Το λευκό Datsun παρκάρει στο παρκινγκ.

Με σταθερό βηματισμό πλησιάζει την είσοδο του εμπορικού κέντρου.

Δεν ήρθε να ψωνίσει, δεν ήρθε να βρει στολίδια για τους εορτασμούς του Halloween.

Ήρθε να πάρει εκδίκηση.

Στηρίζει το όπλο στον μηρό της, βάζει το δάχτυλό της στην σκανδάλη.

Και τότε, αρχίζει ο τρόμος.

Ήταν ένα αγόρι γεμάτο αθωότητα, που βρέθηκε σε έναν κόσμο όπου το χρώμα του δέρματός του μπορούσε να καθορίσει τη μοίρα του. Μια απερίσκεπτη στιγμή, μια φαινομενικά ασήμαντη κίνηση, στάθηκε αρκετή για να ξεσπάσει πάνω του το τυφλό μίσος μιας κοινωνίας που έτρεφε τον φόβο και την προκατάληψη. Ο άδικος χαμός του δεν χάθηκε στη λήθη· έγινε μια κραυγή που διέλυσε τη σιωπή, αποκαλύπτοντας την ωμή αλήθεια μιας χώρας που πάλευε να αντικρίσει τον εαυτό της.

Η οικογένεια θα έπρεπε να είναι συνώνυμο της αγάπης, της εμπιστοσύνης, του άρρηκτου δεσμού που αντέχει σε κάθε καταιγίδα. Όμως, υπάρχουν φορές που πίσω από το χαμόγελο ενός οικείου προσώπου κρύβεται κάτι ανείπωτο, ένας νους διαβρωμένος από την παράνοια, απαλλαγμένος από κάθε ίχνος τύψης. Όταν η προδοσία προέρχεται από εκεί που έπρεπε να υπάρχει ασφάλεια, το αποτέλεσμα δεν είναι απλώς τραγικό—είναι εφιαλτικό. Και όταν το πρώτο αίμα που χύνεται δεν αρκεί για να σβήσει το σκοτάδι, τότε η φρίκη ολοκληρώνεται με τον πιο ασύλληπτο τρόπο.

Ένα σκοτεινό μυαλό, μια σκιά που κινήθηκε αθόρυβα μέσα στις δεκαετίες, αφήνοντας πίσω του μόνο τρόμο και θάνατο. Άνθρωπος χωρίς τύψεις, περιπλανήθηκε από πόλη σε πόλη, κυνηγώντας θύματα τυχαία, χωρίς προειδοποίηση. Οι αρχές πάλεψαν για χρόνια να ενώσουν τα κομμάτια του εφιαλτικού παζλ, όμως η αλήθεια που αποκαλύφθηκε ήταν πιο ανατριχιαστική απ’ ό,τι μπορούσαν να φανταστούν. Ένα όνομα, μια ιστορία γεμάτη αίμα, και μια φρικτή κληρονομιά που στοιχειώνει ακόμα τις μνήμες όσων έζησαν στο σκοτάδι του.

Ψηλοί ουρανοξύστες, πολυάσχολοι άνθρωποι, πανέμορφα βουνά, υπέροχη αρχιτεκτονική, κουλτούρα, ιστορία χιλιάδων χρόνων, μυρωδιές, γεύσεις, ήχοι μπλέκουν και γίνονται ένα με τον κόσμο του Hong Kong στο φως της ημέρας.

Υπό την σκιά του σκοταδιού όμως, το βλοσυρό πρόσωπο της πόλης παραμονεύει. Σε κάθε βήμα, σε κάθε σκοτεινό σοκάκι, σε κάθε σπίτι με κλειδωμένα παντζούρια, σε σφραγισμένες πόρτες που στάζουν αίμα....

Μια πόλη

Δύο πρόσωπα

Επιτέλους, για την παρέα έφτασε η στιγμή για ξεφάντωμα, για να πιουν αλκοόλ χωρίς περιορισμούς, να παρτάρουν, να περάσουν καλά. Όταν έφτασαν στο Μεξικό, η νύχτα τους προμηνυόταν μοναδική.

4 φίλοι πέρασαν τα σύνορα γελώντας και σχεδιάζοντας πιο μπαρ να επισκεφτούν πρώτα.

1 από αυτούς δεν γύρισε ποτέ.

Και το μόνο που έμεινε ήταν μερικά οστά και ένα σύρμα.

Στο μικρό εστιατόριο "Οκτώ ΑΘάνατοι" στο Macao, θα βρείτε κλασσικές και αγαπημένες κινέζικες συνταγές. Τηγανιτό ρύζι σε πολλές εκδοχές, πάπια Πεκίνου, τόφου, κοτόπουλο Kung Pao και πολλά ακόμη πιάτα.

Το πιο δημοφιλές πιάτο όμως είναι τα αχνιστά, τρυφερά cha siu bao. Ένα Καντονέζικο πουγκάκι ζύμης γεμάτο με λαχταριστό χοιρινό. Ένα πιάτο που κάθε φορά που σερβίρεται, εξαφανίζεται.

Όπως εξαφανίστηκαν και 10 αθώοι άνθρωποι.

Και τότε η γεύση των cha siu bao άλλαξε... κάπως....

Την ημέρα δεκάδες ζευγάρια μάτια κοίταζαν τον Καναδέζικο ουρανό για τυχόν θραύσματα από την αποτυχημένη εκτόξευση ενός πυραύλου.

Το βράδυ δεκάδες χέρια έγιναν δικαστές και τιμωροί μιας αθώας ψυχής.

Δύο ζευγάρια από αυτά καταδίκασαν την ψυχή αυτή σε έναν απάνθρωπο θάνατο.

Μια εξαφάνιση στο Denver σχεδόν αθόρυβη που άφησε πίσω της ένα κενό που δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Οι έρευνες ξεκίνησαν αμέσως, η αγωνία φούντωσε, και για λίγο όλοι ήλπιζαν πως το τέλος θα ήταν διαφορετικό. Όμως η αλήθεια που αναδύθηκε ήταν πιο σκοτεινή απ’ όσο μπορούσε να αντέξει κανείς. Δεν επρόκειτο για κάποιον άγνωστο, κάποιον ξένο που πέρασε και χάθηκε. Το κακό είχε ρίζες εκεί που κανείς δεν κοίταζε. Και όταν το πέπλο της καθημερινότητας τραβήχτηκε, φανερώνοντας τι κρυβόταν από κάτω, η πραγματικότητα έγινε ακόμα πιο σκληρή.

Στους σκιερούς δρόμους της περιοχής του Kingsbury Run, ένας αόρατος εφιάλτης κρύβεται, αφήνοντας πίσω του μόνο τρόμο και αίμα. Κάθε θύμα, μια μυστική μαρτυρία ενός φρικτού σχεδίου, διαμελισμένο και αγνώριστο. Ο δολοφόνος, σαν πνεύμα της νύχτας, επαναλαμβάνει τη φρίκη με έναν ακριβή ρυθμό, σαν να μαγεύει την πόλη σε έναν χορό θανάτου. Μόνο οι κραυγές στον αέρα μένουν, ακατανόητες, να θυμίζουν την αόρατη απειλή που ελλοχεύει. Στην καρδιά αυτής της φρίκης, αναδύεται ο τρελός χασάπης του Kingsbury Run