Mede mogelijk gemaakt door: Broadwick

Hartdonatie was voorheen alleen mogelijk bij een hersendode donor. Dus: het hart pompt nog, maar iemand is hersendood verklaard. In deze nieuwe procedure is sprake van donatie na een circulatiestilstand. Dan hebben we het over patiënten waarbij de behandeling in overleg is stopgezet. Na deze beslissing krijgt de patiënt of de familie van de patiënt de keuze om donor te worden. Pas als diegene vervolgens is overleden wordt het hart gedoneerd. Het hart heeft dan dus even stilgestaan.

Heart-in-a-box

Voor het in leven houden van het hart buiten het lichaam wordt een bijzondere machine gebruikt die vloeistof door het orgaan heen pompt. Die vloeistof bestaat uit bloed van de donor, maar ook ingrediënten die het hart graag verbrandt en die het weer laten kloppen. Het hart kan op deze manier langer buiten het lichaam in leven gehouden worden en het gaat niet in kwaliteit achteruit.

De machine is niet nieuw. Hij bestaat al een tijdje en in verschillende vormen. Voor elk soort orgaan moet hij net weer iets anders kunnen. Je kunt je voorstellen dat er bij elk orgaan andere vloeistofstromen nodig zijn en andere ingangen zijn waar rekening mee gehouden moet worden. Deze procedure doen met een hart, dat is alleen nog in Australië gedaan en in het Verenigd Koninkrijk en nu dus voor het eerst ook in Nederland. Dat was meteen succesvol.

Meer donorharten

Nou is het zo dat in Nederland relatief veel DCD (Donation after Circulatory Death)-donoren zijn. Het gaan om 50 procent van alle donorharten. Dat heeft te maken met de grondregels die je als medische maatschappij accepteert: DCD-donatie mag niet in elk land. Maar het heeft ook te maken met hoe gebruikelijk het is om naar kwaliteit van leven te kijken. In plaats van oneindig door te behandelen tot er complicaties ontstaan besluiten: we stoppen de behandeling.

In het meest gunstige scenario zou deze procedure 40 extra donorharten per jaar kunnen opleveren. Dat zou een verdubbeling van het aantal harttransplantaties zijn. En ondanks dat we het nog steeds hebben over 140 mensen op de wachtlijst, moeten we natuurlijk - zo vinden ook de betrokken artsen - blij zijn met elk extra hart.

Betere machine

Dat dit nu in Nederland kan is al heel mooi, maar er wordt zelfs gekeken hoe het nog beter kan. Innovatie in de techniek van het apparaat zou hem dan vooral zitten in hoe natuurgetrouw het is. De machine bootst lichaamsprocessen na, maar in het echt spelen onze hersenen daar ook een rol bij. Die aansturing mist in zo'n apparaat en dat zorgt ervoor dat sommige onderdelen niet precies zo werken als in het lichaam.

Als het lukt om de machine nog meer op ons lichaam te laten lijken kan een hart misschien nog langer in leven worden gehouden buiten het lichaam. De hoop is dat het zelfs ooit mogelijk wordt om de machine te gebruiken om een beschadigd hart te herstellen. Zodat ook harten die nu te beschadigd zijn om getransplanteerd te worden straks wellicht toch gebruikt kunnen worden.

In deze audio hoor je Michiel Erasmus, thoraxchirurg in het UMCG en Niels van der Kaaij, cardiothoracaal chirurg in het UMC Utrecht. Meer lezen kan hier: Eerste succesvolle DCD-hartdonaties (Heart-in-a-box) in Nederland.

See omnystudio.com/listener for privacy information.