Dla chcącego nic trudnego.
Gdybyś naprawdę chciał, to byś to zrobił.
A co, jeśli to nie jest takie proste i nie wystarczy chcieć? Co wpływa na nasze działania i co może sabotować nasze najwytrwalsze starania?

W tym odcinku wspominam o masie książek:

• Robert Sapolsky: "Zachowuj się!"
• Justyna Suchecka: "Nie powiem ci, że wszystko będzie dobrze"
• Justyna Dąbrowska: "Zawsze jest ciąg dalszy, Rozmowy z psychoterapeutami"
• Jarek Szulski: "Nauczyciel z Polski"
• Elżbieta Kalinowska: "Jak ruszyć z miejsca"

Tak bardzo staramy się być jak najlepszymi rodzicami dla naszych dzieci.
Dzień po dniu podejmujemy wysiłki, aby dać im kochający dom, pełen ciepła i bliskości - i każdego dnia mamy poczucie, że nie wychodzi.
Że jest nie tak, za mało/za dużo, że powinniśmy bardziej.
Co zrobić, gdy nasze doświadczenie rodzicielstwa leży daleko od poczucia spełnienia, a sporo w nim frustracji, zniechęcenia i poczucia winy?

W odcinku wspominam o:

• nowym kursie podcastowym: Rodzicielstwo bez lukru. Zapisz się na listę zainteresowanych, podeślę Ci informację o rozpoczęciu naboru!

Nie wiem, czy kiedykolwiek mając tyle urządzeń wykonujących tyle czynności za nas, byliśmy tak zabiegani i zaaferowani codziennymi zadaniami.

Tak bardzo, że aż odkładamy na bok to, co najważniejsze, co sprawia, że jesteśmy tym, kim jesteśmy, i możemy to w pełni poczuć.

Nie tylko my, ale i nasze dzieci - niemal od samego początku.
Kiedy pierwszy raz usłyszałam o stworzonej przez Arno Sterna pracowni Malort, potraktowałam to jako sympatyczną "zajawkę".
Ewa i Mirek w tej rozmowie pokazali, że to dużo więcej, niż "zabawa", "pasja" czy dobry sposób na wolne popołudnie.

To doświadczenie, które może przywrócić nas do źródła i pomóc wyrazić to, czego na co dzień nie mamy jak i gdzie wyrażać.

• Pracownię Mirka i Ewy znajdziesz na IG

Złościmy się gwałtownie, impulsywnie, niejednokrotnie raniąco (dla innych lub dla nas samych) - ale najtrudniejsze wcale nie jest to, jak się złościmy, tylko że tego nie rozumiemy.
Albo, że szukamy w naszej złości winnych - dzieci, partnerów, współpracowników.

A gdyby tak umieć odczytywać, o co w tej złości chodzi?

W tym odcinku wspominam o:

• moim programie "Złość oswojona" 

Mówią "tym" tonem, odburkują, przewracają oczami, zajadle dyskutują, trzaskają drzwiami i gwałtownie reagują na zwykłe prośby.
Jak być rodzicem nastolatka i nie oszaleć?

• W tym odcinku wspominam o bezpłatnym nagraniu mojego webinaru: "Jak zrozumieć nastolatka"

Zdarza się, że odsłaniamy przed bliską osobą jakiś swój "wrażliwy kawałek" - mówimy o swoich odczuciach, dzielimy się tym, co nas zraniło, może właśnie wskutek działania tej osoby - i spotykamy się z ucinającym stwierdzeniem, że to przesada i wyolbrzymianie.

• Jak się tym zająć, by nie uciekać od tematu, ale też nie wytyczać najcięższych dział i nie rozpoczynać walki?

W tym odcinku wspominam o programie dla kobiet "Usłyszmy się".

Bohaterem tego odcinka jest mail Magdy, która napisała tak:

"Mam 4 dzieci: Max 10 lat, Jagoda 8 lat, Zuzia 7 lat i Jaś 5 miesięcy.
Ostatnio często Max bawi się z Jagodą i nie chcą do zabawy przyjąć Zuzi.(...)
Dzieci mówią, że chcą mieć trochę spokoju od Zuzi. Ona czuję się odtrącona, a relacje są dla niej naprawdę ważne. (...)

Ja czuję się z tym beznadziejnie i bezsilnie. Chciałabym, żeby bawili się zgodnie i nie tworzyli takich podziałów, nie byli wobec siebie złośliwi.

Może mogłabyś poradzić co robić w takich sytuacjach?"

Kiedy wysyłamy pociechę na letni obóz lub kolonie, chcemy słyszeć, że świetnie się bawi i przeżywa przygodę życia.

• Jak reagować, gdy padają odmienne słowa?
• Gdy dziecko płacze, żeby zabrać je do domu?

"Dopóki nie skorzystałem z internetu, nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów" powiedział podobno Stanisław Lem.

Bo ludzie gadają głupoty, plotą bzdury i wypowiadają się na tematy, o których nie mają zielonego pojęcia. Co gorsza, ci ludzie to również my sami.

Jak reagować, jak zachowywać się w rozmowach, w których taka sytuacja ma miejsce? Aby nie eskalować konfliktu, nie podnosić sobie ciśnienia i nie wdawać się w niepotrzebne przepychanki?

Bywa, że mimo najszczerszych starań i chęci trudno nam dotrzeć do naszych nastoletnich dzieci. Ich zachowania są dla nas wyzwaniem, czasem ranią - a często po prostu nie rozumiemy, dlaczego w ogóle się pojawiają.

Jak zatem budować ten kontakt dzień po dniu, aby dorastające dziecko wiedziało, że jest dla nas ważne i kochane?