Sign up to save your podcasts
Or
Share កម្ពុជាត្រូវអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពអ្នកនិពន្ធ ដើម្បីថែរក្សាអ្នកអាន
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Or
កម្ពុជាត្រូវអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពអ្នកនិពន្ធ ដើម្បីថែរក្សាអ្នកអាន
ថ្ងៃសុក្រទី១១មីនាខាងមុខនេះ គឺជាទិវាជាតិអំណាន។ ចាប់តាំងពីមានការបង្កើតទិវាជាតិអំណាននៅឆ្នាំ២០១៦មក គេសង្កេតឃើញថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ បានងាកមកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើនឡើង។ កំណើននិងសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកអានដូច្នេះ កើតឡើងស្របពេលដែលចំនួននិងសមត្ថភាពរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរហាក់នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ដើម្បីថែរក្សាកំណើននៃអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា អ្នកជំនាញស្នើឲ្យអ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី រួសរាន់អភិវឌ្ឍសមត្ថភាពខ្លួនបន្ថែមទៀត។
ជាច្រើនឆ្នាំចុងក្រោយនេះ និងបើទោះបីជាមានការគំរាមកំហែងពីវិបត្តិកូវីដ១៩ ការអានសៀវភៅនៅកម្ពុជានៅតែមានសន្ទុះកើនឡើងគួរឲ្យកត់ស្គាល់។ សន្ទុះអ្នកអានសៀវភៅខ្មែរដែលកើនឡើងនេះ មិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ។ មានកត្តាសំខាន់ៗចំនួន៣ ដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរងាកមកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើនឡើង។ ទី១ គឺការអប់រំផ្សព្វផ្សាយទូលំទូលាយរបស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ និងបណ្ដាញសង្គម ដែលចាប់ផ្ដើមផ្ដល់តម្លៃ និងលើកកម្ពស់ការអានសៀវភៅ។ ទី២ គឺការបង្កើតឲ្យមានពិព័រណ៍សៀវភៅ។ និងទី៣ ការបង្កើតទិវាជាតិអំនាន ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។
រហូតមកទល់ពេលនេះ គេនៅមិនមានទិន្នន័យច្បាស់លាស់អំពីចំនួនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជាដែលកើនឡើងសព្វថ្ងៃនេះទេ។ ប៉ុន្តែសន្ទុះនៃកំណើនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា បានបង្ហាញឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់ឡើង តាមរយៈចំណងជើងសៀវភៅ ដែលបោះពុម្ពដាក់លក់កាន់តែច្រើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅតាមបណ្ណាគារ និងតូបលក់សៀវភៅនានា។ ការបោះពុម្ពសៀវភៅកាន់តែច្រើន មានន័យថា អ្នកអានក៏មានចំនួនច្រើនឡើង។
ទន្ទឹមនឹងសន្ទុះកើនឡើងនៃអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជានេះ គេសង្កេតឃើញថា នៅតាមតូបលក់សៀវភៅ និងបណ្ណាគារនានា សៀវភៅថ្មីៗដែលបោះពុម្ពផ្សាយជាខេមរភាសា ភាគច្រើនលើសលុប គឺជាសៀវភៅដែលបកប្រែពីភាសាបរទេស។ សៀវភៅរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី ដែលដាក់លក់នៅលើទីផ្សារសព្វថ្ងៃ មានចំនួនតិចតួចនៅឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែអ្នកនិពន្ធខ្មែរនៅមានចំនួនតិច។ ហើយក្នុងចំណោមចំនួនដ៏តិចនោះទៀតសោត អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មីដែលមានសមត្ថភាព ក៏មានចំនួនកាន់តែតិចទៅទៀត។
