Uzundur yeni bir kayıt paylaşmamıştık. Biz bu arada bit.ly/uykudanoncesesler linkinde her Pazartesi 22.00'de buluşup birlikte bir öykü okumaya devam ediyoruz. Şimdilerde bir yaz arası veriyoruz ama Eylül ayında tekrar toplanana kadar ilk kez orada okuduğumuz ve bir yaz boyu zihnimize dolanacak bir öyküyü buraya bırakalım istedik: Omelas'ı Terk Edenler. Ursula Le Guin yazdı, Ayşe Su Akaydın çevirdi, şimdi Ses Olsun'da!

Uzun bir aradan sonra, 'Bir yere gitmedik, hala buradayız! Sürprizlerimizi hazırlıyoruz.' kaydımız yayında! Bu kez Burcu Ünlü'nün kaleminden Kırgındın Değil mi Eleni öyküsüyle karşınızdayız. Öyküde; kimin yabancısı kimin sahibi olduğu tartışmasının bitmediği toprakların sınır kavgalarında, bir evden kovulma hikayesine tanık oluyoruz, boğazımızda bir yumru. Birileri kovuluyor, birileri yerinden ediliyor, birileri başka yerlerden geliyor, göçler devam ediyor. Tüm bu hareketlilikte duyamadığımız, kulağımıza çalınmasına dahi izin verilmeyen hikayeler kimin? Kırgındın Değil mi Eleni bu sınırlarda bir çatlak açıp aradan gerçekleri fısıldıyor.

Öyküyü, Uykudan Önce Sesler'in kulağımızı okşayan seslerinden Simge seslendirdi. Uykudan Önce Sesler ne mi? Ses Olsun'un, 2020 Nisan ayından itibaren devam eden öykü okuma programı. Bu programın bir güzel yanı düzenli olarak öykü okumak, yeni yazarlar tanımaksa diğer vazgeçilmez yanı programın düzenli katılımcılarıyla kurduğumuz derin bağ. Her Perşembe 22.00'de, bit.ly/uykudanoncesesler adresinde buluşmaya devam ediyoruz. Program herkese açık, sizi de bekleriz.

"Şimdiki aklım olsa yine aynısını yapardım," dedirten, bizi yaşadıklarımızın etkisinden arındıran, yaşamı onulmaz bir biçimde dayanılır kılan ilgisizliği çarpıcı bir şekilde anlatıyor Marguerite Duras, bu kısacık yazısında. Biz de bir şekilde dönüp dolaşıp bu konuda buluyoruz kendimizi. Zira bugün, Baudelaire'in, 2019 Haziran'ında seslendirdiğimiz 'Herkese Kendi Düşü' metnine adeta göz kırpıyoruz.

Keyifli dinlemeler!

Ayşe Sarısayın, Edip Cansever’in “Ölümüm yeni bir şey olmadı, vardı.” sözü ardından başlıyor Mavi Ölüm adlı öyküsüne. Ölüme bu kadar yakın hissetmesinin salt bir karamsarlık sonucu olmadığına önce kendini, sonra okuru ikna etmeye çabalayan bir karakterle yürüyor, denizi seyrediyor, bir beyaz köpüklere bir kara sulara dalıyoruz. “Güneşi her gördüğümde kendimi sokağa atıyor, uzun yürüyüşler yapıyorum. Güneşli havaların, ancak sağlıklı insanlarda evden çıkma isteği uyandıracağını düşünüp seviniyorum, “Depresyonda değilim, işte kanıtı! diyorum kendi kendime.” diyor. Ya evden çıktığımızda gördüklerimiz, gözümüze çarpanlar? Onlar bize ruh halimize dair bir şeyler söyler mi?

Sarısayın’ın 2004’te Yunus Nadi Öykü Ödülü almış ‘Denizler Dört Duvar’ kitabından; hayaller ve gerçeğin birbirinin içinden geçtiği bir öykü, Mavi Ölüm, şimdi Ses Olsun’da!

Bazı isimler var ki hayatımız boyunca onların varlıklarıyla, var ettikleriyle çok kere yolumuz kesişse bile onları tanımadığımızı sanırız. Şimdilerde Osman Şahin adı, birçoğumuza yabancı gelebilir, ama biraz araştırınca eski bir dostla karşılaşmış gibi sımsıcak karşılar sizi. Üstünde yaşadığımız toprakların dili, sesi olmuş Osman Şahin. Yazdıkları çoğu kez unutulmaz filmlere gebe olmuş. Örnek verecek olursak, 1970'te yayımlanan öykü kitabı Kırmızı Yel'den 'Kibar Feyzo' ve 'Adak' doğmuş. '80 darbesiyle hapishaneye girince, yazınsal olarak en verimli dönemi başlamış; Selam Ateşleri, Mahşer gibi öykü kitaplarıyla adını edebiyat dünyasında iyice duyurmuş. 

