Zwierciadło Podcasty

- Jedna z moich pacjentek pytała, czy może spotkać się z przyjaciółkami, kiedy jej partner jest w ciągu alkoholowym - mówi Joanna Flis w czwartym odcinku podcastu „FLISolo” i pokazuje mechanizm uwikłań w związku z osobą uzależnioną, które wcale nie kończą się, gdy jest ona w procesie trzeźwienia. Czy można stworzyć zdrową relację z osobą współuzależnioną?

Wg Joanny Flis, „prawo do odejścia jest podstawowym prawem osoby, która wchodzi w relację”. Jednak wiele osób współuzależnionych rezygnuje z tego prawa, trwając w układach opartych na iluzji zmiany, często poświęcając siebie zupełnie i zatracając w toksycznej relacji. - Decyzja o odejściu od osoby uzależnionej to nie akt egoizmu, lecz wyraz troski o siebie i często również o dzieci - wskazuje psycholożka.

„Nigdy przy tej chorobie nie możesz być osobą nieczujną”

Związek z osobą uzależnioną jest skomplikowany i wyczerpujący na wielu płaszczyznach. Z jednej strony, gdy partner/partnerka są w tzw. ciągu, używają wszelkich narzędzi, żeby wikłać bliskich w rozwój nałogu, co powoduje, że zapominają o własnych potrzebach. Trudna wbrew pozorom jest też sytuacja, gdy bliska nam osoba z nałogu wychodzi i okazuje się, że jest człowiekiem, którego wcześniej nie znaliśmy. - Bywa, że tęsknimy za starą wersją - partnera pijanego - mówi Flis. Bo był zabawniejszy, nie wtrącał się w sprawy rodzinne, powodów jest wiele.

Możesz kochać, ale nigdy nie powinieneś zapominać o sobie

W dodatku uzależnienie to choroba nawrotów – proces, który nie kończy się na jednej decyzji o trzeźwości. Wymaga ciągłej pracy zarówno od osoby uzależnionej, jak i jej otoczenia. Jak podkreśla Joanna, „nigdy przy tej chorobie nie możesz być osobą nieczujną”.

Związek z osobą dotkniętą nałogiem to nie tylko codzienne wyzwanie, ale też przestrzeń pełna pytań, złożonych emocji i potrzeby redefinicji samego siebie. Czy można stworzyć zdrową relację z osobą uzależnioną? Czy prawo do odejścia zawsze powinno być pierwszą opcją?

W czwartym odcinku „FLISolo” psycholożka przedstawia listę praw, które powinna znać każda osoba będąca w relacji z uzależnionym partnerem. Są one nie tylko drogowskazem w codziennych zmaganiach, ale także przypomnieniem o godności i granicach, które każdy z nas ma prawo wyznaczać. - Możesz kochać, ale nigdy nie powinieneś zapominać o sobie - mówi ekspertka.

Joanna Flis to psycholożka, terapeutka i autorka, specjalizująca się w tematyce uzależnień i współuzależnień. Jej wiedza i doświadczenie sprawiają, że „Flisolo” to cykl, który nie tylko porusza, ale także daje praktyczne narzędzia do radzenia sobie z trudnościami.

- U podłoża cukrzycy w wielu wypadkach jest stres - mówi Katarzyna Figura w rozmowie z Joanną Brodzik w podkaście „Słowo do słowa”. Słynna aktorka odsłania okoliczności, w jakich dowiedziała się o swojej chorobie.

W kolejnym odcinku podcastu „Słowo do słowa” Joanna Brodzik zaprasza Katarzynę Figurę, by porozmawiać o chorobie, która zmieniła jej życie – cukrzycy.

