Vergeving. Dat woord is niet in mode in onze tijd. Toch vormt het de kern van het christelijk geloof. “Vergeef elkaar”, schrijft apostel Paulus aan de Efeziërs, “zoals God u in Christus vergeven heeft.”

Maar wat betekent dat? Wat houdt het in om in Christus vergeven te zijn? Waarom is dat nodig? En hoe wordt dat werkelijkheid in ons leven? Wat heeft die goddelijke vergeving te maken met het vergeven van anderen?

Volgens de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving leven we in een 'hypernerveuze samenleving'. Er is een explosie aan mentale problemen en een collectieve overprikkeling. Prestatiedruk, versnelling en individualisme zijn doorgeschoten en het welzijn van jong en oud ernstig bedreigd.

Deze hypernerveusiteit heeft diepere bronnen dan dat we met z’n allen gewoon de notificaties op onze smartphones uitzetten. Technologie heeft ermee te maken, maar het vormt ook een cocktail met onze cultuur waarin veel mensen doel en betekenis missen en het economische denken dat dominant is. 

In deze aflevering luisteren we daarom naar bekende en belangrijke woorden van Jezus uit Matteüs 11. Daar zegt Hij: ik zal jullie rust geven. We gaan ontdekken wat dat betekent. Hoe we als kerk leven uit rust en daarvan getuigen. Rust in je agenda. Rust in je hoofd. Rust in je ziel.  

Targets, impact, doelen, de lat omhoog, teams die succesvol samenwerken om te performen. Het is de taal die veel mensen bekend is uit hun werkende leven.

Tegelijk heeft dit raakvlakken met de kerk. Ook de kerk bestaat uit mensen die samenwerken. Mensen die een doel hebben. 

In deze aflevering gaan we - vanuit Paulus’ brieven en natuurlijk de evangeliën van Jezus - ontdekken wat ‘prestaties’ in de kerk betekenen. Wat is echte impact? Wat is samenwerken in het Lichaam van Christus? En vooral: wat is het doel van de kerk en hoe komen we daar?

Wat betekent het om heilig te leven met elkaar? Hoe houden we elkaar scherp om Jezus' weg te gaan? En hoe gaan we ermee om als mensen niet-zuivere dingen doen, of lauw zijn?

In kerken wordt er heel verschillend mee om gegaan. Soms is er haast een cancel culture in de kerk. Zo van: wij distantiëren ons van jou omdat je denken en handelen niet in ons straatje past. Soms wordt er niks besproken. Wat niet weet, wat niet deert. En hoe mag de wereld om ons heen het gemeenteleven beinvloeden?

In deze aflevering willen we de vraag niet uit de weg gaan: hoe worden we meer en meer zoals Jezus, terwijl we omringd zijn door de seculiere wereld en ook door andere christenen die in onze ogen lauw zijn, verkeerde dingen verkondigen of weinig groei tonen? Hoe ga je als gemeenschap van leerlingen van Jezus om met dat spanningsveld? 

Wat is de roeping van christenen, van de kerk, in deze wereld? Is een werken land dat leeft volgens de zogenaamde traditionele christelijke waarden? Zouden wij als leerlingen van Jezus ons land moeten redden door het weer christelijk te maken en het verlossen van allerlei ideologisch kwaad? Of moeten we ons juist afzijdig houden van politieke en maatschappelijke betrokkenheid omdat we toch weinig ten goede kunnen veranderen?

In deze aflevering luisteren we - uiteraard - naar Jezus. Hij vertelt over het hemelse koninkrijk. En de vraag is dan: hoe krijgt dat gestalte in deze wereld? Hoe ontwikkelt zich dat? En wat betekent dat dan? Is het een kwestie van wetten, beleidsprogramma’s of maatschappelijke ideeën? Of gaat het juist om iets radicaal anders?

In deze aflevering neem stappen we in een spanningsveld. De spanning tussen onze materialistische, seculiere cultuur en de hemelse realiteit van God en zijn Koninkrijk.

De rode draad is hemelse voeding: de krachtbron voor een werkelijk goed leven. Want - en dat is een getuigenis voor de mensen die er altijd al zaten - steeds meer mensen ontdekken dat het aardse voedsel niet genoeg is. Ze gaan weer op zoek naar geloof, naar de kerk.

Maar wat is die hemelse voeding precies? Wat missen we als we haar niet ontvangen? En waarom is juist de kerk met al haar minder mooie kanten de plaats waar dit voedsel bij uitstek te vinden is?

Als we het over de kerk hebben, dan moeten we - als we de kerkgeschiedenis serieus nemen - beginnen bij de doop.

De doop betekent een inlijving in tenminste twee namen die de kerk krijgt in de Bijbel, het lichaam van Christus en het volk van God. Dat zijn geen alledaagse termen. In deze aflevering zal duidelijk worden wat ze betekenen.

De doop is iets dat heel veel mensen verbindt - dieper dan woorden - over kerkmuren, grenzen, sociale klassen, huidskleuren en meningsverschillen heen. Maar het is ook, hoe jammer ook, een onderwerp dat verdeeldheid brengt. Want ja, er bestaan verschillende opvattingen die vooral tot uitdrukking komen in twee richtingen: kinderdoop en geloofsdoop.

We beginnen onze ontdekkingsreis naar de betekenis van de kerk bij het water van de doop: een allesbepalend, en ook mysterieus gebeuren waarin je nieuw leven ontvangt en waarin God genadig spreekt: Jij hoort bij Mij.

Dat wat verwachten kan ons heel anders in het leven doen staan. Het kan ervoor zorgen dat we anders in het leven staan als we geloven dat we iets groots verwachten.

Dat wat wij verwachten als leerlingen van Jezus is Zijn wederkomst, de definitieve doorbraak van het hemelse koninkrijk op aarde. Dat is ons punt aan de horizon en dat mag wat mij betreft liever vandaag dan morgen gebeuren. Maar wat betekent het dat Jezus terugkomt? Wat kunnen we dan verwachten? En hoe leef je daar naar toe?

De dood. Alleen al het woord kan een koude rilling over je rug jagen. Vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken. Soms komt het stil en vredig, na een lang leven vol goede herinneringen. Maar soms ook slaat het meedogenloos toe: in de vorm van ziekte, een ongeluk, of een onverwacht moment waarop geen afscheid meer mogelijk is.

En dan blijft er stilte achter. Verwarring. Vragen. Wat gebeurt er met iemand als het leven hier stopt? Is de dood het einde… of ook het begin van iets anders?

In deze aflevering gaan we op zoektocht. Een zoektocht die niet begint bij theorie of meningen, maar bij de vraag die ons allemaal raakt: wat gebeurt er als we sterven? Wat zegt de Bijbel? Wat leert Jezus zelf over het leven ná dit leven - over wat er gebeurt als we de drempel van de dood oversteken?

In deze aflevering horen we Jezus tegen zijn luisteraars zeggen: alles wat jullie bekend en vertrouwd is kan zomaar wankelen en zelfs verdwijnen. Ook in ons leven vallen vroeg of laat vertrouwde zaken weg. En ja, het verlies van dingen die ons dierbaar zijn, die we liefhebben, kan ons zeer raken. Of het nu je lokale kerk is die sluit, onze wijk die niet meer is wat het geweest is, onze familie die uit elkaar is gevallen, of wat dan ook, het is pijnlijk. Uit de Bijbel leer ik dat ik me erop moet voorbereiden dat veel dingen tijdelijk zullen zijn. 

Hoe gaan we daarmee om? En waar kunnen we dan wél op bouwen? Waar en hoe kunnen we dan onze toevlucht nemen als alles om ons heen wankelt?