جنبش سراسری مردم ایران به ویژه جوانان نهمین هفتۀ خود را به پایان می‌رساند. دربارۀ آن بسیار گفته و نوشته‌اند، اما به نظر می‌رسد هنوز جنبه‌های مهمی از آن ناشناخته مانده است. فرق این جنبش با جنبش‌هایی که ایران در یک قرن اخیر از سر گذرانده در چیست؟ چرا می‌گویند این جنبش را نمی‌توان با مفاهیم آشنا و نظام‌های فکری کهنه تجزیه و تحلیل کرد؟