„Unikajmy toksycznych ludzi”

Znana aktorka szczerze opowiada o trudnych chwilach związanych z diagnozą oraz o tym, jak choroba wpłynęła na jej codzienność, zdrowie i relacje z otoczeniem. - U podłoża cukrzycy w wielu wypadkach jest stres. Unikajmy toksycznych ludzi, bardzo ważne jest, z kim pracujemy – mówi Figura, podkreślając, jak ogromny wpływ na nasze zdrowie mają emocje, środowisko pracy i codzienne napięcia. W rozmowie podkreśla, że otoczenie wpływa na nasze samopoczucie, a wsparcie bliskich osób może mieć realny wpływ na jakość życia z chorobą.

To przesłanie, które znajduje uniwersalne zastosowanie – niezależnie od tego, czy zmagamy się z chorobą przewlekłą, czy po prostu staramy się zachować zdrowie psychiczne i równowagę. Joanna Brodzik i Katarzyna Figura wspólnie odkrywają, jak budować relacje, które wspierają nas na drodze do zdrowia i lepszego samopoczucia.

Katarzyna Figura w rozmowie z Joanną Brodzik pokazuje, że cukrzyca to nie wyrok, ale wyzwanie, z którym można żyć świadomie i z uważnością na własne potrzeby oraz jak zmierzyć się z diagnozą, zaakceptować zmiany i wprowadzić w życie nową jakość, w której nie ma miejsca na toksyczne relacje.

Moment, który zmienia wszystko

Diagnoza cukrzycy to dla wielu osób moment przełomowy – i tak było również w przypadku Katarzyny Figury. - Ujawnienie tej cukrzycy to bardzo dramatyczny moment – przyznaje aktorka, otwierając się na temat swoich emocji towarzyszących tej chwili. W rozmowie zdradza, jak trudne było pogodzenie się z faktem, że od teraz musi w pełni dostosować swoje życie do wymagań choroby: od diety, przez codzienny ruch, aż po unikanie stresu.

Figura podkreśla, że kluczowe jest zrozumienie, iż zdrowie psychiczne i fizyczne są ze sobą nierozerwalnie związane, a stres nie tylko wywołuje choroby, ale także może zaostrzać ich przebieg.

Życie z cukrzycą – jak przejąć kontrolę

Katarzyna Figura dzieli się również swoimi sposobami na to, jak nie pozwolić, by choroba definiowała całe życie. Kluczowe okazuje się zachowanie balansu: od zdrowego trybu życia, przez regularne wizyty lekarskie, aż po odnalezienie radości w drobnych, codziennych chwilach. W podcaście opowiada, jak wprowadzenie nowych nawyków pozwoliło jej lepiej funkcjonować i odzyskać poczucie kontroli nad własnym ciałem.

Podcast „Słowo do słowa” to przestrzeń, w której szczere rozmowy prowadzą do odkrywania nowych perspektyw. Joanna Brodzik z wyjątkową empatią przybliża historie swoich gości, łącząc je z refleksją nad wyzwaniami życia codziennego. W odcinku z Katarzyną Figurą dowiesz się nie tylko, jak radzić sobie z cukrzycą, ale także jak wprowadzić w życie więcej harmonii, unikać stresu i budować zdrowe relacje.

Sponsorem podcastu jest Abbott Laboratories Poland Sp. z o. o. producent Free Style Libre 2 należący do Abbott Diabetes Care Inc.

Dominika Byrska, dyrektor Departamentu Produktów i Procesów Kredytowych w Banku Pekao S.A. w podcaście Joanny Brodzik „Słowo do słowa” przytacza historie przedsiębiorczych kobiet, które zawalczyły o swoją przyszłość i podpowiada jak odkryć swój potencjał.

- Okaże się, że jestem człowiekiem, dostaną okres i już nie będę wiedziała, co mam robić - mówi raperka i tancerka hip hop, Ryfa Ri o swoich lękach związanych z pracą w ósmym odcinku „zaTASkowanych”. Dlaczego kobiety wciąż muszą zakładać garnitur i obniżać głos, żeby być traktowane poważnie? I jak się nauczyć z tą sytuacją „tańczyć"?

