April 11, 2022

ទម្លាប់បោះចោលសំរាមរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរខ្លះ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់មុខមាត់ជាតិ

5 minutes

បុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរកំពុងតែខិតជិតចូលមកដល់។ ព្រឹត្តិការណ៍កម្សាន្តជាច្រើនត្រូវអាជ្ញាធរខេត្តទូទាំងប្រទេសរៀបចំឡើង ត្រៀមទទួលប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីអបអរនៅក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ។ នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍កម្សាន្តតាមទីសាធារណៈទាំងនោះ គេនៅតែសង្កេតឃើញមានការបោះចោលសំរាមពាសវាលពាសកាលពីសំណាក់ពលរដ្ឋមួយចំនួន។ ទម្លាប់អាក្រក់បែបនេះ បានធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយស ភាពថ្លៃថ្នូរ និងសោភ័ណភាពរបស់ប្រទេស ព្រមទាំងអាចជាន់ពន្លិចវិស័យទេសចរណ៍ ដែលជាប្រភពប្រាក់ចំណូលរបស់ជាតិទៀតផង។

ការបោះចោលសំរាមនៅតាមទីសាធារណៈ ពីសំណាក់ពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន មិនមែនជារឿងថ្មីឬប្លែកទេ។ ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួន មានទម្លាប់បោះចោលសំរាមយ៉ាងអនាធិបតេយ្យយ៉ាងដូច្នេះ នៅគ្រប់ទីកន្លែង រាប់តាំងពីនៅមុខផ្ទះ តាមចិញ្ចើមផ្លូវ និងនៅតាមទីសាធារណៈនានា។

នៅតំបន់ទេសចរណ៍សំខាន់ៗមួយចំនួន ដូចជានៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ រួមទាំងប្រាសាទអង្គរវត្តផង ក៏មានការចោលសំរាមដូចគ្នាដែរ ជាពិសេសនៅពេលកម្ពុជាប្រារព្ធពិធីបុណ្យនានា ដែលមានភ្ញៀវទេសចរដើរកម្សាន្តច្រើន។ ជាទូទៅ នៅតាមតំបន់ទេសចរណ៍ សំរាមដែលគេតែងតែប្រទះឃើញមានជាអាថិ៍ ដបទឹកសុទ្ធ កំប៉ុងទឹកក្រូច កំប៉ុងស្រាបៀរ ប្រអប់ស្នោរដាក់អាហារ ថង់ប្លាស្ទិក និងកាកសំណល់ចំណីអាហារជាដើម។

ក្រៅតែពីការបោះចោលសំរាមនៅនឹងកន្លែង ក៏មានដែរការបោះចោលសំរាមចេញពីយាននៅតាមផ្លូវ។ អ្នកបោះចោលសំរាមខ្លះ គឺជាម្ចាស់រថយន្តដ៏ប្រណីត ឯអ្នកខ្លះទៀត គឺជាអ្នកធ្វើដំណើរតាមរថយន្តឈ្នួល។ ការបោះចោលសំរាមខ្លះ បានធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់អ្នកដំណើរនៅលើដងផ្លូវជាមួយគ្នា និង ពេលខ្លះទៀត បានបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ផងក៏មាន។

តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះ ដែលនាំអោយពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនមានទម្លាប់មិនល្អបែបនេះ? ហើយតើត្រូវដោះស្រាយទម្លាប់អាក្រក់បែបនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

កំណាព្យមួយឃ្លានៅក្នុងច្បាប់បណ្តាំបិតា បានសរសេរថា “ដឹងឆ្ងើយត្បិតដង កូនសោតរែងឆ្គង ត្បិតតែឪពុក”។ កំណាព្យនេះ បានបង្ហាញថា ការអប់រំនៅក្នុងគ្រួសារគឺជារឿងសំខាន់។ ដូច្នេះទម្លាប់អាក្រក់ទាក់ទងនឹងការចោលសំរាមរបស់កុមារ យុវជន និងពលរដ្ឋមួយចំនួន គឺបណ្តាលមកពីការមិនទទួលបានការ អប់រំពីឪពុកម្តាយ អាណាព្យាបាល ឬមនុស្សចាស់ក្នុងគ្រួសារ។ បើពុំដូច្នេះទេ គឺមនុស្សចាស់ក្នុងគ្រួសារ តែម្តង ដែលបានធ្វើជាគំរូអាក្រក់សម្រាប់កូនៗ។ ការមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការចោលសំរាមនេះ បានក្លាយជាទម្លាប់អាក្រក់មួយ ដែលតែងតែប្រព្រឹត្តឡើងដោយមិនខ្វល់ពីអ្នកជុំវិញទាល់តែសោះ។

