Zomaar wat gedachten:

Licht

Levend licht in nevelen gehuld

Tastend naar een hand

Wetend dat hij er is

Geloof ik

Voortgeduwd wordt ik

de richting door hem bepaald

zelf een snelle stap gezet

gelovig ben ik verdwaald

hij zet een nieuwe richting uit

soms over moeilijk begaanbare paden

zelfs via een afgedwaalde weg

laat hij zijn licht daar stralen

in nevelen gehuld zijn mijn gedachten

parken met mistige bomen

die rustig staan te wachten

of hij ook langs zou komen

hoofdschuddend omlaag vallend

kalende takken

verwachtingsvolle ogen

tastende handen naar omhoog

tegen het hart gedrukt vol leven

een storm steekt ongemerkt op

geluiden komen tot rust

meegenomen op de wijs van de wind

een windvlaag verwaait het hoofdschudden

kalende takken zijn nu echt kaal

dan valt het bos nadenkend stil

een onmerkbare stap gezet

@2004-05-04 Joop vd Elst