zomaar wat gedachten:

Herfst

bladeren vallen

ontluikend leven

Oud hout breekt

Een nieuw begin

Waar dan ben ik het kind 

Geworden of geweest

In de tijd zonder tijden

Aanwezig

Een glas melk op de tafel

Onaangeroerd leeggedronken 

Naar het schijnt

Kijk ik omhoog

Ik zit en kijk en

Pel een ui af

Laag voor laag

De maskers weg huilend

Ik raak dieper naar binnen 

En daar die onmetelijke ruimte

Kwetsbaar

Liefdevol

Blaast de wind de bladeren

En spreekt tevoorschijn 

Het diep geborgene

Tot wording 

Onze Heer

Onze Heerser

Uit Hem, door Hem

Voor Hem

tja

@ joop van der elst 030423