ΜΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.

Κάποια στιγμή θα γινόσαντο κι αυτό. Κυρίως επειδής μαζεύτηκε πολύ πράμα στα σχόλια που στέλνει συγκεκριμένη μερίδα κοινού τούτου του πόδκαστ που προφανώς θεωρεί οτι αφού-ακούω-άρα-ελέγχω-κιόλα. Οπότε το πρώτο κομμάτι τουτην την εβδομάδα είναι όχι και τόσο γλυκά αφεριωμένο σε αυτοί του ΑΘΡΩΠΟΙ.

Σε άλλα νέα, έχουμε φράγματα απο τα 90ς, τα σοφτ πορν του Εντ Γουντ και άλλα τέτοια λαμπρά.

ΓΟΥΟΡΝΙΝΓΚ: τούτο το επεσόδιο ΔΕΝ έχει ρέψιμο, έχει όμως κατάραι.

Σε ένα επεισόδιο ΧΑΟΣ ΜΕ ΠΑΡΑΣΗΜΟ, αρχινάμε με ποδηλατικο γύρο Αθηνών (με μια πρέζα απο εκλογές ΠΑΣΟΚ), κάνουμε μια στάση στο Cinobo Πατησίων, μετά εξετάζουμε τις πρακτικές των Άγγλων που θάβουν ΗΔΗ ναρκωτικά στο μέρος που θα γίνουν οι συναυλίες των Oasis στο Μάντσεστερ, μεταπηδάμε στα λημέρια του Στήβεν Κινγκ, μετά κοιτάμε στα μάτια τον Thulsa Doom και κάπως έτσι επιστρέφουμε στο αγαπημένο θέμα των ηλίθιων αγορών μου.

Ναι, δεν είμαι πολύ καλά σε αυτό το επεισόδιο.

Ή ΚΑΙ ΝΑΙ.

Καταρχάς μπέησικ σταφ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα μηνύματα σας. Ήταν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, δεν το περίμενα και τα διάβασα ΟΥΛΑ. You ROCK.

Κατά τα λοιπά, ο Οδυσσέας παίζει να ήταν ο χειρότερος μυθομανής του κόσεμου, εγώ χάνω τα μυαλά μου και τελικώς μποράμε να πολεμήσομε τον καπιταλισμό πίνοντας τις κάλτσες μας.

ΜΑΔΕΡΦΑΚΙΝ ΤΡΟΥ ΣΤΟΡΙ.

Νομίζατε ότι είχαμε πιάσει ταβάνι (ή και πάτωμα) με το σφαλιαροπρωτάθλημα του Dana White; ΘΙΝΚ ΑΓΚΕΝ ΜΑΔΕΡΦΑΔΕΡΣ. Διότι τώρα, η νέα τάση του αθλητισμού έχει βάνει στόχο τις τσουτσούνες σας. Τρου στόρι.

Επιπλέον, ίσως, λέω ΙΣΩΣ, βαδίζουμε ταχύτατα σε μια εποχή που όποιος αγαπημένος μας πεθαίνει απλά θα ζει στις συσκευές και στους υπολογιστές μας και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος πως νιώθω για αυτό και ΛΑΣΤ ΜΠΑΤ ΝΟΤ ΛΙΣΤ.

Η Νάομι Κάμπελ έχει περισσότερη ανάγκη τα λεφτά μας απο τους πεινασμένους. ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΟΥ ΣΤΟΡΙ.

Αλλο ενα ποδκαστ που αγκαλιαζει το χαος, το οποιο όμως καταπιάνεται με θέματα που καίνε.

Ή που έστω είναι ΛΟΥΚΓΟΥΟΡΜ. Όπως:

1. είναι ο αχιλλέας το φαβορί για πατέρας της χρονιας;
2. είναι οκ να χέζεσαι στα 48 σου;
3. είναι οι ελληνες dating coaches η σπουδαιότερη κατηγορία αντρών του σήμερα;

Όλα αυτά (και όχι πολλά ακόμα η αλήθεια είναι) στο σημερινό πόδκαστ.

