Zwierciadło Podcasty

- Mamy schizofreniczny stosunek do pracy - mówi psycholog, prof. Bartłomiej Dobroczyński w premierowym odcinku podcastu „zaTASKowani", i chociaż krytyka pracy łączy dziś wszystkie generacje, to właśnie zetki reagują zaskakująco i przewrotnie: świadomie rezygnując z kariery. Co jeszcze wiemy o tzw. pokoleniu ani - ani?

Co robi z nami dziś praca? Jak znaleźć w niej sens? Witajcie w nowym podcaście Zwierciadła „zaTASKowani", w którym skupiamy się na pracy we wszystkich jej aspektach. Z różnych perspektyw. Bez pocieszenia i prostych rad. W pracy spędzamy większość naszego tzw. przytomnego życia, a dla wielu, jak pokazują badania, jest źródłem cierpień.

W premierowym odcinku to wyzwanie – jak to się mówi w korporacyjnym slangu - przyjęli psycholog, dr hab Bartłomiej Dobroczynski profesor nadzwyczajny w Instytucie Psychologii UJ. I Mateusz Górniak pisarz, dramaturg, którego debiutancka powieść „Trash story" była nominowana do Nagrody Nike 2023 bywa określana jako „kołysanka dla epoki telewizji i pępkowe społeczeństwa katastrofy", a sam autor „jako doskonale rozpoznający dynamikę późnokapitalistycznej rzeczywistości". Jingiel do podcastu stworzył DJ Bulb, mistrz świata DMC (Disco Mix Club) 2022 oraz vice mistrz świata w scratchowaniu w konkursie Dj-skim IDA World. Bo w tym cyklu - przy okazji rozmów o pracy - pokazujemy ludzi z pasją i promujemy sztukę. We wszystkich jej przejawach. Agnieszka Wirtwein-Przerwa zapraszam na premierowy odcinek podcastu „zaTASKowani”.

W pierwszym odcinku „zaTASKowanych" rozmawiamy o pokoleniu „ani - ani", czyli subkulturze młodych osób, które świadomie rezygnują z pracy i nauki. W Polsce jest ich ponad milion, najwięcej w wieku 25-34 lata, z dwukrotną przewagą kobiet. Co nimi kieruje? - Możemy zestarzeć się w pół roku - mówi 28-letni pisarz, Mateusz Górniak.

Zetki rzeczywiście starzeją się szybciej od rodziców - potwierdza to tegoroczny raport Instytutu Gallupa. Dobrostan młodych pracowników - mówimy o milenialsach i zetkach - obniżył się w porównaniu z zeszłym rokiem o 5% i jest niższy niż samopoczucie pokolenia baby boomers i wcześniej. I nie chodzi o różnice pokoleniowe. Jeszcze dekadę temu to samo badanie wykazywało odwrotną zależność: młodzi zawsze przewyższali dobrostanem starszych kolegów. Skąd ta zmiana? - Mogliśmy obserwować rodziców, którzy byli ofiarami modeli myślenia lat 90. - mówi pisarz i przedstawiciel obu generacji milenialsów i zet. Czyli wypalonych, sfrustrowanych, którzy dorobili się często najwyżej kredytów.

Na to nakładają się inne - co najmniej dwa - zjawiska. Rosnące bezrobocie, które często dotyka w firmach młodych: milenialsi już bywają nazywani „straconym pokoleniem" oraz sama praca i poczucie bezsensu, które jej towarzyszy - Żyjemy w czasach wielkiej odpowiedzialności i kompletnego braku sprawstwa - wyjaśnia psycholog, dr hab Bartłomiej Dobroczyński. - Ludzie mówią, że wykonują mnóstwo bezsensownej roboty - dodaje. Do tego dochodzi zawrotne tempo zmian, praktycznie w każdej branży. - Budzimy się i jest nowe rozdanie. Nie bardzo wiadomo, czego pragnąć - tłumaczy psycholog.

Pokolenie „ani - ani" ma wymiar globalny, po angielsku jest określane jako NEET, „Not in Education, Employment, or Training". To już 1/5 osób w wieku 15-24 lata na całym świecie - jak podaje w tym roku Międzynarodowa Organizacji Pracy. Jak wygląda dziś praca z perspektywy przedstawiciela pokolenia „ani - ani", a jak na tę formę biernego buntu patrzy naukowiec z generacji baby boomerów? Zapraszamy na podcast „zaTASKowani".

Czekamy na wasze listy i historie pod mailem [email protected]

„Niektórzy się bardzo zdenerwują na to, co powiem, ale obśmiać cierpienie to stać się wolnym człowiekiem”, mówi Katarzyna Miller, z którą rozmawiamy o braniu się z życiem za bary, skutecznym przerabianiu trudnych doświadczeń. Ale też o sile grupy i specyfice terapii alkoholowej.