„Życie to taneczne jam session”

Zarabiamy mniej, w niektórych branżach nawet o 1/3 niż mężczyźni i jesteśmy bardziej zagrożone bezrobociem, jednocześnie będąc od nich lepiej wykształconymi.

W ósmym odcinku podcastu „zaTASKowani” rozmawiamy o pełnej paradoksów pozycji kobiet na rynku pracy i o tym, jak zacząć z tą sytuacją tańczyć, bo jak mówi Ryfa Ri moja gościni „życie to taneczne jam session”. A znaleźć swój tzw. groove warto, bo jak pokazują liczby, mimo tego, że wśród aktywnych zawodowo Polek (w wieku 25-64 lata – dane GUS’22) co trzecia ma wyższe wykształcenie i pracuje w sferze nauka i technika i dominujemy tu nad mężczyznami, z których tylko co piąty i skończył studia i pracował w obszarze technicznym, to wciąż sabotujemy swoje pomysły i rzadziej prosimy o awans czy podwyżkę - jak wynika z badań socjolożek: Katarzyny Krzywickiej-Zdunek i Doroty Pieretiatkowicz.

Dwa fakultety, ale pomidorówka najważniejsza 

Przyczyn naszego wewnętrznego sabotażu jest wiele. Jedna z nich to presja, żeby tzw. ogarniaczką totalną. - Pamiętam, jak w pandemii ugotowała pomidorówkę, a syn do mnie mówi„mamo, mocne 6 na 10”. I wtedy pomyślałam: skończyłam dwa fakultety studiów, mam własną firmę, a i tak jestem definiowana przez to, jaką zupę ugotowałam. I powiedziałam: dość - mówi Dorota Pieretiatkowicz. Na jakie bariery jeszcze trafiamy i z czego wynika tzw. syndrom oszustki? Rozmawiamy o tym w ósmym odcinku podcastu „zaTASKowani” z badaczkami tego zjawiska socjolożkami Katarzyną Krzywicką-Zdunek i Dorotą Peretiatkowicz, a krytyczno-twórczym okiem spojrzy na temat raperka i tancerka hip hop, Ryfa Ri.

Jingiel do podcastu stworzył DJ Bulb, mistrz świata DMC (Disco Mix Club) 2022 oraz wicemistrz świata w scratchowaniu w konkursie DJ-skim IDA World. Bo w tym cyklu – przy okazji rozmów o pracy – promujemy sztukę. We wszystkich jej przejawach. Agnieszka Wirtwein-Przerwa zaprasza na siódmy odcinek podcastu „zaTASKowani”.

- Uzależnieni najbardziej boją się egoizmu partnerek – mówi Joanna Flis w trzecim odcinku podcastu „FLISolo”, wskazując, że to właśnie ten lęk przed postawieniem granic często wciąga współuzależnionych jeszcze głębiej w toksyczne relacje.

W trzecim odcinku „Flisolo” Joanna Flis skupiam się na społecznych mechanizmach, które wspierają współuzależnienie, podkreślając, że jest to problem, który najczęściej dotyka kobiet.

Przez lata stają się tylko partnerkami pijącego partnera

W Polsce współuzależnienie często wynika z głęboko zakorzenionej kultury picia, będącej elementem rodzinnych rytuałów i towarzyskich spotkań. W wielu przypadkach kobiety są socjalizowane do opiekowania się innymi, dlatego, kiedy problem uzależnienia dotyka partnera, przyjmują one rolę opiekunek, „cierpliwych towarzyszek”, przez co przez wiele lat stają się tylko partnerkami pijącego partnera.

Uzależnieni najbardziej boją się egoizmu partnerek

Współuzależnienie kobiet jest podsycane presją społeczną, która wymaga od nich poświęcenia i „wytrwania” dla dobra rodziny. Próbując wspierać partnera, często słyszą: „Musisz być przy nim, bo on cię potrzebuje”, a odrzucenie roli opiekunki bywa piętnowane jako brak wrażliwości czy egoizm. Uzależnieni najbardziej boją się egoizmu partnerek - to właśnie ten lęk przed postawieniem granic często wciąga współuzależnionych jeszcze głębiej w toksyczne relacje.

