In de (jeugd)voorstellingen die Nastaran Razawi Khorasani schreef en waarin ze speelde, bleef ze jarenlang weg van thema’s die samenhangen met het Iran waar ze als kind met haar ouders vandaan vluchtte. Maar in haar recentere werk is onvrijheid dan toch een thema geworden, bijvoorbeeld in het stuk This is not a dance, dat tot eind november op Nederlandse podia te zien is: op deels documentaire en deels poëtische wijze maakt Nastaran invoelbaar wat het betekent voor Iraniërs om te dansen, terwijl het officieel verboden is en ernstige gevolgen kan hebben.