Czy można się przywiązać do terapeuty jak do rodzica? Dlaczego od miłości ważniejsze jest dostrzeganie drugiej osoby? A także: dlaczego terapie grupowe bywają dużo skuteczniejsze niż indywidualne, i w czym w ogóle tkwi siła grupy, wspólnot, dlaczego w drodze do zdrowienia inni ludzie wokół są nam tak bardzo potrzebni – o tym m.in. opowiada psychoterapeutka Katarzyna Miller, a punktem wyjścia dla naszej rozmowy jest premiera filmu „Drużyna A(A)”, który rozkładamy na czynniki pierwsze i przekładamy na życie.

„Kultura i inne przyjemności” to cykl rozmów prowadzonych przez Zofię Fabjanowską-Micyk, szefową działu kultury miesięcznika „Zwierciadło”.

„Wysikałam się w krzakach, jak byłam z dzieckiem na mieście, pod samą kamerą straży miejskiej. Gdy opowiedziałam o tym – okropnie zawstydzona – sąsiadce, okazało się, że jej też się to zdarzyło” – mówi, w rozmowie z Zofią Fabjanowską-Micyk, Monika Pastuszko.  Jej wzbudzająca spore zainteresowanie książka „Matka Polka sika w krzakach” opisuje z pozoru drobne przeszkody, „niepoważne” kwestie i zdarzenia, które zmieniają absolutnie wszystko, kiedy stajesz się tytułową matką Polką. Wtedy nagle okazuje się, że aby przetrwać w mieście, nie wystarczy być superbohaterką przygotowaną na każdą okazję, myślącą trzy kroki do przodu.  

„Matka Polka sika w krzakach” to niezwykły miks – osobista opowieść, rodzaj pamiętnika, a jednocześnie reportaż, w którym o swoim doświadczeniu wypowiada się wiele osób; pojawiają się też eksperci z różnych dziedzin. To książka przygodowa, w wielu momentach bardzo zabawna, a miejscami thriller. Rozmawiamy o niej z autorką Moniką Pastuszko. Jak bardzo zmienia się twoje sąsiedztwo, kiedy stajesz się mamą małego dziecka, ale też, kiedy z jakichś powodów poruszasz się wolniej, kiedy potrzebujesz częściej odpoczynku albo masz inne specjalne potrzeby? I czy na pewno są one rzeczywiście specjalne – bo właściwie dla kogo zaprojektowane jest miasto i jego ulice? Co tu jest normą, kto jest uprzywilejowany, a kto na tym traci? Monika Pastuszko opowiada również, kogo można spotkać w mieście, kiedy przemierzasz je w godzinach, gdy większość dorosłych ludzi jest w pracy. No i dlaczego matka Polka musi sikać w krzakach (a czasem bywa jeszcze gorzej) i co można by z tym zrobić.

prowadzonych przez Zofię Fabjanowską-Micyk, szefową działu kultury miesięcznika „Zwierciadło”.

Sztucznej inteligencji trochę się boimy, nie zdając sobie sprawy z tego, że jest ona obok nas już od dawna. I niekoniecznie chce odebrać nam pracę, a raczej zdecydowanie ją ułatwić. Nowoczesne technologie coraz częściej zaszczepia się w oprogramowaniu, które jak magiczna różdżka tworzy grafiki, zabezpiecza podpis elektroniczny, czy usprawnia obieg dokumentów. Z ekspertkami iSpot Adobe Platinum Partner rozmawiamy o możliwościach, które mamy na wyciągnięcie ręki i z których warto korzystać, by chociażby zwiększyć kreatywność, przyspieszyć realizację zadań oraz poprawić produktywność. W pracy, w biznesie, w procesie twórczym.

"Złość piękności szkodzi", "co za zołza, histeryczka jedna, pewnie ma okres" - te zdania, które słyszymy od dzieciństwa, powodują, że latami jesteśmy hamowane w złości. A złość nie znika, ona się tylko magazynuje. Zapraszamy na 7. odcinek podcastu „Przerwa na kawę z Kasią Miller: Co robi z nami ukryty stres”.

Momenty, w których nie czujemy się najlepiej – zarówno na ciele, jak i na duszy, są paradoksalnie dobrym pretekstem do tego, by zastanowić się nad tym, co nasz organizm chce nam powiedzieć. Bo może – tak jak głosi tytuł jednej z ostatnich książek kanadyjskiego lekarza Gabora Mat – chce powiedzieć „nie”, kiedy my sami nie potrafimy odmówić: pomocy, poświęcenia, zostania po godzinach czy po prostu zrobienia czegoś, na co nie mamy ani ochoty, ani czasu ani energii.

Mat wszystkie sytuacje, w których czujemy, że nie możemy zawieść i że oczekiwania innych są ważniejsze od naszych własnych – nazywa ukrytym stresem. I podkreśla, że taki stres wykańcza nas równie mocno, jak nerwowe pobudzenie czy napięcie, które zwykle z nim kojarzymy. Choć skutków jego wpływu nie jesteśmy zwykle świadomi, to właśnie one – zdaniem lekarza – przeradzają się potem w coraz częstsze dzisiaj choroby autoimmunologiczne. Ostatni odcinek tego sezonu poświęcamy temu, by zwyczajnie poświęcić sobie (a nie tylko innym) więcej czasu.

