Με την αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου αι. π.Χ ασχολείται στο νέο επεισόδιο της “Ιστορίας της Κυριακής” η Ελίνα Φαρσάρη δίνοντας έμφαση στη θέση της γυναίκας την εποχή του “Χρυσού αιώνα του Περικλή”.

Το να είσαι γυναίκα στην κλασική Αθήνα δεν είχε τίποτα το επίζηλο, αφού η περίφημη συμμετοχική δημοκρατία ήταν αποκλειστικά και μόνο ανδρικό προνόμιο. Οι γυναίκες ήταν προορισμένες μόνο για το νοικοκυριό και την τεκνοποίηση, ζούσαν περιορισμένες στο σπίτι τους, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής τάξης και δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα. Δεν είχαν καν νομική υπόσταση και ήταν κηδεμονευόμενες σε όλη τους τη ζωή, από τον πατέρα, τον αδελφό, τον σύζυγό ή και τον γιο ακόμη. Φυσικά δεν μπορούσαν να διαχειριστούν περιουσία, ούτε καν την προίκα τους, και επίσης δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν την περιουσία του νεκρού συζύγου τους.

Αντίθετα, οι εταίρες ήταν ανεξάρτητες, μορφωμένες, μπορούσαν να αποκτήσουν περιουσία και να τη διαχειριστούν, κυκλοφορούσαν ελεύθερα στην αγορά, συζητούσαν σχεδόν ισότιμα με τους άνδρες και συμμετείχαν σε συμπόσια, κάποια από τα οποία διοργανώνονταν προς τιμήν τους.

Εν ολίγοις, η ζωή μιας γυναίκας στην κλασική Αθήνα του Περικλή ήταν μονότονη, πληκτική και εγκλωβισμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της. Ο μόνος τρόπος για να βγουν από το σπίτι ήταν η συμμετοχή τους στις θρησκευτικές γιορτές, τις οποίες περίμεναν με ανυπομονησία. Αναμφισβήτητα, η αγαπημένη τους γιορτή ήταν τα Θεσμοφόρια, όπου για 3 ημέρες μπορούσαν να διανυκτερεύσουν μακριά από το νοικοκυριό και τον σύζυγο στην πιο γυναικεία γιορτή του αρχαίου ελληνικού εορτολογίου.