អ្នកនិពន្ធ ជាមនុស្សសេរី និងជាអ្នកច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មី ដែលត្រូវការដឹងរឿងរ៉ាវ ក្នុងធម្មជាតិ និងសង្គមជាច្រើន ដើម្បីយកមកប្រឌិតប្រៀបធៀប ទៅតាមទំនោរនៃឆន្ទៈរបស់ខ្លួន ទុកជាការកំសាន្ត និងពិចារណា សំដៅទៅរកការបង្កើតគំនិតថ្មី។ អ្នកនិពន្ធអាចតាក់តែងព្រឹត្តិការណ៍មួយ ទៅជាកំណាព្យ ជារឿងប្រឌិត ជាចម្រៀង ភាពយន្ត និងរូបត្លុកកំប្លុកកំប្លែងក៏មានដែរ ទៅតាមជំនាញ ឬទេពកោសល្យរបស់ខ្លួន ដោយរើសយកស្ថានការណ៍សង្គមណាមួយ ទុកឲ្យអ្នកអានពិចារណា។
ក្នុងទសវត្សរ៍ទី៥០ ៦០ និង៧០ អ្នកនិពន្ធខ្មែរមួយចំនួន ប្រឹងប្រែងត្រួសត្រាយកសាងស្នាដៃរបស់ខ្លួន រហូតទទួលបានការគាំទ្រពីសាធារណជន ពិសេសក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋ ដែលមានការបោះពុម្ពផ្សាយច្រើន។ ឯបច្ចុប្បន្ន អ្នកនិពន្ធហាក់ត្រូវបានចាត់ទុកជាក្រុមមនុស្ស ដែលមិនមានសារៈសំខាន់ និងពុំមានអ្នកគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ។ ទោះបីមានក្រុម សមាគមអ្នកនិពន្ធពីរ ឬបី ប្រឹងប្រែងឈរដោយខ្លួនឯង ទាំងត្រដាបត្រដួសក៏ដោយ ក៏គេមិនអាចរកឃើញភាពច្បាស់លាស់មួយ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍វិស័យសំណេរ និងជាទីសង្ឃឹម សម្រាប់អ្នកនិពន្ធខ្មែរស្រករថ្មីឡើយ។
នៅប្រទេសកម្ពុជា វិជ្ជានិពន្ធ មិនទាន់ជាមុខវិជ្ជាវិទ្យាសាស្ត្រមួយ ដូចមុខវិជ្ជាឯទៀតទេ។ ការណ៍ដែលប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនបច្ចុប្បន្ន អាចតាក់តែងនិពន្ធបាន ការដែលគេហៅអ្នកនិពន្ធ ជាអ្នកនិពន្ធ មានតិចណាស់ ដែលបានឆ្លងកាត់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជានិពន្ធ។ ឯការបណ្តុះបណ្តាលទៀតសោត មានរយៈពេលខ្លី ហើយមិនមានមេរៀនច្បាស់លាស់តាមបែបវិជ្ជាជីវៈ សម្រាប់អ្នកសិក្សាឡើយ។ គ្រូបង្រៀនមួយចំនួន ដែលត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលទៅក្នុងថ្នាក់ គ្រាន់តែជាអ្នកឧទ្ទេសនាម រំលែកបទពិសោធន៍ ដែលពួកគាត់មានទៅឲ្យអ្នកជំនាន់ថ្មីតែប៉ុណ្ណោះ។
គ្រូបង្រៀនមុខវិជ្ជាតែងនិពន្ធនោះទៀតសោត ច្រើនតែបង្ហាញសើៗទៅសិក្ខាកាម ពីរបៀបសរសេរកំណាព្យ ឬប្រលោមលោកតាមបែបបុរាណ ជាជាងវែកញែកបង្ហាញពីគំនិតដែលមាននៅក្នុងអត្ថបទអក្សរសិល្ប៍ទាំងនោះ ឬបង្កើតគំនិតថ្មី សម្រាប់បម្រើសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នកអានក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃ។ ពេលខ្លះ វាគ្មិនមិនហ៊ានបកស្រាយនូវទស្សនៈរបស់រឿង ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងមកសង្គម ឬឆ្លើយសំណួររបស់សិក្ខាកាម ព្រោះគាត់បារម្ភ គឺបារម្ភថា អាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ផ្នែកនយោបាយ ឬការដឹកនាំរបស់ស្ថាប័នខ្លះក្នុងរដ្ឋាភិបាលក៏មានដែរ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យសមត្ថភាពរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី មិនបានឈានឲ្យដល់ស្តង់ដារនៃអត្ថន័យនិងតម្លៃនៃអ្នកនិពន្ធដ៏ពិតប្រាកដ។
