliriz o halde. gençliğimiz hala buralarda bir yerlerdeyken kendimiz için kendi başımıza yaşamayı ve kendi bencilliğimiz için bazı duvarları aşmamız lazım gibi. o zaman belki ilk defa ancak son olmaması koşuluyla "kendimle gurur duyuyorum" diyeceğimiz ve aşılmadık çit bırakmayacağımız 20.bölüm işte karşınızda!