ลมใต้ปีก ที่พาพรรคภูมิใจไทย ขึ้นมาอยู่ในเกมอำนาจเวลานี้คือ คำที่เรียกว่ากระแส ‘ชาตินิยม’

แต่หากชาตินิยมถูกใช้แบบดื้อสบู่ ไม่รู้จังหวะ ไม่รู้ขอบเขต มันจะเปลี่ยนเป็นพายุที่ถาโถมกลับมาหาตัวเองได้

การสู้รบระหว่าง ไทย-กัมพูชา ถูกหยิบมาอธิบายในเชิงอารมณ์มากกว่าคลี่คลายปัญหา และความขัดแย้งอาจยิ่งกลายเป็นเครื่องมือทางการเมืองได้

ในศึกการเมืองสามก๊ก ส้ม–แดง–น้ำเงิน ส้มครองพื้นที่ความคาดหวังของคนรุ่นใหม่ แดงต้องฟื้นพลังกลับมาที่จุดพูดแล้วทำได้ ส่วนน้ำเงิน หากยังผูกตัวเองกับชาตินิยมแบบแข็งทื่อ จะยิ่งถูกบีบพื้นที่ ขยับไม่ได้

โลกวันนี้ประชาชนถามหาเศรษฐกิจ ปากท้อง และอนาคต ซึ่งถือเป็นอีกแนวรบที่สำคัญ

สมการเลือกตั้งที่มีประชาชนตอนกาบัตร แต่หลังจากนั้นเป็นเกมอำนาจที่ไร้ประชาชน

เมื่อการเมืองเหลือแค่การจัดวางสีและจับมือคุมเกม

พลังของประชาชน ที่ไม่ถูกประคองจะย้อนมาทำลายเจ้าของมันเอง

คำถามจึงไม่ใช่ชาตินิยมดีหรือไม่ดี แต่คือใครคุมพวงมาลัยของรถคันนี้ ที่จะพามันไปข้างหน้า หรือปล่อยให้มันย้อนศรกลับมาเป็นภาระอีกครั้ง