អ្នកនិពន្ធ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះបង្កើតស្នាដៃសម្រាប់អ្នកអាន។ ហើយសន្ទុះកើនឡើងនៃអ្នកអានសៀវភៅ គឺជាសាក្សីដ៏សំខាន់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា គ្រាប់ពូជនៃទម្លាប់អានសៀវភៅនៅកម្ពុជា ចាប់ផ្ដើមរីកដុះដាលឡើងវិញហើយ។ គឺទម្លាប់អានសៀវភៅនេះហើយ ដែលជាកត្តារួមចំណែកដ៏សំខាន់ ក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រាជ្ញាស្មារតីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីឈានទៅអភិវឌ្ឍប្រទេស។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើខ្មែរ នៅតែខ្វះអ្នកនិពន្ធប្រកបដោយសមត្ថភាពនិងគុណភាព ហើយបណ្ដែតបណ្ដោយឲ្យទីផ្សារសៀវភៅខ្មែរ លុកលុយដោយសៀវភៅបកប្រែគ្មានគុណភាពពីភាសាបរទេស នោះចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកអានអាចនឹងថយចុះនៅថ្ងៃណាមួយជាក់ជាពុំខាន។ ការបណ្ដុះទម្លាប់អានសៀវភៅជារឿងដ៏ល្អ ដែលត្រូវតែបន្តលើកទឹកចិត្ត ប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពអ្នកនិពន្ធ ក៏ជារឿងចាំបាច់ ដែលមិនអាចមើលរំលងបានដែរ៕
View all episodes
By RFI ខេមរភាសា / Khmerថ្ងៃសុក្រទី១១មីនាខាងមុខនេះ គឺជាទិវាជាតិអំណាន។ ចាប់តាំងពីមានការបង្កើតទិវាជាតិអំណាននៅឆ្នាំ២០១៦មក គេសង្កេតឃើញថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ បានងាកមកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើនឡើង។ កំណើននិងសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកអានដូច្នេះ កើតឡើងស្របពេលដែលចំនួននិងសមត្ថភាពរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរហាក់នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ដើម្បីថែរក្សាកំណើននៃអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា អ្នកជំនាញស្នើឲ្យអ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី រួសរាន់អភិវឌ្ឍសមត្ថភាពខ្លួនបន្ថែមទៀត។
ជាច្រើនឆ្នាំចុងក្រោយនេះ និងបើទោះបីជាមានការគំរាមកំហែងពីវិបត្តិកូវីដ១៩ ការអានសៀវភៅនៅកម្ពុជានៅតែមានសន្ទុះកើនឡើងគួរឲ្យកត់ស្គាល់។ សន្ទុះអ្នកអានសៀវភៅខ្មែរដែលកើនឡើងនេះ មិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ។ មានកត្តាសំខាន់ៗចំនួន៣ ដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរងាកមកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើនឡើង។ ទី១ គឺការអប់រំផ្សព្វផ្សាយទូលំទូលាយរបស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ និងបណ្ដាញសង្គម ដែលចាប់ផ្ដើមផ្ដល់តម្លៃ និងលើកកម្ពស់ការអានសៀវភៅ។ ទី២ គឺការបង្កើតឲ្យមានពិព័រណ៍សៀវភៅ។ និងទី៣ ការបង្កើតទិវាជាតិអំនាន ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។
