"ความสุขภายในเราจะทำอย่างไร เราก็สร้างคุณงามความดี เรารักษาศีลของเรา การรักษาศีลมันทำให้จิตใจเราร่มเย็นเป็นสุข อย่างคนมีศีลใจมันจะมีความสุขกว่าคนทุศีล อย่างคนขโมยเขาอย่างนี้ปล้นเขาจิตใจไม่ได้มีความสุข คนที่รู้จักให้รู้จักแบ่งปันมีความสุขมากกว่า ทำทานก็เพื่อจิตใจเราได้พัฒนาเป็นบุญ บุญนั้นเป็นชื่อของความสุข เพราะฉะนั้นที่เราทำทานเราก็ได้ความสุขเป็นเครื่องตอบแทน เราไม่ไปเป็นชู้กับใคร ใจเราสงบสุข หรือเราไม่กินเหล้าเมายาอย่างนี้ คนกินเหล้าคนติดยาเสพติดพิกลพิการเยอะแยะเลย ที่กินๆ อยู่ก็เลิกๆ เสีย แล้วชีวิตมันจะสงบสุข ภาวนา อันนี้สุดยอดของความสุขเลย ถ้าเราภาวนาได้ธรรมะ เราจะรู้เลยว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นสมบัติสำคัญที่สุดเท่ากับธรรมะ มีเงินพันล้านวันหนึ่งก็เป็นของคนอื่น แต่เราภาวนาเรื่อยๆ ใจเรามีศีลมีธรรมขึ้นมา มันอยู่กับเราทั้งชีวิต ตายไปมันก็ไปด้วยความดีงาม เวลาจะตายจะไม่หวั่นไหว ไม่กลัวตายแล้วจะไปไหน ขอให้ภาวนาให้ดีเถอะ มันจะรู้สึกว่าถึงเวลาที่จะลอกคราบแล้ว ลอกคราบอันเก่าที่ชำรุดทรุดโทรมทิ้งไป ไม่เห็นน่าเสียดายเลย ใจมันสงบสุข มีความสุข กล้าหาญ เบิกบาน ภาวนาเรื่อยๆ ปัญญาขั้นต้น จะเห็นว่าตัวเราไม่มี ปัญญาขั้นกลางก็จะเห็นว่าร่างกายที่มีอยู่ไม่ใช่ตัวเราแต่เป็นตัวทุกข์ ภาวนาขั้นสูงสุดเลย ก็จะเห็นว่าจิตใจนี้ที่ว่ามันไม่ใช่ตัวเราแล้วจริงๆ มันเป็นตัวทุกข์ ถ้าเห็นถึงตรงนี้จิตจะข้ามสังสารวัฏได้ จิตจะปล่อยวางจิต คืนจิตให้โลก สลัดคืนขันธ์ 5 ให้โลกไป ไม่มีอะไรให้ยึดถืออีกต่อไปแล้ว จิตที่สิ้นความยึดถือมีความสุข มีความสงบที่ไม่มีอะไรเหมือน" หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 12 ตุลาคม 2568