Tað man serliga vera Mikkjal á Ryggi, skald og mangt annað, sum hevur gjørt býlingin á Ryggi í Miðvági kendan. Men hesin býlingurin er samstundis eisini mangt annað, sum tað framgongur á hesum túrinum í Útvarpinum.
Vit hoyra um tann gamla bóndahavan, sum hevur verið óvanliga stórur og hevur eina áhugaverda søgu. Upprunaliga var hann frá bóndahúsunum á Ryggi og heilt oman í ósan. Nú er hann frá bóndahúsunum og oman til høvuðsvegin, sum gongur gjøgnum Miðvág. Georg Hansen og Hildur Joensen greiða frá havanum.
Jon Sigurd Hansen, søgufrøðingur, greiðir frá, at vártingið varð hildið á Ryggi í gomlum døgum, og tí hevði býlingurin eina serliga tign. M.a. tá grind var, komu seðlarnir út á Ryggi langt inn í 1900-talið.
Bryndis í Dali og Bergur Johansen, sum eiga tvey smá børn, byggja sær nýggj hús ovast í býlinginum. Tey hava bæði áhuga fyri siðbundnum húsuml, og tí hava tey gjørt av at byggja húsini í gamlan stíl. Tað passar eisini væl við byggisamtyktina fyri býlingin á Ryggi.
Vit hitta Kristian Nattestad, sum nýliga er fluttur aftur í barnaheimið í Durum og tað er hann glaður fyri.
Vitjað verður eisini í Hýsisá, har Mikkjal á Ryggi risti tey kendu versini í helluna:
"Vatnið vinnur harðar hellur,
slættar niður fjøll.
Lýggin gongur, grasið fellur,
fella so vit øll.
Stirnar blóðið, steðgar hjartað,
legst enn maður lík,
sálin í Guðs himni bjarta,
livir fræls og rík."
Tey, sum tosað verður við í hesum fyrra partinum á Ryggi, eru Georg Hansen, Kristian Nattestad, Jon Sigurd Hansen, Bryndis í Dali, Bergur Johansen og Hildur Joensen.