រហូតមកទល់ពេលនេះ គេនៅមិនមានទិន្នន័យច្បាស់លាស់អំពីចំនួនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជាដែលកើនឡើងសព្វថ្ងៃនេះទេ។ ប៉ុន្តែសន្ទុះនៃកំណើនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា បានបង្ហាញឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់ឡើង តាមរយៈចំណងជើងសៀវភៅ ដែលបោះពុម្ពដាក់លក់កាន់តែច្រើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅតាមបណ្ណាគារ និងតូបលក់សៀវភៅនានា។ ការបោះពុម្ពសៀវភៅកាន់តែច្រើន មានន័យថា អ្នកអានក៏មានចំនួនច្រើនឡើង។
ទន្ទឹមនឹងសន្ទុះកើនឡើងនៃអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជានេះ គេសង្កេតឃើញថា នៅតាមតូបលក់សៀវភៅ និងបណ្ណាគារនានា សៀវភៅថ្មីៗដែលបោះពុម្ពផ្សាយជាខេមរភាសា ភាគច្រើនលើសលុប គឺជាសៀវភៅដែលបកប្រែពីភាសាបរទេស។ សៀវភៅរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី ដែលដាក់លក់នៅលើទីផ្សារសព្វថ្ងៃ មានចំនួនតិចតួចនៅឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែអ្នកនិពន្ធខ្មែរនៅមានចំនួនតិច។ ហើយក្នុងចំណោមចំនួនដ៏តិចនោះទៀតសោត អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មីដែលមានសមត្ថភាព ក៏មានចំនួនកាន់តែតិចទៅទៀត។
អ្នកនិពន្ធ ជាមនុស្សសេរី និងជាអ្នកច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មី ដែលត្រូវការដឹងរឿងរ៉ាវ ក្នុងធម្មជាតិ និងសង្គមជាច្រើន ដើម្បីយកមកប្រឌិតប្រៀបធៀប ទៅតាមទំនោរនៃឆន្ទៈរបស់ខ្លួន ទុកជាការកំសាន្ត និងពិចារណា សំដៅទៅរកការបង្កើតគំនិតថ្មី។ អ្នកនិពន្ធអាចតាក់តែងព្រឹត្តិការណ៍មួយ ទៅជាកំណាព្យ ជារឿងប្រឌិត ជាចម្រៀង ភាពយន្ត និងរូបត្លុកកំប្លុកកំប្លែងក៏មានដែរ ទៅតាមជំនាញ ឬទេពកោសល្យរបស់ខ្លួន ដោយរើសយកស្ថានការណ៍សង្គមណាមួយ ទុកឲ្យអ្នកអានពិចារណា។
ក្នុងទសវត្សរ៍ទី៥០ ៦០ និង៧០ អ្នកនិពន្ធខ្មែរមួយចំនួន ប្រឹងប្រែងត្រួសត្រាយកសាងស្នាដៃរបស់ខ្លួន រហូតទទួលបានការគាំទ្រពីសាធារណជន ពិសេសក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋ ដែលមានការបោះពុម្ពផ្សាយច្រើន។ ឯបច្ចុប្បន្ន អ្នកនិពន្ធហាក់ត្រូវបានចាត់ទុកជាក្រុមមនុស្ស ដែលមិនមានសារៈសំខាន់ និងពុំមានអ្នកគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ។ ទោះបីមានក្រុម សមាគមអ្នកនិពន្ធពីរ ឬបី ប្រឹងប្រែងឈរដោយខ្លួនឯង ទាំងត្រដាបត្រដួសក៏ដោយ ក៏គេមិនអាចរកឃើញភាពច្បាស់លាស់មួយ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍វិស័យសំណេរ និងជាទីសង្ឃឹម សម្រាប់អ្នកនិពន្ធខ្មែរស្រករថ្មីឡើយ។
នៅប្រទេសកម្ពុជា វិជ្ជានិពន្ធ មិនទាន់ជាមុខវិជ្ជាវិទ្យាសាស្ត្រមួយ ដូចមុខវិជ្ជាឯទៀតទេ។ ការណ៍ដែលប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនបច្ចុប្បន្ន អាចតាក់តែងនិពន្ធបាន ការដែលគេហៅអ្នកនិពន្ធ ជាអ្នកនិពន្ធ មានតិចណាស់ ដែលបានឆ្លងកាត់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជានិពន្ធ។ ឯការបណ្តុះបណ្តាលទៀតសោត មានរយៈពេលខ្លី ហើយមិនមានមេរៀនច្បាស់លាស់តាមបែបវិជ្ជាជីវៈ សម្រាប់អ្នកសិក្សាឡើយ។ គ្រូបង្រៀនមួយចំនួន ដែលត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលទៅក្នុងថ្នាក់ គ្រាន់តែជាអ្នកឧទ្ទេសនាម រំលែកបទពិសោធន៍ ដែលពួកគាត់មានទៅឲ្យអ្នកជំនាន់ថ្មីតែប៉ុណ្ណោះ។
