Nogal wat chansonniers zijn geboren en getogen aan de Riviera. Charles Trenet werd geboren in Narbonne en schreef één van de populairste chansons allertijden over zijn geboortestreek : La Mer. Ook Georges Brassens vond in zijn geboortestad Sète de inspiratie voor een aantal van zijn chansons. Aan zijn chanson ‘Supplique pour être enterré à la plage de Sète’ hangt een bijzonder verhaal vast.

Het verhaal van Henri Matisse en de Riviera begint in het kleine vissersdorpje Collioure. Wanneer hij er in mei 1905 arriveert, wordt hij bijna met blindheid geslagen, zo onder de indruk is hij van de kleurenpracht. Die kleuren spatten dan ook van de doeken die hij er schildert. Ook de schilder André Derain die Matisse in Collioure vervoegt, schildert er als ‘un fauve’. Het fauvisme is geboren. In 1917 vestigt Matisse zich in Nice, om er nooit meer weg te gaan.

In 1926 komt de beroemde journalist Albert Londres voor een paar maanden in Marseille wonen. Hij wil een portret maken van de stad, en vooral de duistere zijde ervan. In de strijd tegen de mensenhandel en drugstrafiek lijkt de politie aan het kortste eind te trekken. De macht is er vooral in handen van de twee gangsters Paul Carbone en François Spirito. Hun levensverhaal zal later de inspiratie voor de gangsterfilm ‘Borsalino’, met Alain Delon en Jean-Paul Belmondo in de hoofdrollen.

In 1931 maken Erika en Klaus Mann de 2 oudste kinderen van Thomas Mann een reis langs de Riviera. Hun reisverslag, ‘ Das Buch von der Riviera’, is een ode aan het leven onder de zon. Ze bezoeken de grote trekpleisters maar daarnaast ook kleine dorpjes die op dat ogenblik nog ongerept zijn gebleven. Hun grootste ontdekking is het vissersstadje Sanary-sur-Mer. Enkele jaren later zal dit stadje een veilige haven worden voor heel wat Duitse schrijvers die op de vlucht zijn voor de Nazi's.

In 1931 krijgt Simone de Beauvoir haar eerste onderwijspost toegewezen. Ze is 23, en heeft een diploma filosofie op zak. Ze wordt benoemd in het Lycée Montgrand in Marseille, een middelbare meisjesschool. Voor het eerst in haar leven staat ze op eigen benen. Ze geniet met volle teugen van haar vrijheid, de stad en de omringende natuur. Wandelen wordt een passie die haar nooit meer zal loslaten.

In de jaren 20 van de 20ste eeuw doet ook het modernisme zijn intrede aan de Franse Riviera. De Ierse architecte en designer Eileen Gray laat in Cap Martin haar Villa E-1027 bouwen. Het is haar eerste architecturale creatie en is een waar icoon van de modernistische architectuur geworden. Le Corbusier was er later graag te gast, al waren de muren volgens hem saai en schreeuwden ze om muurschilderingen. Le Corbusier liet vlakbij ook zijn eigen ‘Cabanon’ bouwen.

In het oude stadsgedeelte van Nice, in de Rue de la Préfecture overlijdt op 27 mei 1840 de grootste violist allertijden : Nicolò Paganini. 57 jaar is hij. Wat volgt is één van de meest merkwaardige verhalen uit de hele muziekgeschiedenis. Niet één man is zo vaak begraven, opgegraven en opnieuw begraven als hij. Volgens de schrijver Auguste Blondel lag Paganini zelfs 4 jaar lang begraven op het Île Saint-Ferréol , één van de satellieteilanden van Saint-Honorat, voor de kust van Cannes.

In 1834 belandt Lord Brougham bij toeval in Cannes, samen met zijn ziekelijke dochter. Hij laat er het ‘Château Eléonore Louise’ bouwen en helpt om het kleine vissersstadje beroemd te maken. In 1884 is er een ander monument dat de geneugten van Cannes ontdekt : de schrijver Guy De Maupassant. De stad is de perfecte uitvalsbasis om met zijn jacht, de ‘Bel-Ami’, lange tochten te maken langs de Riviera. Een van die zeiltrips beschrijft hij in zijn boekje ‘Sur l'eau'.

In 1912 wordt het eiland gekocht door François Joseph Fournier, de zoon van een Belgische schipper die fortuin maakte als goudzoeker in Mexico. Dat na jaren van buitengewone avonturen in Canada, Panama en Californië. Het eiland is op dat ogenblik een woestenij, vernield door bosbranden, maar Fournier laat het helemaal herbebossen, en voorzien van wijngaarden en citrusplantages. Vanaf 1926 wordt het eiland ook de favoriete bestemming en een inspiratiebron van schrijver Georges Simenon.

In november 1906 trekken de twee vrienden Cyriel Buysse en Maurice Materlinck erop uit. Ze reizen ‘per auto’ naar de het zuiden van Frankrijk. Een auto is op dat ogenblik nog een revolutionaire nieuwigheid en lang niet alle wegen zijn voorzien op dit nieuwe vervoersmiddel. Ze bezoeken o.a. Grasse dat door Buysse als een waar ‘wonderland’ wordt omschreven. Later, in 1913, zal Maeterlinck er gaan wonen. In 1930 schaft hij zich zelfs een heus paleis aan nabij Nice, de ‘Villa Orlamonde’.