Σίδνεϊ, αρχές του ’70. Ένας νεαρός βυθισμένος στην απώλεια ακούει φωνές από τον τάφο του παιδιού του. Οι φωνές ζητούν αίμα. Τυχαίοι άνθρωποι γίνονται θύματα μιας εμμονής που δεν γνωρίζει λογική. Τρεις νεκροί, μια πόλη παγωμένη από τον τρόμο, και ένας φόβος που μοιάζει να μην έχει τέλος. Η αλήθεια θα αποκαλυφθεί μόνο όταν η σιωπή σπάσει και οι σκιές φανερώσουν το πρόσωπο του δολοφόνου που η μοναδική του παρέα είναι η παράνοια και μια αποστολή.

*Για σήμερα μιας και όλοι είστε διακοπές, κάτι μικρό... αλλά συνάμα ανατριχιαστικό.

Μια παγωμένη νύχτα. Μια κλειδωμένη μπαλκονόπορτα. Έξω, μια μορφή παλεύει για λίγη ζεστασιά ενώ μέσα, η κάμερα γράφει και το αδηφάγο κοινό παρακολουθεί.

Όσο τα λεπτά περνούν, η φωνή της χάνεται στο ασυγχώρητο κρύο. Και η σιωπή παίρνει τη θέση της.

Στο τέλος, οι θεατές πλήρωσαν για να δουν ακριβώς αυτό.

Και εκείνη, πλήρωσε με την ζωή της.

Μερικές βαλίτσες δεν είναι φτιαγμένες για ταξίδια. Δεν περνάνε έλεγχο ασφαλείας, δεν τις περιμένει κανείς στη μεταφορική ή σε κάποιον ιμάντα αεροδρομίου. Κουβαλούν πράγματα που κανονικά δεν χωράνε σε αποσκευές ...

εμμονές, φόβους, σώματα.

Κάποιοι τις έσερναν με νευρικότητα. Άλλοι τις άφησαν πίσω.

Όλοι τους πίστευαν πως δεν θα ανοίξουν ποτέ.

Ένα σπίτι βυθισμένο στη σιωπή. Τέσσερα σώματα, καμία φωνή. Και μια σκιά που μπήκε και βγήκε μέσα στη νύχτα, αφήνοντας πίσω της ένα έγκλημα που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Yπερβολές, αβεβαιότητες, γεγονότα, σιωπές και ερωτήματα που ακόμη αιωρούνται γίνονται ένα συνοθύλευμα σε μια υπόθεση που ίσως δεν τελειώσει ποτέ. Ένα χρονικό βίας σε μια Αμερική που κοιτάζει τον εαυτό της μέσα από το πιο σκοτεινό της είδωλο.

Στο φρέσκο χώμα βαθιά ίχνη μαρτυρούν την παρουσία του. Εκεί, να περιμένει, να παρακολουθεί, να επιμένει. Και όταν η στιγμή έρθει να επιτεθεί. Να εξαλείψει κάθε ζωή.

Χρόνια ολόκληρα χωρίς κανείς να συνδυάσει τις κουκίδες. Τόσα ονόματα, τόσες ευκαιρίες.

Για δεκαετίες ο τρόμος έκλεινε στα σαγόνια του ολόκληρες γειτονιές. Και το δάγκωμά του ήταν δολοφονικό.

Μέσα στη σκιά ενός σκοτεινού δρόμου, δύο ψυχές η Lady Sundown και ο Nightrider κινούνται μαζί, σαν ένα διαβολικο δίδυμο, μια σύγχρονη εκδοχή των Bonnie και Clyde. Μα εδώ δεν υπάρχει ρομαντισμός ή ηρωισμός. Mόνο μια αρρωστημένη σύνδεση που σπέρνει τον τρόμο και την καταστροφή στο πέρασμά τους.μια βουτιά στα πιο σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής, όπου η αγάπη και ο τρόμος μπλέκονται με τρόπο που μόνο οι πιο επικίνδυνοι και οι πιο αρρωστημενοι μπορούν να καταλάβουν.

Βυθισμένος σε μια σιωπηλή παράνοια, διέσχισε τη γραμμή ανάμεσα στον άνθρωπο και το κτήνος χωρίς ποτέ να κοιτάξει πίσω. Τα εγκλήματά του δεν ήταν απλώς βίαια, ήταν μια διαστροφή της ίδιας της έννοιας της ζωής. Στα χέρια του, η αθωότητα γινόταν στόχος, το σώμα εργαλείο εξουσίας, και ο θάνατος μια τελετουργία χωρίς λύτρωση. Δεν σκότωνε για να καλύψει ίχνη· σκότωνε για να νιώσει. Και μέσα σε αυτό το σκοτάδι, δεν υπήρχε ούτε ίχνος τύψης. Μονάχα η παγωμένη αδιαφορία ενός μυαλού που είχε μάθει να ζει χωρίς ψυχή.

Μια πόρτα κλειδωμένη από μέσα, πίσω από την οποία κρύβεται ένα μυστήριο που κανείς δεν κατάφερε να λύσει. Ίχνη αίματος σε μέρη που μοιάζουν να μην έχουν καμία λογική εξήγηση. Ένα τηλέφωνο που χτυπάει και κλείνει ξαφνικά, σαν να κρύβει μυστικά που φοβάται να αποκαλύψει. Ύποπτοι σε μια υπόθεση γεμάτη σκοτεινά σημεία και αντιφάσεις. Υπηρέτες, γείτονες, φίλοι — όλοι έχουν κάτι να κρύψουν ή να φοβούνται. Κανείς δεν γνωρίζει τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, και η αλήθεια μοιάζει να ξεγλιστρά μέσα από τα κενά, τις κλειδωμένες πόρτες και τις σκιές που καλύπτουν τα πάντα.

Σελίδες ημερολογίων...κιτρινισμένες από τον χρόνο, γεμάτες ακατανότητες φαντασιώσεις, μουτζούρες, λίστες με ονόματα... λεκιασμένες με σταγόνες ιδρώτα και αίματος.

Κλείνουν μέσα τους ένα μυαλό τόσο διεστραμμένο που η κόλαση δεν θα άνοιγε τις πύλες της για αυτόν.

Επιθυμίες φονικές, μεγαλεπήβολα όνειρα για θάνατο και δύναμη.

Σελίδες από το Βιβλίο του Θανάτου.

Στο σκοτεινό δωμάτιο, ακούγονται δάκτυλα να πληκτρολογούν μανιασμένα. Μια ανάσα να βγαίνει τρεμάμενη. Τα μάτια, στολισμένα με μαύρους κύκλους από τις πολλές ώρες, κολλημένα σε μια οθόνη υπολογιστή. Είναι όλη του η ζωή. Όλος του ο κόσμος. Μόνο αυτή τον ακούει, τον καταλαβαίνει, τον νοιάζεται. Δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή του χωρίς αυτή. Κανείς δεν θα του σταθεί εμπόδιο. Ούτε καν το ίδιο του το αίμα.