Zeehonden die leven in de Noordelijke IJszee hebben zich op allerlei manieren moeten aanpassen om met de extreem koude omstandigheden om te gaan.  

Sommige aanpassingen, zoals een dikke vacht, liggen voor de hand. Anderen zie je misschien minder snel aankomen. Zoals de aangepaste botten in hun neusholte die wetenschappers hebben bestudeerd aan de hand van computersimulaties.   

Dankzij deze bijna sponsachtige botstructuur blijken ze minder warmte en minder vocht te verliezen tijdens het ademhalen. Zo'n 94 procent van het vocht dat ze inademen houden ze vast. De lucht die de longen bereikt is dankzij de werking van de neusholte dus zo warm en vochtig mogelijk, terwijl de lucht die wordt uitgeademd juist heel droog is.    

Ook bij andere dieren die in de kou leven, zoals rendieren, vind je een vergelijkbare neusstructuur. Maar het was extra interessant om naar zeehonden te kijken, omdat je die in hele verschillende leefgebieden vindt. Zo konden ze mooi zien dat de zeehonden in warmere gebieden niet deze botstructuur hadden.    

In de toekomst willen de onderzoekers hetzelfde bestuderen bij zoveel mogelijk andere diersoorten. Zou een kameel bijvoorbeeld iets vergelijkbaars doen om water vast te houden? Uiteindelijk hopen ze dat hun onderzoek van pas kan komen bij het ontwikkelen van betere ventilatiesystemen.

Lees hier meer over het onderzoek: Seals stay warm and hydrated in the arctic with larger, more convoluted nasal passages

See omnystudio.com/listener for privacy information.