W Polsce współuzależnienie bywa tak powszechne, że często przyjmuje się je jako część „normalności” – kobiety długo nie dostrzegają swojego poświęcenia. Dlaczego w Polsce mamy tak wiele współuzależnionych? – to pytanie jest kluczowe, wskazując, że przyczyna leży także w społecznych przekonaniach, które gloryfikują poświęcenie, a działania intuicyjne, jak próby wyciągnięcia partnera z nałogu, nie przynoszą rezultatów: Intuicyjne pomysły na to, jak wykaraskać się z toksycznego związku, nie działają.

O Joannie Flis:
Joanna Flis, psycholożka i terapeutka, specjalizuje się w obszarze uzależnień i współuzależnień. W „Flisolo” odkrywam przed słuchaczami mechanizmy, które sprawiają, że wielu ludzi tkwi w niszczących relacjach. Dzielę się praktycznymi wskazówkami, jak rozpoznać i przezwyciężyć współuzależnienie, oraz jak wyrwać się z destrukcyjnych schematów.

- Do uzależnienia od pracy mają tendencję osoby narcystyczne, niedowartościowane, które z pogardą odnoszą się do obrazu siebie w dzieciństwie. A w każdej chwili można wylądować z pudełkiem przed tym okazałym budynkiem, czyli wejściem do firmy - mówi Wojciech Eichelberger w siódmym odcinku podcastu „zaTASKowani". Co się dzieje, gdy pracoholik traci pracę?

Polacy, szczególnie ci młodzi, w wieku 25-34 lat, są najbardziej zagrożeni pracoholizmem - jak pokazuje raport CBOS-u. Jak rozpoznać symptomy tego nałogu?

Wysyłają maile, nie strzelają goli

- Persona pracoholiczna to osoba, która wysyła maila o godz. 22 i jestem w stanie z niego przeczytać nie krótką informację, tylko „zobacz, jak dużo robiłem od tej godziny 16 czy 17. Oni nie delegują, oni wszystko do siebie biorą - mówi Marcin Bobowicz, z wieloletnim doświadczeniem w pracy w branży technologicznej. Z kolei Wojciech Eichelberger ma skojarzenie piłkarskie. - Miałem takiego prezesa pracoholika, który był zajechany kompletnie, ale chwalił się tym, jaki on jest niezbędny w tej firmie, w tym open space ma otwarte drzwi i wszyscy do niego przychodzą prosząc o radę. Był jak bramkarz, który łapie wszystkie piłki, ale nie strzelał goli - mówi.

Trzeba dbać o swoich ludzi

Pracoholicy mimo że są pracy, często bezgranicznie, oddani, bywają przeciwskuteczni, bo nie potrafią, znów używając metafory sportowej, grać zespołowo. - Trzeba dbać o swoich ludzi, o swoją armię. W pojedynkę się żadnej wojny nie wygra - mówi psycholog. Co się dzieje, gdy pracoholik traci pracę? Kiedy następuje moment tzw. przebudzenia i jak wygląda wychodzenie z nałogu?

Witajcie w podcaście Zwierciadła „zaTASKowani”, w którym skupiamy się na pracy we wszystkich jej aspektach. Z różnych perspektyw. Bez pocieszenia i prostych rad. W pracy spędzamy większość naszego tzw. przytomnego życia, a dla wielu – jak pokazują badania – jest źródłem cierpień.

W siódmym odcinku to wyzwanie – jak to się mówi w korporacyjnym slangu – przyjęli Wojciech Eichelberger i Marcin Bobowicz. Jingiel do podcastu stworzył DJ Bulb, mistrz świata DMC (Disco Mix Club) 2022 oraz wicemistrz świata w scratchowaniu w konkursie DJ-skim IDA World. Bo w tym cyklu – przy okazji rozmów o pracy – promujemy sztukę. We wszystkich jej przejawach. Agnieszka Wirtwein-Przerwa zaprasza na siódmy odcinek podcastu „zaTASKowani”.

