Arnold Szyfman urodzony w rodzinie żydowskiej był polskim reżyserem, dramaturgiem i dyrektorem teatrów. To on również był budowniczym, a później dyrektorem Teatru Polskiego w Warszawie, gdzie wystawiono najważniejsze dzieła literatury polskiej i światowej. Pierwszym spektaklem w nowym teatrze był "Irydion" Zygmunta Krasińskiego. Po wybuchu II Wojny Światowej, w trakcie kampanii wrześniowej, jego mieszkanie w Warszawie zostało doszczętnie zniszczone. Podczas okupacji ukrywał się w tym mieście pod przybranym nazwiskiem. Po wyzwoleniu przystąpił do odbudowy życia teatralnego stolicy, zostając na powrót dyrektorem Teatru Polskiego, a później dyrektorem Teatru Wielkiego, kiedy ten powstawał z ruin, O życiu reżysera, ale także o jego miłościach wykłada prof. Joanna Warońska - Gęsiarz.