Max komt op zijn vierde verjaardag thuis met blauwe plekken op zijn armen en onder zijn oksel. Hij is het weekend bij zijn vader geweest. Max is angstig en zegt niet te weten hoe hij zo gebutst is geraakt. Na een consult bij de dienstdoende huisarts bij de spoedpost, besluit de moeder van Max aangifte te doen van mishandeling. 

In 2020 werden er volgens het CBS 62470 meldingen gedaan bij Veilig Thuis van vermoedens van kindermishandeling. Bijna 7000 meer dan in het jaar ervoor. Die stijging zal iets met de lockdowns te maken hebben, maar het laat onverlet dat elke melding moet worden onderzocht. En daar hapert de machine, zien forensisch artsen van het NFI. Wanneer zij de medische dossiers van kinderen met ernstig letsel bestuderen, duikt vaak een geschiedenis op van eerdere, niet logische verklaarbare botbreuken en blauwe plekken.

Het is niet eenvoudig voor artsen en andere hulpverleners om signalen van kindermishandeling op te merken en tijdig hulp in te roepen. De spreekwoordelijke blauwe plekken kunnen natuurlijk ook ontstaan bij wilde spelletjes, daar hoeft geen volwassene schuld aan te hebben. En heeft een druk, opstandig kind ADHD of wordt het thuis emotioneel verwaarloosd?  Bij Max is er bijna een jaar later nog steeds niet duidelijk wat er precies is gebeurd. En hij is niet het enige kind waar de diagnose ‘kindermishandeling’ niet of zeer moeizaam tot stand komt. In Argos het verhaal van Max en deskundigen die de noodklok luiden over het gat tussen het onderzoek naar meldingen en de aanpak van kindermishandeling.

Meer lezen? Ga naar https://www.vpro.nl/argos/lees/onderwerpen/artikelen/2021/blauwe-plekken-verklaren.html