Ruch dysydencki w Związku Radzieckim bywa różnie pojmowany i definiowany. Według jednych narodził się on po odwilży w 1956 r., według innych dopiero w połowie lat sześćdziesiątych. Dysydenci bronili praw człowieka, ale niezmiernie rzadko formułowali postulaty polityczne. Ruch ten w ZSRR liczył zaledwie kilkaset osób. Działali jawnie, w granicach obowiązującego prawa. Tym samym byli narażeni na represje takie jak – aresztowania i procesy, wieloletnie więzienie, przymus emigracji czy umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym. Wbrew zamiarom władz stosowane przez nią szykany powodowały dojrzewanie i konsolidacje tego środowiska.

Lech Wałęsa pozostał niekwestionowanym liderem związku pomimo jego rozwiązania przez władze. W 1987 r. stanął na czele Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”. Dzięki jego autorytetowi wygaszono falę strajków w 1988 r. Otworzyło to drogę do rozmów z władzami, których finałem były obrady okrągłego stołu, a następnie wybory kontraktowe. Ku zaskoczeniu zarówno strony rządowej i solidarnościowej pierwsza tura przyniosła jednoznaczne zwycięstwo kandydatom Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Niewątpliwie kluczem do sukcesu były plakaty reklamujące kandydatów w towarzystwie samego Lecha Wałęsy.

Przez stulecia tereny Rumunii podlegały różnym wpływom – m.in. tureckim, a od XIX w. rosyjskim. Dzięki tym ostatnim Wołoszczyzna i Mołdawia znalazły się w kręgu oddziaływania kultury cywilizacji zachodniej. Proces budowania rumuńskiej tożsamość narodowej rozpoczął się w XIX w. Służyła temu reforma szkolnictwa i zmiana alfabetu na łaciński czy reforma rolna, która nadała chłopom różne wolności osobiste. W drugiej połowie XIX w. Zjednoczone Księstwo, a następnie Królestwo Rumunii czerpało wzorce z kręgu kultury francuskiej, a ze względu na przyjęty model konstytucji nazywano je „Belgią wschodu”. Jak wyglądał proces powstawania nowoczesnego państwa? Z jakimi problemami mierzyła się Rumunia na przestrzeni swojej historii?

Współczesny bieg maratoński jest koncepcją nowożytną z końca XIX w., ale zainspirowaną starożytną bitwą pod Maratonem z 490 r. p.n.e. W 2024 r. przypada 100-lecie polskiego maratonu. 2 listopada 1924 r. w Rembertowie sportowcy po raz pierwszy pobiegli na dystansie 42 km 195 m. W związku z tym zapraszamy państwa w podróż po historii rodzimego jak i światowego sportu. Jak wyglądały starożytne igrzyska? Kto wymyślił współczesną olimpiadę i maraton? Czy w czasie II wojny światowej organizowano biegi masowe? Jak wyglądała historia udziału kobiet w biegach długodystansowych?

III Rzesza na masową skalę wykorzystywała pracę robotników przymusowych. Rekrutowała ich ze wszystkich podbitych krajów Europy w czasie II wojny światowej. Wśród nich było kilka milionów mieszkańców przedwojennej Polski. Najczęściej w polskiej pamięci zbiorowej i w polskiej historiografii zachował się jej negatywny obraz. Z relacji części przymusowych pracowników wiemy, że niektórzy mieli dużo szczęścia i trafili na przyzwoitych pracodawców. Jak wyglądał los pracowników przymusowych w III Rzeszy? Jakie wprowadzono dyskryminujące ich ustawodawstwo? Jaki los ich spotkał po zakończeniu II wojny światowej?

Po raz kolejny naszą uwagę poświęcamy osobie Lecha Wałęsy, ze szczególnym uwzględnieniem okresu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Od momentu pracy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina zaangażował się on w działalność związkową, ale dopiero po kilku latach wyrósł na osobą rozpoznawalną w środowisku robotniczym i opozycyjnym Gdańska. Cieniem na jego biografii kładzie się współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa. Niewątpliwie można mówić o fenomenie Lecha Wałęsy, ponieważ mimo że nie miał wykształcenia, tradycji rodzinnych, to wyrósł na lidera i charyzmatycznego przywódcę, który pociągnął za sobą miliony ludzi i stał się postacią rozpoznawalną na świecie.

Znaczącą rolę w wojennej i powojennej historii Francji odegrał generał Charles de Gaulle. W czerwcu 1940 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii i założył tam Komitet Wolnej Francji. Stał się symbolem oporu i niezgody na kolaborację. W czerwcu 1944 r. stanął na czele Tymczasowego Rządu Republiki Francuskiej. W 1946 r. zrezygnował z władzy, by po ośmiu latach wrócić do polityki jako prezydent V Republiki. Doprowadził do zakończenia wojny w Algierii i uczynił Francję nowoczesnym państwem europejskim i niezależnym dzięki energii jądrowej.

Na początku sierpnia 1980 r. – kilka miesięcy przed osiągnięciem wieku emerytalnego –zwolniono z pracy w Stoczni Gdańskiej Annę Walentynowicz, działaczkę Wolnych Związków Zawodowych. To wydarzenie stało się iskrą, która wywołała strajk. Głównym inicjatorem protestu robotników był Bogdan Borusewicz, również działacz WZZ, KOR oraz redaktor niezależnych pism „Robotnik” i „Robotnik Wybrzeża”. Przygotował ulotki opisujące sytuacje zwolnionej oraz plakaty wzywające do strajku. Namówił do włączenia się w protest trzech młodych stoczniowców, a także Lecha Wałęsę.

SPOTKANIA Z KLIO: Z dr. Michałem Przeperskim (Instytut Historii PAN) - o jego książce „Dziki Wschód. Transformacja po polsku 1986–1993" rozmawia red. Paweł Krysiak (Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”)