Wat begint met een vlekje, eindigt met een doodsbericht. Claudia van Deudekom staat nog midden in het leven wanneer ze de diagnose uitgezaaide huidkanker krijgt. Ze heeft hooguit nog een paar jaar te leven. Maar, tegen alle verwachtingen in is ze nu al enkele jaren tumorvrij. Hoe leef je als je denkt dat het einde nabij is? Wat doet het met een mens als het onvermijdelijke einde plotseling uitblijft?

Op vakantie in Indonesië besluiten Jan van Ommen en zijn vrouw een tochtje te maken met een toeristenboot. Hun bestemming zullen ze nooit bereiken. Midden op zee zinkt hun schip, zonder dat er noodsignaal wordt verzonden. En: er is maar één reddingsboot. Werk je samen met de andere drenkelingen - of is het ieder voor zich? Wat voor gesprekken voer je eigenlijk met je partner als je denkt te zullen sterven?

Veertien jaar lang is Milouska Meulens het gezicht van het Jeugdjournaal. Een generatie kinderen groeit met haar op. Haar wortels liggen op Curaçao, haar carrière maakt ze in Nederland, als journalist en als schrijver. Op foto’s en tv is er altijd de lach. Maar wanneer zij zelf nog een kind is, maakt Milouska iets verschrikkelijks mee. Iets dat haar leven zal beïnvloeden. Moet je je als migrant meer bewijzen dan een ander? En: hoe vergeef je je vader wanneer hij geprobeerd heeft je moeder te vermoorden?

Chaja Polak overleefde als kind de Tweede Wereldoorlog. Omdat ze zelf weet wat geweld aanricht, schreef Polak eerder dit jaar ‘Brief in de nacht’ een veelgeprezen essay over de oorlog in Gaza. Hoe is het eigenlijk om Joods te zijn in deze tijd? Waarom is het belangrijk om in gesprek te blijven met je medemensen? En: kun je nog genieten van het leven wanneer je behalve je man ook je eigen zoon overleeft?

Aysha Meis de Groot maakte vorig jaar haar debuut als solozangeres. Opgegroeid in een muzikale familie met vader Marcel en opa Boudewijn de Groot. Meis verloor als kind haar moeder aan maagkanker, en moest zelf haar maag laten verwijderen. Over deze ingrijpende gebeurtenissen schreef ze liedjes voor haar debuutalbum Zwart/Wit. Maar hoe neem je zo'n ingrijpende beslissing? En, mag je spijt hebben van iets dat je leven redt?

Eind jaren zestig breekt Freek de Jonge door met Bram Vermeulen: samen vormen zij Neerlands Hoop. Na een pijnlijke scheiding gaat Freek solo verder met o.a. boeken en films. De succesvolle komiek merkt dat met het klimmen van de jaren ook fysiek ongemak komt. Wat doet zoiets met je zelfvertrouwen? Hoe is het om als taalkunstenaar plotseling naar woorden te moeten zoeken? En hoe geef je zin aan het leven wanneer je je kind én een kleindochter verliest?

Egbert Myjer is oud- rechter bij het Europese hof voor de rechten van de mens in Straatsburg. Hij maakt zich zorgen over aantasting van de rechtsstaat in sommige delen van Europa. Volgens Myjer zouden we het Europese Hof moeten koesteren als iets zeer waardevols. Myjer werd recent, samen met zijn vrouw, slachtoffer vaneen ernstig auto-ongeluk. Zijn vrouw Marja ondervindt er nog altijd veel problemen van. Myjer is de vader van cabaretier Jochem Myjer.

Paul Blokhuis was in het vorige kabinet Rutte Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Tijdens die periode overleed zijn jongste dochter Julia plotseling aan een zeldzame ziekte. Ondanks het immense verdriet dat hij met zich meedroeg werkte Blokhuis toch door. Tot zijn spijt werd hij niet teruggevraagd voor kabinet Rutte IV. Inmiddels is hij voorzitter STZ (Samenwerkende Topklinische opleidings Ziekenhuizen).

Shirin Bemelmans-Lalezari is hartchirurg in het UMC Utrecht. Al sinds haar negende jaar droomt ze ervan om dit vak te beoefenen. In 2009, wanneer ze net is begonnen als hartchirurg, maakt ze een medische fout waardoor haar patiënt tijdens een relatief eenvoudige ingreep overlijdt. Dat raakt haar diep. Bemelmans-Lalezari merkt dat er onder collega’s wel wordt gepraat over de feiten: wat ging er mis, wat kan er beter? Maar er is nauwelijks aandacht voor gevoelens: wat doet zo’n fout met je? Hoe voorkom je dat je angstig wordt en niet meer durft te opereren? Bemelmans-Lalezari pleit nu voor meer kwetsbaarheid en openheid over medische fouten in de zorg. 

De vader van Rinke Smedinga was in de Tweede Wereldoorlog overtuigd nazi: NSB-lid, volgde de SS-opleiding, was bewaker in Kamp Westerbork en trad aan het eind van de oorlog in dienst bij de Ordnungspolizei van het Duitse leger in Groningen. Rinke schaamde zich als kind enorm voor zijn afkomst en ging er bijna aan onderdoor. Nu reist hij langs scholen om te vertellen over zijn ervaringen. Smedinga ziet zijn vader als zijn voorbeeld van hoe het niet moet en probeert nog dagelijks om zijn eigenleven wél aan de goede kant te staan.