- Jestem 2 w 1: DDA i Dorosły Alkoholik - mówi, twórca internetowy, Patryk Chilewicz, wspominając, jak przez lata próbował zapomnieć o traumach z dzieciństwa, sięgając po mechanizmy zaprzeczenia i ucieczki. Zapraszam na rozmowę z Patrykiem Chilewiczem w podcaście „W czułym zwierciadle”.

Krzyki, awantury, przemoc fizyczna i psychiczna. Tak wspomina wychowanie z ojcem alkoholikiem pod jednym dachem.

„Głowa się wymaże”

W dorosłości sam zmagał się z uzależnieniem, ale nie zajmował się tematem dzieciństwa w terapii. - Wyszedłem z założenia, że o wszystkim zapomnę, wszystko zapiję, głowa się wymaże - mówi.

Wspomnienia, obrazy i koszmary wróciły podczas kolejnej terapii. Od niedawna patrzy na swoje doświadczenia przez pryzmat DDA i spektrum autyzmu. Patryk Chilewicz opowiada o wychowaniu, dorastaniu i ucieczce z alkoholowego domu.

„W pełni sobą jestem tylko przy mężu”

Patryk odsłania również brutalną prawdę o swojej „patologii wysokofunkcjonującej” i maskowaniu się, które określa jako nieodzowną część przetrwania. Dopiero w wieku 32 lat zrozumiał, że „jest królem maskowania”, a w pełni sobą jest jedynie przy swoim mężu. Opisuje również ataki paniki – Mam gulę w gardle i się duszę – oraz wspomnienia, które nawet jako 12-latek pchnęły go do desperackich myśli o przemocy wobec ojca.

To szczera rozmowa o złożonych emocjach, trudnych doświadczeniach i codziennym funkcjonowaniu DDA, które niejednokrotnie skrywa bolesne zakamarki dzieciństwa. Zapraszam na rozmowę z Patrykiem Chilewiczem w podcaście „W czułym zwierciadle”.

- Współuzależnienie zmienia nas w osoby, którymi nigdy nie chcieliśmy być - mówi Joanna Flis w drugim odcinku podcastu „FLISolo” i wskazuje na pięć głównych objawów współuzależnienia, które rzutują na zdrowie, samoocenę i relacje.

W drugim odcinku podcastu „FLISolo” Joanna Flis przybliża słuchaczom trudną drogę, którą muszą przebyć osoby współuzależnione, by przerwać toksyczne schematy i odzyskać siebie.

Współuzależnienie to problem znacznie bardziej powszechny niż samo uzależnienie – wiele osób „odkłada siebie na ostatni plan, ostatnie miejsce” żyjąc w cieniu uzależnionych partnerów, rodziców czy przyjaciół, ale „latami nie widzą, że ten toksyczny taniec przynosi im ogromne straty.”

Joanna Flis, terapeutka i ekspertka od uzależnień, wskazuje na pięć głównych objawów współuzależnienia, które rzutują na zdrowie, samoocenę i relacje. Flis przypomina, że „współuzależnienie zmienia nas w osoby, którymi nigdy nie chcieliśmy być” i często towarzyszy mu wyniszczająca choroba autoimmunologiczna, jaką miało aż 100% rodziców współuzależnionych, których badała. Sama Flis, dla której terapia współuzależnionych jest najbliższa sercu, omawia także proces „trzeźwienia” z emocjonalnych zależności.

To odcinek pełen ważnych lekcji o odzyskiwaniu równowagi i zdrowia psychicznego, a także o iluzjach, które współuzależnieni podtrzymują – „nie rozumiejąc, że przyczyniają się do rozwoju nałogu”. Tym trudniej jest przerwać te szkodliwe schematy, skoro polskie społeczeństwo kulturowo podsyca współuzależnienie.