ក្រៅតែពីគ្រួសារដែលជាសង្គមតូច នៅក្នុងសង្គមធំ ពលរដ្ឋក៏ត្រូវទទួលបានការអប់រំផងដែរ។ សាលារៀន គឺជាកន្លែងទី២ ដែលត្រូវអប់រំ កុមារ យុវជន និងពលរដ្ឋ អោយបានយល់ដឹងអំពីសំរាមនេះ ។ កង្វះការយល់ដឹងអំពីបរិស្ថាន ធ្វើអោយប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួន មិនយកចិត្តទុកដាក់អំពីការបោះចោលសំរាម និងការគ្រប់គ្រងសំរាម។ ពេលខ្លះពួកគេត្អូញត្អែរអំពីផលប៉ះពាល់ដែលបណ្តាលមកពីសំរាម ប៉ុន្តែពួកគេមិនចូលរួមសំអាត ឬគ្រប់គ្រងសំរាមអោយមានរបៀបរៀបរយនោះទេ។

ការចោលសំរាម មើលទៅដូចជារឿងតូចតាច ប៉ុន្តែទម្លាប់នេះ គឺជាកញ្ចក់ឆ្លុះបញ្ចាំង ពីចំណេះដឹង មារយាទ និងការទទួលខុសត្រូវ របស់ពលរដ្ឋខ្មែរម្នាក់ៗ ដែលនៅក្នុងនោះមានទាំង ពលរដ្ឋធម្មតា និងអាជ្ញាធរ។ ទម្លាប់អាក្រក់បែបនេះ បានធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយស ភាពថ្លៃថ្នូរ និងសោភ័ណភាពរបស់ប្រទេស ព្រមទាំងអាចជាន់ពន្លិចវិស័យទេសចរណ៍ ដែលជាប្រភពប្រាក់ចំណូលរបស់ជាតិទៀតផង។

បញ្ហាសំរាម មិនមែនជាការទទួលខុសត្រូវរបស់នរណាម្នាក់ ឬក្រុមណាមួយតែឯងឡើយ។ ដូច្នេះ បន្ថែមពីលើការងាររបស់អាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាល ពលរដ្ឋម្នាក់ៗក៏ត្រូវរួមចំណែកក្នុងការងារនេះដែរ ដោយចាប់ផ្ដើមពីការលះបង់ទម្លាប់ចាស់ ឈប់បោះចោលសំរាមពាសវាលពាសកាល ហើយបង្កើតទម្លាប់ថ្មី។ ទម្លាប់ថ្មីគឺការចេះទុកដាក់សំរាមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងចៀសវាងការបោះចោលសំរាមពាសវាលពាសកាល។

វាល្មមដល់ពេលហើយ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំងអស់គ្នា ចាប់ផ្តើមគិតគូរ និងអនុវត្តរឿងតូចតាចមួយនេះ ដើម្បីសង្គមយើង។ អ្នកដែលត្រូវ អនុវត្តមុនគេគឺ ឪពុកម្តាយ អាណាព្យាបាល ឬមនុស្សចាស់ គ្រូបង្រៀន និងអាជ្ញាធរ។ ប្រសិនបើយើងអាចអនុវត្តបានទាំងអស់គ្នា នោះយើងនឹងអាចលើកកំពស់បរិស្ថាន ហើយអាចរួមចំណែកកសាងសោភ័ណភាពរបស់ប្រទេសយើងបានទៀតផង៕

...more