គ្រូបង្រៀនមុខវិជ្ជាតែងនិពន្ធនោះទៀតសោត ច្រើនតែបង្ហាញសើៗទៅសិក្ខាកាម ពីរបៀបសរសេរកំណាព្យ ឬប្រលោមលោកតាមបែបបុរាណ ជាជាងវែកញែកបង្ហាញពីគំនិតដែលមាននៅក្នុងអត្ថបទអក្សរសិល្ប៍ទាំងនោះ ឬបង្កើតគំនិតថ្មី សម្រាប់បម្រើសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នកអានក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃ។ ពេលខ្លះ វាគ្មិនមិនហ៊ានបកស្រាយនូវទស្សនៈរបស់រឿង ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងមកសង្គម ឬឆ្លើយសំណួររបស់សិក្ខាកាម ព្រោះគាត់បារម្ភ គឺបារម្ភថា អាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ផ្នែកនយោបាយ ឬការដឹកនាំរបស់ស្ថាប័នខ្លះក្នុងរដ្ឋាភិបាលក៏មានដែរ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យសមត្ថភាពរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី មិនបានឈានឲ្យដល់ស្តង់ដារនៃអត្ថន័យនិងតម្លៃនៃអ្នកនិពន្ធដ៏ពិតប្រាកដ។
អ្នកនិពន្ធ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះបង្កើតស្នាដៃសម្រាប់អ្នកអាន។ ហើយសន្ទុះកើនឡើងនៃអ្នកអានសៀវភៅ គឺជាសាក្សីដ៏សំខាន់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា គ្រាប់ពូជនៃទម្លាប់អានសៀវភៅនៅកម្ពុជា ចាប់ផ្ដើមរីកដុះដាលឡើងវិញហើយ។ គឺទម្លាប់អានសៀវភៅនេះហើយ ដែលជាកត្តារួមចំណែកដ៏សំខាន់ ក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រាជ្ញាស្មារតីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីឈានទៅអភិវឌ្ឍប្រទេស។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើខ្មែរ នៅតែខ្វះអ្នកនិពន្ធប្រកបដោយសមត្ថភាពនិងគុណភាព ហើយបណ្ដែតបណ្ដោយឲ្យទីផ្សារសៀវភៅខ្មែរ លុកលុយដោយសៀវភៅបកប្រែគ្មានគុណភាពពីភាសាបរទេស នោះចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកអានអាចនឹងថយចុះនៅថ្ងៃណាមួយជាក់ជាពុំខាន។ ការបណ្ដុះទម្លាប់អានសៀវភៅជារឿងដ៏ល្អ ដែលត្រូវតែបន្តលើកទឹកចិត្ត ប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពអ្នកនិពន្ធ ក៏ជារឿងចាំបាច់ ដែលមិនអាចមើលរំលងបានដែរ៕
More shows like ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ខ្មែរ
View all
迷人瑾-车载劲爆DJ电音舞曲
32 Listeners
Kou Sopheap's Podcast
107 Listeners
បទយកការណ៍
0 Listeners
ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក
1 Listeners
នាទីសុខភាពនិងអនាម័យ
0 Listeners
ទស្សនៈសារព័ត៌មានខ្មែរ
0 Listeners
ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ
1 Listeners
ព្រឹត្តិការណ៍កម្ពុជាប្រចាំថ្ងៃ
0 Listeners
បទសម្ភាស
2 Listeners
ប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោក
3 Listeners
នាទីខ្ញុំនិយាយពីរភាសា (Chronique bilingue)
1 Listeners
ភូមិសាស្រ្តនយោបាយ
1 Listeners
មេរៀនភាសាបារាំង៖ Parlez-vous Paris?
0 Listeners
កម្មវិធីព័ត៌មាន
3 Listeners
2024 -2025抖音快手播放量破亿爆火音乐歌曲
2 Listeners