Jóna Dóra Karlsdóttir missti tvo syni sína í hræðilegum bruna árið 1985. Tveimur árum síðar stofnaði hún ásamt fleirum samtökin Ný dögun eftir að hafa komist að því að enga hjálp var að fá fyrir aðstandendur í hennar sporum. Á dögunum hlaut hún fálkaorðuna fyrir störf sín í þágu syrgjenda. Jóna Dóra ræðir sorgina, strákana sína og hvernig það er hægt að lifa áfram eftir að upplifa barnsmissi.

Agnar Jón Egilsson var á dögunum valinn leikstjóri ársins á Grímunni. Hann fór ungur að lifa tvöföldu lífi - í samtökunum 78 og á djamminu aðeins 14 ára gamall. Honum fannst hann ekki passa inn í normið en fann sig í leiklistinni og sérstaklega í spuna eftir að hafa upplifað mikinn kvíða. Agnar er á tímamótum í lífi sínu; nýskilinn og kominn í nýtt starf. Agnar ræðir unglingsárin, kvíðann, eltihrellinn, óvenjulegt fjölskyldulíf og leiklistina meðal annars.

Ástrós var rétt rúmlega tvítug þegar hún tókst á við það verkefni að fylgja manni sínum í gegnum erfið veikindi. Þau ákváðu að lifa lífinu lifandi meðan þau gætu og gera allt sem þeim langaði til. Milli þess barðist hann fyrir lífi sínu en á endanum sigraði krabbameinið og fyrir þremur árum lést Bjarki Már, aðeins 32 ára gamall. Þá stóð Ástrós uppi ein með tæplega eins árs barn og hafði enga hugmynd um hvernig hún ætti að halda áfram. Hún tók ákvörðun um að leyfa sér að vera hamingjusöm og skapa sér fjölskyldulífið sem hún þráði.

Guðmundur Ingi hefur setið um 16 ár af ævi sinni í fangelsi og þekkir fangelsismál út og inn. Hann er formaður Afstöðu - félags fanga sem barist hefur fyrir bættum úrræðum í fangelsum landsins. Hann telur fangelsiskerfið hér á landi vera langt á eftir öðrum Norðurlandaþjóðum og margt sé hægt að gera til þess að koma í veg fyrir frekar glæpi fanga og endurkomur í fangelsin.

Hulda Vilhjálmsdóttir myndlistarkona ræðir listina og lífið.

Útvarpskonan Sigga Lund var frá barnæsku afar trúuð og taldi sig vanta æðri tilgang í lífið. Hún gifti sig 18 ára en skildi nokkrum árum síðar og endaði í biblíuskóla í Bandaríkjunum. Það var örlagarík ferð sem endaði með að hún var í sértrúarsöfnuði næstu árin þar sem hún réði litlu sem engu um líf sitt en treysti á leiðsögn leiðtoga safnaðarins.

Svavar Georgsson var ungur þegar hann leiddist út á ranga braut. Hann var heimilislaus í mörg ár og bjó meðal annars í tjaldi í rjóðri í Breiðholti í tvö ár. Fyrir tæpum þremur árum sneri hann lífi sínu við til þess að geta verið til staðar fyrir börnin sín og einbeitir sér í dag að því að reyna verða betri maður og láta gott af sér leiða til samfélagsins. Við heyrum sögu Svavars í dag.

Stefanía Thors varð óvart kvikmyndaklippari en klippir í dag kvikmyndir og sjónvarpsþætti. Hún lærði leiklist í Tékklandi og bjó þar í þrettán ár og vann sem leikkona á daginn og aðstoðarklippari á kvöldin til þess að eiga í sig og á.

Árið 1964 birtist í Morgunblaðinu auglýsing þar sem auglýst var eftir ungum hjónum til að taka að sér kjörbarn. Þeir sem höfðu áhuga voru beðnir um að senda bréf merk Kjörbarn - 9203. Þetta barn var Heiða B. Heiðarsdóttir sem eignaðist yndilega foreldra. Hún leitaði hins vegar lengi að blóðföður sínum og komst ekki að sannleikanum um hann fyrr en hún var komin á sextugsaldur. Við heyrum sögu Heiðu í þættinum í dag.

Árni H. Kristjánsson hefur undanfarin ár rannsakað svokallaðar vöggustofur sem reknar voru á Íslandi fyrir um hálfri öld. Þar dvöldu ungbörn við afar sérstakar aðstæður sem hafa líklega haft langtímaáhrif á mörg þeirra. Árni hefur ásamt öðrum vöggustofubörnum barist fyrir því að rekstur þeirra verði rannsakaður og að börnin fá réttlæti Árni dvaldi sjálfur á slíkri vöggustofu og segir það hafa mótað allt sitt líf.