Joanna Flis to psychoterapeutka i specjalistka w dziedzinie terapii uzależnień i współuzależnień. Ma wieloletnie doświadczenie w pracy z osobami uzależnionymi i ich rodzinami, prowadzi wykłady na temat uzależnień oraz współpracuje z renomowanymi ośrodkami terapeutycznymi w Polsce. W cyklu podcastów Zwierciadła „FLISolo” dzieli się wiedzą, która zmienia spojrzenie na uzależnienie, wprowadzając słuchaczy w świat mechanizmów, które rządzą zarówno uzależnionymi, jak i ich najbliższymi, często równie mocno uwikłanymi w toksyczne zależności.

Joanna Flis jest prelegentką na drugiej edycji konferencji Zwierciadła „Wolni od stresu”

Czy skóra pierwsza daje sygnał, że zbliżamy się do menopauzy? Dlaczego wiotczeje, dlatego tak silnie tracimy estrogeny właśnie wtedy? I czy ratunkiem jest tylko zabieg? Zapraszamy na 5. odcinek podcastu „Ukryte piękno”.

Otóż nie. Magicznych metod brak, ale odpowiednia pielęgnacja i dbanie o skórę, wizyta u dermatologa, zmiana kosmetyków, a także cała paleta działań - to nie uchroni nas wprawdzie przed menopauzą: ale z pewnością pomoże ją opóźnić i uprzyjemnić. Tak, ten etap życia może być ciekawy, także jeśli chodzi o pielęgnację cery, skóry, ciała i koniecznie wnętrza.

- Źródła pracoholizmu są w dzieciństwie - mówi Wojciech Eichelberger w szóstym odcinku podcastu „zaTASKowani”, w którym rozmawiamy o jedynym społecznie akceptowanym uzależnieniu, czyli pracoholizmie. Czy każdy tzw. pożądający pracy widzi w szefie swojego niezadowolonego ojca?

Co ciekawe, branże najbardziej narażone to nie tylko korporacje i tzw. białe kołnierzyki, ale także m.in. kobiety zajmujące się domem.

„Te liczby są zaniżone”

Jak wynika z badań, niemal połowa Polaków twierdzi, że odczuwa presję, aby być „zawsze w gotowości”, a prawie 25% badanych przyznaje, że regularnie pracuje po godzinach – często kosztem życia osobistego i zdrowia psychicznego.

Uzależnienie od pracy dotyka, wg CBOS, 2,5 mln, czyli 1/10 Polaków, a zagrożonym tym nałogiem jest 3/4 z nas. - Z mojej obserwacji wynika, że te liczby są zaniżone. Skoro w Polsce notuje się 5 mln alkoholików, a DDA i DDD są w grupie ryzyka pracoholizmu, to już wychodzi więcej - mówi psycholog i psychoterapeuta, Wojciech Eichelberger. Psycholog wyjaśnia, że pracoholizm to złożony mechanizm, w którym praca staje się formą ucieczki od trudnych emocji i braku poczucia wartości.

Spotkałem raz takiego „shoguna”

Z pracoholizmem wiąże się sporo komplikacji, bo po pierwsze to wzmacniane społecznie uzależnienie, przez co trudne w diagnozowaniu, a tym bardziej w chęci podjęcia leczenia. Jak je rozpoznać? - Spotkałem raz takiego „shoguna”, który twierdził, że on to zadanie to na światłach w samochodzie robi, ale szybko to zweryfikowaliśmy. Warto mówić „sprawdzam” - mówi Marcin Bobowicz, z wieloletnim doświadczeniem w pracy w branży technologicznej.

Kto jest szczególnie podatny na tzw. work craving i jak wpływa na atmosferę w pracy? Zapraszam na nowy odcinek podcastu „zaTASKowani" z Wojciechem Eichelbergerem i Marcinem Bobowiczem .