พระโพธิสัตว์เกิดในสกุลพราหมณ์ ครั้นมารดาบิดาล่วงลับไป ก็บวชเป็นฤๅษีพำนักอยู่ในป่าหิมพานต์ วันหนึ่งดาบสเดินทางเข้าสู่พระนคร พระราชาทรงทอดพระเนตรเห็น เกิดเลื่อมใสในอิริยาบถ ทรงรับสั่งให้อำมาตย์ไปนิมนต์ดาบสนั้นมาและสั่งให้สร้างบรรณศาลาถวาย พระราชาทรงมีพระโอรสพระนามว่า ทุฏฐกุมาร เป็นผู้มีนิสัยดุร้าย พระราชาไม่สามารถจะฝึกหัดอบรมได้ ทรงมอบพระกุมารให้ดาบสโพธิสัตว์ฝึกฝน ดาบสจึงชวนพระกุมารเที่ยวไปในอุทยานเห็นหน่อต้นสะเดาต้นหนึ่ง จึงกล่าวว่า กุมาร เธอจงเคี้ยวกินใบของหน่อสะเดานี้แล้วทราบรสไว้เถิด พระกุมารทรงเคี้ยวใบสะเดาใบหนึ่ง เมื่อดาบสถามถึงรสชาติ กุมารกล่าวว่า ต้นไม้นี้เปรียบเสมือนยาพิษชนิดร้ายแรง ถ้าเจริญเติบโตขึ้นคงฆ่ามนุษย์เสียเป็นอันมาก พลางทรงถอนหน่อสะเดานั้นแล้วขยี้จนแหลก พระโพธิสัตว์จึงกล่าวว่า หน่อสะเดานี้ มันขมถึงเพียงนี้ เมื่อมันโตจักเป็นอย่างไร อาศัยมันแล้วจะมีความเจริญมาแต่ไหน แล้วถอนขยี้ทิ้งไป เธอปฏิบัติในหน่อสะเดานี้ฉันใด แม้ชาวแว่นแคว้นของเธอก็คงทำกับเธอฉันนั้น ด้วยเหตุว่าพระกุมารนี้ยังเป็นเด็กอยู่ทีเดียว ยังดุร้ายอย่างนี้ จักถอดถอนเสียเหมือนหน่อสะเดา แล้วทำการขับไล่ออกไปเสียจากนคร เพราะฉะนั้นเธอจงละเว้นความเป็นผู้ตนเปรียบเหมือนต้นสะเดาเสีย จงถึงพร้อมด้วยความอดทน ความเมตตาและความเอื้อเฟื้อ ตั้งแต่บัดนี้ไปเถิด

#เอกปัณณชาดก

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.