Bu sefer sizleri Şahin'in otobiyografik öykü kitabı 'Ölümün Süt Dişleri'nin ilk öyküsüyle buluşturmak istedik. Yaş ilerledikçe anneyi anlamanın Anadolu hali, Kırlangıç Uşağı, şimdi Ses Olsun'da. Keyifli dinlemeler!

Bu hafta Çilem Dilber'in Yumruk öyküsü ile karşınızdayız. İçinde bulunduğumuz toplumsal gerçeklere ayna tutan, çelişkileri ince ince işleyen bir öykü; Yumruk. Dili sade, olacakları adım adım işliyor içimize. Bittiğinde bir yumru bırakıyor boğazda. Hikayede, kadının ismi yok. Kadının ismi, gazetelerde yer alan almayan diğer kadınların hikayelerine karışmış sanki. Umutsuzluk değil, Çakırhamza'ya öfkede ortaklaştığımız bir son bizi bekliyor. 

Tesadüf o ki yazarla adaş olan Çilem Doğan'ın cezasının onanmasını da henüz geride bıraktık. Kadın cinayetleri olmaya, kadınları nefessiz bırakmaya devam ediyor. Hukuk, yasalar, kurallar kadınların kendilerini korumalarına alan bırakmaya niyetli değilse, yaşam hakkını savunanlar da yaşam haklarından vazgeçmeye niyetli değil. Peki, nasıl olacak? Nasıl olacağı uzun tartışma konusu, ama şimdi kısaca şunu diyebiliriz: Edebiyatsız değil. 

Yumruk, şimdi Ses Olsun'da! Keyifli dinlemeler!

Nurdan Gürbilek, “Bener’in anlatıcısı bir yandan anlatır, bir yandan da bir türlü anlatamadığını, dahası anlatılamayacağını, aslında anlatmanın bir yararı da olmadığını anlatır.” der. Vüs’at O. Bener’in Fotoğraflar öyküsünde, anlatıcının bu halini içten içe hisseder okur.

Fotoğraflar, okura kısa ve bunaltıcı bir anın yalnızca karmaşını değil, bu an(lar)ın yoğunluğunu da hissettiriyor. Okur olanı bileti anlamak için çabalarken, metin, okuru içeriye çekiyor, fotoğraflara göz gezdirmesi ve düşünmesi için.

Vüs’at O. Bener’in Fotoğraflar öyküsü Ses Olsun’da.

Kentin ortasında birden mantarlar yetişmeye başlasa, bunu ilk kimler fark eder? Mantarların büyüdüğünü gören bu kişiler, böyle bir durumda ne yapar? 

Hayal gücünün sınırsızlığı, detay severliği ve canlı betimlemeleriyle bizi bir kentten ötekine götüren, koltuğumuzda otururken farklı dünyalar turuna çıkaran Italo Calvino, bu kez bir şehrin sokaklarında İşçi Marcovaldo'nun yanına getiriyor, onun hikayesine tanık ediyor. Kenti artık Marcovaldo'nun  filtresiyle görüyor; onun küçük bir sürpriz karşısındaki kaygılarını, zor karar anlarını paylaşıyoruz. 

Italo Calvino'nun kaleminden, Rekin Teksoy'un çevirisinden Mantarlar Kentte, şimdi Ses Olsun'da. Keyifli dinlemeler!

Cesare Pavese'nin kısa ama derin, sade ama çarpıcı metinlerine denk gelmişizdir. Bu metinlerin duygusal derinliklerine bazen şaşırmış, bazen kendi duygularımızla benzerlik kurmuşuzdur ister istemez. Bu kaydı yalnızca bu hislerle değil, hakikatin bir parçası olduğu bilinciyle de sizlerle paylaşıyoruz.

Bugün 1 Eylül. Barış Günü. Yaz bitti, sonbahar geldi. Ses Olsun yeni dönemine başlıyor. Hepsi, hepimize kutlu olsun :)

“Yaşam bir garip artık. Karşı çıkamamak, açıklama getirememek ruhları çözüyor. Başka evlerde oturanlara, durumu bilmeyenlere dertlerini anlatamıyorlar.” diye yazıyor Dino Buzzati, Bir Damla adlı öyküsünde.

Bir damlanın yerçekimine rağmen şıp şıp yukarı çıkması mümkün mü? Buzzati’nin öyküsünde çıkıyor. Okur da o damlanın peşine düşüyor. Nedir bu damla; düşler mi, tehlikenin ta kendisi mi? Bilmiyoruz. Gelin, birlikte keşfedelim. Rekin Teksoy'un çevirisiyle Bir Damla, şimdi Ses Olsun’da. Keyifli dinlemeler!