Άργησα το ξέρω, το ταξίδι των 3 ηπείρων έχει μείνει πίσω, αλλά εγώ σας χρωστάω ένα ραπόρτο για το βασικό κομμάτι του εξοπλισμού, που μου επέτρεψε να καταγράψω περισσότερες εικόνες απο κάθε άλλο ταξίδι μου. Οπότε ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΤΕ ΑΛΛΟ.

Επίσης και. Δεν ξέρω αν οι Viagra Boys θα συμπληρώσουν τόσες επισκέψεις όσο οι πτωχοί πλην τίμιοι Πιουρέσενς, αλλά είναι σε καλό δρόμο.

Και μιας και πιάσαμε τα μουσικά, το νέο μου φετίχ είναι οι British Murder Boys, που δεν ξέρω γιατί μου πήρε 20 χρόνια να τους πάρω γραμμή. Αυτομουτζώνομαι, δεν χρειάζομαι βοήθεια ευχαριστώ.

Μην καλομαθαίνετε πάντως και ζητάτε κάθε εβδομάδα 36 λεπτά, ήμουν ξεκούραστος, συμβαίνει σπάνια.

Δεν πρέπει να έχουν χωρέσει τόσα θέματα σε ένα πόδκαστ, αλλά τι να γίνει που το γράφαμε στη 01:00 το πρωί και το μυαλό μου έκαμε παντιλίκια στην άμμο. Ορ σάμθινκ. Πέρα απο τα παραπάνω έχουμε επίσης αέρια παρκαδόρων. φραγκοδίφραγκα μουσικών και το πιο γενναίο κοριτσόπουλο στον κόσμο που πάτησε τα 70.

ΤΑ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΞΕΘΥΜΑΝΑ.

Ένα πόδκαστ που γράφτηκε στο τέλος μιας ημέρας με ιδιαιτέρως σπασμένα φρένα και ως εκ τούτου χαρακτηρίζεται απο μια σχετική παράνοια. Μεγαλύτερη; Μικρότερη απο την συνηθισμένη μου; ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ.

Βασικά βαστάχτε ότι μου ράγισαν την καρδιά οι παρκαδόροι, κάτι που δεν θα νιώσετε ως θέμα αν δεν αφήνετε συχνά τα αμάξια σας σε πάρκινγκ.

Ναι, καμιά φορά ασχολούμεθα με niche θεματολογία εντάξει;

Λύσσα κακιά με την μεγάλη (κατά πάσα πιθανότητα) επιστροφή των Oasis, καθώς (KATA ΠΑΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ) οι αδερφοί Γκάλαχερ έθαψαν τα τσεκούρια του πολέμου και να σας πω κάτι: ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΩ ΔΙΟΤΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΩ.

Το ίδιο βέβαια σκέφτηκα και για το Black Myth: Wukong και περιφέρομαι μέσα στο σπίτι μου απο την ώρα που το πήρα με παράσημο του μαλάκα.

Πώς τήνε πάτησα έτσι;

Α ναι, είδα και το καινούργιο take στο ιστορικό Κοράκι. It's not great. But you knew that already.

Επιστροφή στην έδρα του Αγίου Ελευθερίου και πρώτο πόδκαστ απο Ελλάντα μετά το ταξίδι του (σχεδόν) ενός μήνα.

Η Αθήνα εξακολουθεί να είναι άδεια, οπότε εμείς πέφτουμε με τα μούτρα σε ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ιστορία που μας έρχεται απο τα εξωτερικά και αποδεικνύει το γιατί πρέπει ΠΑΝΤΑ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ να φοβόμαστε το φαην πριντ στα ψηφιακά "συμβόλαια" που υπογράφουμε.

Ιν άδερ νιούζ την ώρα που θα διαβάζετε (και μετά θα ακούτε) αυτές τις κουβέντες θα έχουμε αφήσει πίσω μας μια πανσέληνο και έναν μαραθώνιο ταινιών. Σας το λέω μην τυχόν και δεν έχετε σερβιριστεί καθυστερημένο FOMO εσχάτως.