Zapraszamy na 7. odcinek podcastu „Przerwa na kawę z Kasią Miller: Co robi z nami ukryty stres”.

"Rzesze ludzi żyję w lęku, że nikogo nie obchodzi" - mówi znana psycholog i autorka bestsellerów, dr Ewa Woydyłło w naszym podcaście. Jakimi ludźmi się warto się otaczać?Jakie strategie rekomenduje, aby skutecznie stawić czoła życiowym zakrętom oraz jakie osobiste historie ukształtowały jej podejście do psychologii? W nowej książce "Zakręty życia" Ewa Woydyłło zabiera czytelników w podróż przez różnorodne aspekty ludzkiego życia, koncentrując się na momentach trudnych i kryzysowych. W naszym podcaście autorka otwarcie mówi o swoich inspiracjach, procesie twórczym i głównych przesłaniach książki. To rozmowa pełna mądrości, która nie tylko przybliża treść książki, ale także dostarcza cennych narzędzi do zastosowania w codziennym życiu.Bo życie jest pełne ostrych zakrętów. Ale najważniejsza droga to ta, która prowadzi do nas samych. I wiara w to, że możemy w sobie odkryć zdolności, aby świadomie i z powodzeniem kierować swoim życiem.

„Znów jestem nie taka, jak trzeba" - toksyczne myśli, jak mówi Kasia Miller, włażą w nasz mózg i zostają na zawsze, tylko dlatego, że dawno temu usłyszeliśmy je od kogoś dla nas ważnego. Na szczęście możemy przejąć nad nimi kontrolę. Pierwszy krok to rozpoznać, co je wyzwala.

Są jak natrętny domokrążca, który – jak to barwnie opisano w książce „Wybrakowani, bezwartościowi, wadliwi” – próbuje ci sprzedać jakieś badziewie, więc dobija się do drzwi, a jak nie otwierasz – to do okien, albo wchodzi kominem. I choć nie potrzebujesz tego, co sprzedaje, to dla świętego spokoju kupujesz, by przestał cię zamęczać. Tak właśnie działają toksyczne myśli. Kasia nazywa je – po pewnej Zośce – „smokiem poganiaczem”, który cię męczy, dręczy, rani i nigdy nie odpuszcza. Prawda jest taka, że kiedy ulegamy toksycznym myślom, stajemy się toksyczni zarówno dla siebie samych, jak i dla innych. A skąd się one w naszej głowie biorą? Dawno temu usłyszeliśmy je od kogoś ważnego lub mającego nad nami władzę i w nie uwierzyliśmy. Na szczęście nigdy nie jest za późno, by przejąć nad nimi kontrolę.

Zapraszamy na 6. odcinek podcastu „Przerwa na kawę z Kasią Miller: Jak się nie dać toksycznym myślom”.

Po czym najłatwiej rozpoznać, że ktoś, z kim mamy do czynienia, jest toksyczny? I czy nawet te relacje, które nas krzywdzą, czegoś nam jednak nie dają?

Kiedy ktoś mówi nam: „Bez ciebie nie potrafię żyć” to co on tak naprawdę mówi? Że nie potrafi żyć a nie, że nas kocha. Bo uzależnienie od bycia kochaną czy kochanym ma taki sam mechanizm jak każde inne uzależnienie. Zanim jednak przejdziemy do tego, czym jest, rozmawiamy o zdrowej i naturalnej zależności od innych osób. Gdybyśmy mieli jej większą świadomość, może tak szybko nie wikłalibyśmy się w toksyczne relacje.

Wyjaśniamy z czego bierze się nasz nienasycony głód uczucia oraz dlaczego uzależnienie od miłości często dotyka osoby molestowane w dzieciństwie (i dlaczego inni tak naprawdę niewiele im dają, ale dużo zabierają). A na koniec zostawiamy was z ważnym przesłaniem na temat tego, czym tak naprawdę miłość jest.

Nie lubię go, boję się go i nie ufam ludziom, którzy dążą do perfekcji – deklaruje Kasia we wstępie do tego odcinka. No bo czy zawsze musi być lepiej? Czy nie jest dobrze po prostu tak, jak jest? Z drugiej strony marzenia i ambicje często nadają sens naszemu życiu, sprawiają, że chce nam się działać, próbować, zaczynać nowe rzeczy. Jak zatem realizować się w dzisiejszych czasach wyśrubowanych standardów, kiedy perfekcjonizm staje się coraz powszechniejszy? Czym różni się on od samodoskonalenia czy też samorozwoju, jeśli się w ogóle różni? A może – jak podpowiada inna psycholożka Margaret Robinson Rutherford, autorka koncepcji perfekcyjnie ukrytej depresji – sedno tkwi w tym, czy kieruje nami cieka-wość, pasja i chęć osiągania czy… lęk?